Vikan - 01.11.1994, Blaðsíða 4

SMURBRAUÐSGERÐ
1994
10. TBL. 56. ÁRG.
KR. 489 M/VSK
i áskrift kostar VIKAN kr. 399
eintakið ef greitt er með gíró en
kr. 359 ef greitt er með VISA,
,EURO eöa SAMKORTI.
Áskriftargjaldið er innheimt
tvisvar á ári, sex blöð í senn.
Athygli skal vakin á því að
greiða má áskriftina með
EURO, VISA eða SAMKORTI
og er það raunar æskilegasti
greiðslumátinn.
Tekið er á móti áskriftarbeiðnum
í síma 91-812300.
Útgefandi:
Fróöi hf.
Skrifstofa og afgreiðsla:
Ármúli 18, 112 Reykjavík
Sími: 91-812300
Ritstjórn:
Bíldshöfði 18, Reykjavík
Sími: 91-875380
Fax: 879982
Stjórnarformaöur:
Magnús Hreggviösson
Aðalritstjóri:
Steinar J. Lúðvíksson
Ritstjóri:
Þórarinn Jón Magnússon
Framkvæmdastjóri:
Halldóra Viktorsdóttir
Útlitsteikning:
Guöm. R. Steingrímsson
Auglýsingastjóri:
Helga Benediktsdóttir
Unnið í
Prentsmiðjunni Odda hf.
Höfundar efnis i þessari Viku:
Guðný Þ. Magnúsdóttir
Rakel Árnadóttir
Þórdís Bachmann
Ólafur Sigurðsson
Guðrún Alfreðsdóttir
Börkur Gunnarsson
Þórunn Helgadóttir
Þorsteinn Erlingsson
Fríða Björnsdóttir
Jóhann Guöni Reynisson
Helga Möller
Anna S. Björnsdóttir
Guöjón Baldvinsson
Gísli Ólafsson
Svava Jónsdóttir
Myndir í þessari Viku:
Bragi Þór Jósefsson
Guðrún Alfreðsdóttir
Börkur Gunnarsson
Jóhann Guðni Reynisson
Þorsteinn Erlingsson
Magnús Hjörleifsson
Gunnar Gunnarsson
Forsföumyndina tók
Bragi Þór jósefsson af Ninju
Sigurðardóttur. Myndatakan fór
fram í húsinu „Suðurgata 7“ í
Árbæjarsafni.
Förðun: Anna Thoer hjá Farða
hf í Borgarkringlunni meö
Makeup Forever.
Hár: Jonna, Hárið
hársnyrtistofa, Engihjalla 8,
Kópavogi.
VIÐTAL VIÐ JAKOB JAKOBSSON SEM
NÝLEGA LAUK NÁMI í
SMURBRAUÐSGERÐ l DANMÖRKU.
Allt frá því ég man eftir
mér hef ég haft
brennandi áhuga á
öllu sem viðkemur matar-
gerö. Þegar aöra stráka
dreymdi um að verða flug-
menn eða skipstjóra sá ég
sjálfan mig í anda elda
heimsins mesta lostæti og
bera á borð fyrir gesti í eigin
veitingahúsi.
Árin liðu og ég stefndi
ótrauður að marki mínu og
nam ýmis störf sem tengd-
ust matargerð að einhverju
leyti. Um tíma „villtist ég þó
eitthvað af leið“, ákvað að
gerast söngvari og innritað-
ist í einsöngvaranám. Svona
eftir á að hyggja sé ég að
fátt er kannski skyldara en
matargerð og söngur, enda
margir söngvarar miklir
áhugamenn um mat eins og
sjá má á vaxtarlagi þeirra.
Ætli það sé ekki fyrst og
fremst spurningin um „hvor-
um megin við eldavélina"
maður ákveður að vera. Eftir
5 ára söngnám hætti ég og
tók þá ákvörðun að vera
réttu megin við eldavélina og
þar hef ég verið síðan. Það
styrkti mig þegar ég fékk
þakklæti gesta minna fyrir
matinn. Eitt sinn man ég t.d.
eftir Kristjáni Jóhannssyni
sem var gestur á sumarhót-
eli sem ég vann á. Hann
sagðist aldrei hafa borðað
jafn vel framreidda ýsu og
hjá mér og hældi mér á hvert
reipi. Þessi atburður og fleiri
í svipuðum dúr styrktu mig í
þeirri trú að ég væri á réttri
leið og ætti að halda mig við
matinn eingöngu.
Uppskriftabækur hafa
gjarnan verið uppáhaldsles-
efni mitt og það var í einni
slíkri bók sem ég las um
Veitingahús Idu Davidsen í
Kaupmannahöfn. Þetta er
hádegisverðarstaður sem
býður upp á dæmigerða
danska rétti, heita og kalda,
ásamt hinu heimsfræga
danska smurbrauði. Veit-
ingahúsið er lítið og pers-
ónulegt og Ida og fjölskylda
hennar sjá um afgreiðslu
ásamt því að vinna allt hrá-
efni sjálf. Meira að segja lax-
inn reykja þau í sumarbú-
staðnum sínum. Reksturinn
byggir á föstum hefðum,
enda hefur veitingahúsið
verið í eigu Davidsen fjöl-
skyldunnar allt frá stofnun
þess, árið 1988.
Ég varð alveg heillaður og
tók þá ákvörðun að fara til
Kaupmannahafnar og læra
þessa iðn og helst af öllu hjá
Idu Davidsen sem óneitan-
lega er best í faginu. Námið
er svipað kokkanámi að upp-
byggingu og skiptist í bóklegt
og verklegt nám. Ég fluttist til
Kaupmannahafnar við fyrsta
tækifæri, settist á skólabekk
og lauk 1. bóklega hlutanum
á 6 mánuðum. Að því loknu
fór ég til Idu Davidsen og fal-
aðist eftir að verða nemi hjá
henni. Svar hennar var stutt
og laggott og olli mór geysi-
legum vonbrigðum: „Nei,
þetta er fjölskyldufyrirtæki og
við höfum aldrei tekið nema
utan fjölskyldunnar." Þrátt
fyrir þetta ákvað ég að gefast
ekki upp og komst að lokum
á samningi hjá henni. Það er
enginn vafi í mínum huga að
þarna naut ég góðs af frá-
bærri frammistöðu íslensku
kvennanna sem unnu á veit-
ingahúsinu hér áður fyrr.
Námið gekk vel og nú er
ég útskrifaður með svein-
spróf sem „smurbrauðsjóm-
frú“. Prófinu lauk ég með 39
punktum af 44 mögulegum,
auk þess sem ég vann til
verðlauna fyrir sköpun og
skreytingar. Mér hafa opnast
margir möguleikar eftir þetta
en þegar Ida Davidsen bauð
mér að starfa við veitinga-
hús, sem verið er að opna f
Brasilíu, hikaði ég ekki eitt
augnablik og er nú á leið
þangað.
Þegar ég lít til baka yfir
námstímann þá sé ég að
þetta var skemmtilegur og
lærdómsríkur tími. Um leið
var hann erfiður, enda eins
gott að standa sig vel þegar
maður ræðst inn á hefðbund-
ið verksvið kvenna. Þannig
er þessu farið, rétt eins og
þær þurfa alltaf að standa
sig helmingi betur en karlar,
fari þær inn á þeirra verksvið.
Hvað framtíðina varðar þá
veit ég að ég þarf ekki að
kvíða aðgerðarleysi því næg
atvinna er í iðninni. Draum-
urinn er hins vegar enn sá
sami og áður; að búa á ís-
landi og reka mitt eigið veit-
ingahús. Hver veit nema sá
draumur rætist fyrr en síðar
og brátt muni Islendingum
bjóðast ekta danskt „smör-
rebröd". □
4 VIKAN 10. TBL. 1994