Vikan - 01.08.1994, Blaðsíða 40

HJOLREIÐAR
Sigursteinn
hampar hjól-
inu sínu.
Eóa ökutæk-
inu eins og
hann vill
kalla þaö.
Hjólrei ðar
segir hann
vera þjóö-
hagslega
hagkvæmar.
andi og flugið var víst sálræn
þolraun fyrir flugmennina
sem komu okkur frá Græn-
landi til íslands."
Annað, sem stendur veru-
lega upp úr, er það þegar
Sigursteinn tók þátt í ævin-
týraferð yfir Vatnajökul,
lengstu og erfiðustu leið sem
hugsanleg er, að því er Sig-
ursteinn segir. Og það á
reiðhjólum. „Þessi leið yfir
jökulinn held ég að hafi
aldrei verið farin áður. Og ef
ég ætti að lýsa henni með
einu orði þá væri það „puð“.
En þetta var stórkostlegt og
við vorum gríðarlega heppnir
með veður. Margir höfðu
spáð okkur vondu gengi og
ýmsum fannst að lögreglan
ætti að stöðva leiðangurinn.
En þetta tókst og segja má
að þarna hafi ég smitast al-
varlega af hjólavírus."
STEFNUM Á
ÓLYMPÍULEIKA
Kostnaður og tækjabún-
aður við hjólreiðar er eitt-
hvað sem nú orðið er vart
hönd á festandi. Upphæðir
kunna að virðast ofboðsleg-
ar við fyrstu sýn en þá er að
líta á samhengið. „Hjólið,
sem ég er á núna, kostar á
bilinu 180.000 til 250.000. Ef
til vill hljóma slíkar upphæðir
stjarnfræðilegar fyrír al-
menning. Fyrir mér er þetta
ekki mikill peningur því ég
nota hjólið svipað og aðrir
nota bíla. Ég reyni að hjóla
þær vegalengdir sem ég
þarf að komast en stíg vissu-
lega upp í bíla öðru hvoru,“
segir Sigursteinn og nú úr
notagildinu yfir í keppnis-
greinar en þar vill hann að
við stefnum hátt.
„Að mínu mati eigum við
íslendingar að stefna mark-
visst að því að senda fjalla-
hjólreiðamenn á næstu Ól-
ympíuleika þar sem verður í
fyrsta skipti keppt í greininni.
Þar ættum við að geta staðið
okkur eins vel og skíða-
landsliðið hefur verið að
gera. Ég er sannfærður um
að við eigum fullt erindi
þangað. Hér eru fjölmargir
strákar sem hafa geysilega
gott vald á hjólunum, fara
40 VIKAN 6. TBL. 1994
um hoppandi á afturdekkjun-
um og þar fram eftir götun-
um,“ segir Sigursteinn og
bendir ennfremur á að hér
muni fara fram smáþjóða-
leikar innan fárra ára. Um
það þurfi menn að vera
meðvitaðir og vakandi því
ósköp fátt hafi í áranna rás
verið gert til að létta undir
með íslenskum hjólreiða-
mönnum. Verulegar umbæt-
ur eru þó fyrirsjáanlegar því
skipulagsfræðingar eru að
verða meðvitaðri um þessa
þætti umferðarskipulagsins.
HJÓL ER
ÖKUTÆKI
Íslenskí fjallahjólaklúbbur-
inn var stofnaður 1987. Sig-
ursteinn er félagi í honum og
einnig í Hjólreiðafélagi
Reykjavíkur. Fjallahjóla-
klúbburinn er „grasrótar-
hreyfing" og á aðild að
íþróttabandalagi Reykjavík-
ur. Hjólreiðafélagið var
nýverið stofnað af áhugafólki
um almennar hjólreiðar. Og
Sigursteinn stendur einnig
að Hjólreiðaskólanum og
hefur fengið hann viður-
kenndan af Slysavarnafélagi
íslands, Lögreglunni í
Reykjavík, Rauða krossin-
um, Umferðarráði og Lands-
björg. Til að fá slíka viður-
kenningu þurfti Sigursteinn
að leggja fram námsefnið og
rökstyðja það.
Hugmyndin vaknaði við
lestur erlendra tímarita og
undirtektir, sem fengust þeg-
ar hugmyndin var viðruð,
renndu styrkum stoðum und-
ir stofnun skólans. Megin-
starfsemin er fólgin í þjálfun
barna á hjólum. Námskeiðin
eru ekki byggð ósvipað upp
og almenn leikjanámskeið
en við förum líka út í umferð-
ina og kennum krökkunum
umferðarreglurnar. Við kenn-
um þeim að stilla bremsurn-
ar og að nota þær rétt,
hvernig á að beygja og svo
framvegis. Við leggjum síð-
an rika áherslu á að reiðhjól-
in eru ökutæki samkvæmt
skilgreiningu umferðarlaga,
ekki leiktæki. Tíu ára gamalt
barn á til dæmis möguleika á
því að ná 30 kílómetra hraða
á reiðhjóli. Slíkt verður að
taka með í reikninginn."
Þjóðhagsleg hagkvæmni
af hjólreiðum er mikil að mati
Sigursteins. „Fólk verður
hraustara og slit á gatnakerf-
inu minnkar, rekstur bifreiða
er mjög kostnaðarsamur og
að meðaltali er hver maður
þrjá og hálfan tíma á dag að
vinna fyrir rekstrarkostnaði
af bílnum sínum, fyrir utan
svo slys og tjón sem verða á
fólki og ökutækjum í alvar-
legum bílslysum," segir hann
og þegar spurt er hvort hann
leggi mikla rækt við að
hvetja börnin í Hjólreiðaskól-
anum til að fara ferða sinna f
auknum mæli á reiðhjólum
svarar hann því til að miklu
erfiðara sé að fá fullorðna
fólkið til að sleppa bílunum.
„Ég er ekki að segja að bílar
séu óþarfir, alls ekki, en þeir
eru í mörgum tilfellum notað-
ir þar sem jafnvel er fljót-
legra að ganga vegalengd-
ina.
LÍKA FYRIR
FULLORÐNA
Hvað með námskeið fyrir
fullorðna?
„Þar er um að ræða ferða-
námskeið. Meðal þess, sem
þar er kennt, er það hvemig
eigi að nýta sveifarhringinn
og hvernig hægt er að halda
áfram að hjóla þótt springi
án þess að pumpa, bætur
eða slanga séu með í för.
Það er hægt að gera með
því að setja þunna boli,
sokka, laufblöð, sand, mosa,
gras eða mold inn í dekkið.
Einnig kemur fram hvernig
megi rétta gjarðir fjarri öllum
viðgerðarverkstæðum " svo
eitthvað sé nefnt. Þol er ein-
staklingsbundið og hliðsjón
verður að taka af því. Síðan
verður farið í þriggja daga
ferð á fjöllum þar sem til
dæmis verður kennt hvernig
eigi að vaða ár, hvernig
hægt sé að gera við tjald
sem rifnar og fleira. Hér er
mikilvægt að komi fram að
legur í hjólunum eru mjög
viðkvæmar fyrir vatni og get-
ur það hreinlega eyðilagt
þær. Þegar hætta er á að
öxlar í gjörðunum og sveifar-
ásinn geti farið í kaf er mikil-
vægt að bera hjólið yfir,“
segir Sigursteinn Baldurs-
son. Fjölmörg fleiri áhuga-
verð atriði mætti nefna en
vonandi hefur það, sem hér
hefur komið fram, varpað
bjartara Ijósi á þá staðreynd
að hjólreiðar eru mjög vax-
andi þáttur f umferðarmenn-
ingu okkar íslendinga og við
skulum hafa það ofarlega í
huga þegar kemur að tillits-
semi f umferðinni og al-
mennri heilsuvernd íslensku
þjóðarinnar. □