Vikan - 01.11.1994, Blaðsíða 16

ISLENDINGAR ERLENDIS
VIÐTAL VIÐ
VEITINGA- OG
KONSÚLSHJÓNIN
INGIBJÖRGU
JÓHANNSDÓTTUR
OG ÞÓRI
GUNNARSSON
^■auran/j
Eigandinn
framan viö
„Reykja-
wík“ í
hjarta Kar-
lovahverf-
isins i
Prag.
EFTIR GUÐRÚNU
ALFREÐSDÓTTUR
Eigendur Reykjavíkur
Praha eru hjónin Ingi-
björg Jóhannsdóttir og
Þórir Gunnarsson, sem jafn-
framt er ræðismaður íslands
f Tékklandi. Hann er lærður
matreiðslumaður, hún er
leiklistarmenntuð en saman
hafa þau stundað veitinga-
rekstur f tuttugu ár. Þau hafa
komið víða við á þeim vett-
vangi og reynt ýmislegt en
þó er Pragævintýrið án efa
stærsta og strembnasta við-
fangsefnið til þessa. Hér á
eftir segir lítið eitt af ferli
þeirra og dvölinni í Prag.
Það er síðsumardagur í Prag og mannmergð á götunum i gamla Karlova-
hverfinu á hægri bakka Moldár. Við líflega, litla götu f hjarta hverfisins
er veitingastaður, um margt ólíkur öðrum í borginni, og ber hann nafnið
Reykjavík Praha (Prag). Staðurinn setur svip á umhverfið, hann er bæði
huggulegur og þéttsetinn gestum, inni sem útivið. Nafnið þykir greini-
lega forvitnilegt. Innandyra heyrast nokkrir erlendir ferðalangar ræða
um ísland og landslagsmynd sem hangir á veggnum við borð þeirra. Aðr-
ir gestir virða áhugasamir fyrir sér stóra Ijósmynd af forseta islands, Vig-
dísi Finnbogadóttur, ásamt Havel, forseta Tékklands, og eiganda staðar-
ins, Þóri Gunnarssyni. Mynd sú var tekin á veitingastaðnum er frú Vigdfs
heimsótti Prag sl. vor. Manni segir svo hugur að hér fari fram hin besta
landkynning. . .
ÞÓRIS ÞÁTTUR -
VÖRUSKIPTI VIÐ
TÉKKA
Það er margt sem kokkur-
inn Þórir hefur brasað síðan
hann lauk matreiðslunámi
árið 1966. Með árs starfs-
reynslu frá Hótel Loftleiðum í
farteskinu lagðist hann í
fjögurra ára flakk um heim-
inn, eins og hann segir.
Kynnti hann sér ólíka mat-
reiðsluhætti með starfi í veit-
ingahúsum bæði í Banda-
ríkjunum og Evrópu á þeim
tíma. Er heim kom, árið
1971, keypti Þórir hlut í Mat-
stofu Austurbæjar á Lauga-
vegi, þar sem hann hafði áð-
ur verið í læri, og þremur ár-
um síðar var hann orðinn
eini eigandi staðarins. Það
sama ár giftust þau Ingibjörg
og eignuðust son. Upp úr
1980 leigðu þau rekstur Mat-
stofunnar út en þar höfðu
þau þá starfrækt fyrsta ham-
borgarastað landsins, Win-
ny’s. Næstu árin fengust þau
við ýmislegt tengt faginu og
ráku veitingastaði eins og
Trilluna og Höfðakaffi, sem
m.a. sá um og seldi veislu-
mat til fólks úti í bæ.
„Á meðal viðskiptavina þar
var tékkneska sendiráðið,”
segir Þórir og brosir því þau
viðskipti urðu einmitt upphaf-
ið að ævintýrinu í Prag. „Eitt
sinn varð úr að við að hefð-
um eins konar vöruskipti
þannig að við ía fengum lán-
aða íbúð í Prag. Fyrst fórum
við út vorið 1989 og svo aftur
um haustið, skömmu áður
en Flauelsbyltingin svo-
nefnda varð.“ Og Ingibjörg
grípur fram í: „Við höfðum
nefnilega heillast svo gjör-
samlega af borginni þótt hún
væri hálf líflaus og grá fyrir
járnum." Þórir tekur undir
þetta og skýrir síðan frá því
að nálægt íbúð þeirra í Prag
6, sendiráðshverfinu, hafi
verið ákveðinn veitingastað-
ur sem þau sóttu mikið. Þar
kynntust þau ungum manni
sem sá um rekstur staðarins
fyrir ríkið en það átti á þeim
tíma öll veitingahús og hótel.
„Ég þurfti náttúrlega að fara
að skipta mér af málum því
margt var svo óttalega stirð-
busalegt og gamaldags,
enda lítill metnaður í þessu
hjá ríkinu. Strákurinn var
hinn áhugasamasti og ein-
hvern tímann sagði ég sem
svo í bríaríi að ef kommún-
isminn væri ekki fyrirstaðan
þá gæti óg komið aftur og
verið um tíma. Ekki óraði
mig fyrir því þá hve stutt var
í að þetta reyndist mögulegt.
Þann 17. nóvember braust
Flauelsbyltingin út og mán-
uði síðar var frjálsræðið orð-
ið slíkt að nú átti að einka-
væða allt og hótel og veit-
ingahús hvað fyrst. Nú,
vinurinn í Prag hringdi strax í
mig með þær fréttir að hann
hygðist kaupa ákveðinn veit-
ingastað af ríkinu og spurði
hvort ég væri til í að koma.
Ég játti því en ákvað að
bjóða honum fyrst til íslands
til að kynnast okkar fyrir-
komulagi á hlutunum. Kom
hann því til okkar um sumar-
ið og fékk tækifæri til að
fylgjast með og vinna á
nokkrum veitingastöðum.
Þegar ég kom síðan út um
haustið var þegar ákveðið
að ég yrði meðeigandi að
veitingastaðnum, sem átti að
kaupa, en þegar til kom var
fyrirhugað húsnæði eitt
þeirra sem skila átti aftur til
eigenda. í þess stað bauð
ríkið okkur til kaups veitinga-
staðinn fyrrnefnda í Prag 6,
þar sem kveikjan að öllu
þessu varð.“
Áður en ráðist skyldi í
reksturinn þurfti Þórir að fara
heim og ganga frá ýmsum
málum þó að þá hafi alls
ekki verið á dagskrá að setj-
ast alveg að í Prag. Engu að
síður urðu kaflaskipti í lífi
þeirra Þóris og Ingibjargar í
ársbyrjun 1991 er þau hófu
veitingahússrekstur í Prag.
Og það sem meira var, sem
eigendur eins af fyrstu
einkareknu veitingahúsun-
um í borginni og fyrstu út-
lendingarnir í þeirri stöðu.
„Við ía ætluðum nú bara að
sjá til hvernig þetta gengi,
svona í einhvern tíma, en
þannig fór að frá fyrsta degi
var fullt út úr dyrum á Gullna
sverðinu, sem reyndar bar
undirnafnið ísland. Við nut-
um vissulega góðs af því að
vera í miðju sendiráðshverf-
inu því staðurinn var kær-
komin tilbreyting fyrir fólkið
sem þar bjó. Bandaríski
sendiherrann, Shirley Temp-
le, og maður hennar bjuggu
til dæmis rétt hjá og komu
oft. Þetta lofaði semsé góðu
og var ætlunin að koma
staðnum á góðan skrið áður
en farið væri að taka út ein-
hver laun að ráði. En um
vorið skrapp meðeigandinn
til Þýskalands og lét sig ekki
muna um að koma til baka á
Mercedes Benz.“
Þetta varð til þess að þau
hjón fóru að endurskoða
málin, annaðhvort væri að
gefa Prag upp á bátinn eða
kanna aðra möguleika. Fljót-
lega komust þau í samband
við annan ungan mann sem
var að fá afhenta frá ríkinu
16 VIKAN 10. TBL. 1994