Vikan - 19.05.1993, Blaðsíða 54

.ét .j /vVtjiV;. I
. :I l ■
Fjöldi ungs fólks hefur áhuga á fyrirsætustarfinu. Frá námskeióinu í fyrra.

Linda óskar nýkjörinni feguröardrottningu,
Svölu Björk Arnardóttur, til hamingju.
um hvaða blað um er að
ræða en hún hlýtur að geta
sagt okkur eitthvað um til-
drögin, hvernig upplifun þetta
var og hvers vegna hún afréð
að taka þetta að sér. Hún
hlaut að vera viðbúin því að
vera spurð um þetta en engu
að síður var eins og hún hefði
kviðið spurningunni.
„Það var haft samband við
Les með þessa hugmynd."
Linda þagnaði, dró andann
djúpt en hélt svo áfram. „Það
er mikill heiður fyrir mig að fá
að sitja fyrir fyrir þetta blað.
Það er ekki sama hvernig að
svona löguðu er staðið en ég
fékk að velja Ijósmyndara og
allt fólkið sem í kringum mig
var. Þetta er allt fólk sem ég
treysti og virði mikið.“ Linda
þagði um stund. „Ég fór í
þetta af því að mér fannst það
heiður fyrir mig og svo var líka
vel boðið.“
- Hversu vel?
Linda brosti. „Ég segi það
ekki en það var vel þess
virði."
- Hver var afstaða Les?
Hvatti hann þig til að gera
þetta?
„Já, já, en þetta var. alveg
mín ákvörðun. Honum fannst
þetta mjög spennandi og ekk-
ert að því að gera þetta. Hann
studdi vel við bakið á mér og
var hjá mér meðan á mynda-
tökunum stóð. Svo voru líka
fleiri vinir mínir hjá mér, svo
sem Tim Frisby sem er stílisti
og hefur hjálpað okkur á nám-
skeiðunum okkar. Hann kom
með miklu flottari föt en stílisti
tímaritsins þannig að þetta
gekk alveg ágætlega."
- Var þá um einhver föt að
ræða - var þetta ekki nektar-
myndataka?
„Já, já, það voru föt.“ Linda
brosti. „En eiginlega var þetta
samt nektarmyndataka."
Þegar Madonna var komin
vel áleiðis upp á stjörnuhimin-
inn grófu einhverjir óprúttnir
náungar upp gamlar nektar-
myndir af henni, væntanlega
til að hrella hana og aðdáend-
ur hennar, auk þess sem þeir
hafa sjálfsagt haft eitthvað
upp úr krafsinu. Viðbrögð
hennar voru að ganga skrefi
lengra og bera sig við hin
ýmsu tækifæri. Þannig sló
hún vopnin úr höndum kauða.
Linda hefur ekki farið var-
hluta af kjaftasögum fremur
en flestir sem eitthvað ber á í
okkar þjóðfélagi. Þess vegna
hefur sú spurning vaknað
hvort hún sé að gera eitthvað
svipað með að sitja nakin fyr-
ir. Er það kannski ætlun henn-
ar að breyta hugmyndum
fólks um sig? Spurningin kom
sýnilega alveg flatt upp á
Lindu.
„Um mig?“ hváði hún. „Nei.“
- Ertu ekkert að ögra fólki?
„Nei, alls ekki,“ svarar
Linda og horfir stórum augum
á blaðamann. „Það er alls
ekki hugmyndin á bak við
þetta.“
- Hefði stúikan Linda Pét-
ursdóttir frá Vopnafirði gert
þetta fyrir til dæmis fimm
árum?
Linda hikaði og hugsaði sig
um. „Nei, sjálfsagt ekki. Ég
hefði ekki treyst mér i það
þá.“
Það má því draga þá álykt-
un að reynslan, sem Linda
hefur fengið með öllu sem á
daga hennar hefur drifið síð-
ustu fimm árin, hafi breytt
henni enda samþykkir hún
það hiklaust. En er hún á-
nægð með þá breytingu?
„Já,“ svaraði Linda. „Ég
held líka að þetta sé almenn-
ur þroski. Ég var ekki nema
átján ára þegar þetta byrjaði
allt saman og auðvitað hef ég
breyst og þroskast á þessum
árum enda ekki nema eðli-
legt.“
- Ertu þá ekkert hrædd við
umtaliö og viðbrögð landa
þinna við myndunum þegar
við óhjákvæmilega fáum að
sjá þær - eða skipta þau þig
engu máli?
Linda hló. „Ég er náttúrlega
búin að hugsa mikið um það.
Þau skipta auðvitað máli en
ég býst við að fólk skiptist al-
veg í tvo hópa. Ég efast ekki
um það. En það kemur ekkert
við mig. Ég fæ að velja mynd-
irnar sjálf og vel bara myndir
sem ég er ánægð með þannig
að það sem skiptir fyrst og
fremst máli er að ég sé sjálf
ánægð.“
Innan skamms fer seinni
hluti myndatökunnar fram, lík-
lega hér á landi. Þá kemur til
landsins Ijósmyndari og að-
stoðarfólk. Hvaða Ijósmyndari
verður fyrir valinu er ekki á-
kveðið. Það verður ekki sá
sami og tók myndirnar í
London því að Lindu langar
að reyna einhvern annan. Var
hún þá ekki ánægð með
myndirnar sem teknar voru í
London?
„Það voru margar alveg
rosalega flottar," svaraði
Linda. „En það eru náttúrlega
alltaf einhverjar inn á milli
sem manni líkar ekki. Það er
samt alltaf hægt að gera bet-
ur.“
- Hefur þér einhvern tíma
verið boðið að leika í kvik-
mynd?
„Já, já. Mér finnst ég bara
ekki hafa verið tilbúin til þess.
Hrafn Gunnlaugsson bauð
mér til dæmis aðalkvenhlut-
verkið í myndinni sinni, Hin
helgu vé. Ég fór í prufu-
myndatöku en ég kunni ekki
við hlutverkið svo ég gaf það
frá mér. Þar hefði ég líka þurft
að vera nakin í einhverjum at-
riðanna."
- Mundirðu þá ekki vilja
fækka fötum á hvíta tjaldinu
líka? Ertu þá ekki orðin alveg
ófeimin viðþetta?
Linda hristi höfuðið hlæj-
andi. „Nei, ég segi það nú
kannski ekki en það skiptir
svo miklu máli hvaða fólki ver-
ið er að vinna með; hvernig
listamönnum og hvernig að
þessu er staðið. Ég mundi
ekki gera það með hverjum
sem væri. Ég þyrfti að treysta
viðkomandi alveg hundrað
prósent. Svo skiptir Ifka máli
hvað er í boði.“
Þá höfum við orðið nokkurs
vísari um stúlkuna að austan,
sem kom, sá og sigraði, heima
og heiman. Þegar hér var
komið sögu var liðið á daginn
og verkefnin á skrifstofu Wild
biðu. Fegurðardísin Linda Pét-
ursdóttir vafði yfirhöfninni þétt
að sér, setti undir sig höfuðið
og braust út í maíblíðuna. Við
hin höldum líka áfram við okk-
ar daglegu störf en þegar
sumarið er liðið og sól fer aftur
að lækka á lofti megum við
eiga von á að til landsins berist
bandarískt tfmarit sem ólíklegt
er að rykfalli í hillum bóka-
verslananna. □
54 VIKAN 10. TBL. 1993