Vikan - 01.08.1994, Blaðsíða 16

LIFSREYNSLA
TEXTI OG MYNDIR: SIGURJÓN J. SIGURÐSSON.
SNJÓFLÓÐIÐ MIKLA
VARÐ EIGINMANNI
HENNAR AÐ FJORTJONI
Þriðjudaginn 6. júní síðastiiðinn heíðu Hansína Einarsdóttir og eiginmaður hennar Kristján
K. Jónasson átt þrjátíu og timm ára bruðkaupsafmæli. Þann dag hefðu þau getað haldið
hátíðlegan, eins og þau gerðujafnan, ef móðir náttúra hefði ekki tveimur mánuðum fyrr,
sýnt hramm sinn og hrifið Kristján á brott úr okkar jarðneska iífi er snjóflúðið mikla féll
á Seljalandsdal og Tungudal þar sem þau hjón höfðu byggt sér sumarhús sem þau
hugðust eyða miklum tíma í á komandi árum
aö er laugardagurinn
4. júní 1994. Á morg-
un eru liðnir tveir
mánuðir frá því viðmælandi
blaðsins varð fyrir þeirri
óhugnalegu lífsreynslu að
verða fyrir snjóflóði. Það var
þriðjudaginn 5. apríl síðast-
liðinn að stórt snjóflóð féll á
Seljalandsdal og lagði flest
mannvirki þar í rúst. En flóð-
ið stóra tók meira. Það tók
stærstan hluta sumarbú-
staðabyggðarinnar í Tungu-
dal, sumarútivistarsvæðis ís-
firðinga og lagði það nánast
í rúst. Það tók líka mannslíf.
Það tók eiginmann Hansínu
Einarsdóttur en þyrmdi lífi
hennar. Það tók föður fimm
barna, það tók afa frá barna-
börnunum og hugðarefni
fjölmargra (sfirðinga, skyldi
eftir opið sár sem vonandi
tekst að græða.
Við Hansína vorum búin
að mæla okkur mót á heimili
hennar klukkan fimm síð-
degis. Eins og mörgum
blaðamönnum er tamt var
mætt aðeins of seint. Hún lét
á engu bera en blaðamanni
leið eigi að síður hálf illa.
Hann vissi um nákvæmni
viðmælandans á tímasetn-
ingum. Hansína var hress
að sjá og bauð til stofu. Þar
voru kræsingar á borðum,
kaffi, ostar og meðlæti. Við
settumst að spjalli og þegar
upp var staðið, eftir tvær og
hálfa klukkustund var Hans-
ína orðin óróleg, búin að
standa tvisvar upp og byrjuð
að taka af borðum. Hún átti
að vera mætt í mat til vina-
fólks fyrir hálfri klukkustund,
henni leið ekki vel yfir seink-
Aökoman í Tungudal var hræöileg daginn eftir snjóflóöiö. Risiö á sumarhúsi þeirra hjóna er
hér neöst á myndinni. Grunnur hússins er beint þar fyrir ofan. Miöhæöin gjöreyöilagöist í
snjóflóöinu.
uninni. Þegar við gengum út
í kvöldkyrrðina sagði hún:
Sigurjón minn, þú borðaðir
ekki ostana mína. Hún var
óvön að ekki væri smakkað
á því sem í boði var. Ástæð-
an var einföld. Blaðamaður
var annars hugar. Hann var
allan tímann með hugann
við viðmælandann, konuna
sem þurft hefur að reyna svo
margt í lífinu, konuna sem
þurft hefur að taka á sig áföll
á áföll ofan en stendur enn
upprétt og keik.
PÖSSUNIN DRÓGST Á
LANGINN
„Ég er fædd 13. nóvember
1940 að Suðureyri við Súg-
andafjörð. Þar ólst móðir
mín upp hjá móðursystur
sinni, því amma Hansína dó
ung frá börnum sínum og
var búin að ráðstafa þeim.
Móðir mín heitir Jósíana Sig-
ríður Magnúsdóttir og faðir
minn hét Hjörtur Jónsson.
Hann var sonur Jóns Hjart-
arsonar, kaupmanns að
Hafnarstræti 4 í Reykjavík.
Ég á fullt af hálfsystkinum,
eða réttara sagt átti. Móðir
mín átti fjögur börn með fyrri
manni sínum, tvö þeirra eru
látin svo ég á því tvö hálf-
systkini þar og fjögur sem
faðir minn átti með fyrri konu
sinni, auk fósturbróður sem
ólst að hluta upp með mér í
Hnífsdal," segir Hansína
Einarsdóttir er blaðamaður
spyr um uppruna hennar.
Ég bjó á Suðureyri ( rúmt
eitt ár. Þá fór móðir mín til
ísafjarðar til að læra að
sauma og ég var á meðan
sett í pössun til fósturfor-
16 VIKAN 6. TBL. 1994