Vikan - 01.11.1994, Blaðsíða 30

KVIKMYNDIR
aö valda einhverjum breyt-
ingum á hugsunarhætti al-
mennings. Áhrif kvikmynda
eiga fremur aö vera þau aö
hrista upp í tilfinningalífi
fólks en aö taka á einhverj-
um sérstökum baráttumál-
um. Ef hinsvegar er hægt er
aö komast að hjarta áhorf-
andans meö þeim hætti er
sjálfsagt aö gera það.“
Nú ert þú búinn að vera í
tveimur myndum í röð sem
hafa notið gffurlegra vin-
Tom Hanks
mættur á
sýningu
myndarinn-
ar Forrest
Gump í
smábæn-
um Deau-
ville í
Frakklandi.
„Ég grét
eins og
barn á
sömu stöö-
um þegar
ég sá
myndina
og þegar
ég las
handritið
fyrst,“
sagöi hann
í viðtali viö
blaöamann
Vikunnar
daginn eft-
ir.
sælda. Hvernig feröu aö því
að höndla þá pressu sem
leggst óhjákvæmilega á þig í
kjölfarið?
„Ég verö aö drekka meira
kaffi á morgnana," segir Tom
Hanks og hlær. „Nei, svona í
alvöru þá er þetta nokkuð
sem maður veröur aö reyna
aö gleyma og halda sínu
striki. Ég get sagt þér aö óg
hef verið heppinn. Ég sam-
þykkti að gera Forrest Gump
á meðan ég var enn aö
vinna aö „Philadelphia" og
ég lét algerlega mína tilfinn-
ingu fyrir handritinu ráða.
Þetta var ekki ákvöröun sem
var byggð á viðskiptalegum
grunni; á því hvaö myndin
myndi hala inn eöa hver
væri leikstjórinn. Þaö var
ekkert slíkt sem lá aö baki.
Ég var heldur ekki búinn
klára Forrest Gump þegar
ég skrifaöi undir samning
um leik í næstu mynd, sem
kemur til með að heita „Apol-
lo 13“, og þar var einnig mitt
innsæi aö baki. Ég er því
ánægöur meö aö hafa verið
búinn að ákveöa næsta
verkefni áöur en þær myndir
sem ég var aö leika í voru
frumsýndar.
Eftir aö ég fékk Óskarinn
hefði verið gífurlega erfitt fyr-
ir mig, ef ég heföi ekki verið
búinn aö skrifa undir næsta
starfssamning, aö sitja og
bíöa eftir næsta verkefni því
svona uppákomur setja til-
finningalíf manns verulega
úr skoröum og það heföi ver-
ið erfitt aö láta innsæið ráöa.
Það hefði vafalaust komiö
fullt af fólki og boðið mér aö
leika í fjölda mynda fyrir
vörubílshlöss af peningum.
Ég þess fullviss aö sá tími
kemur að ég kem til með aö
leika í mynd sem á eftir að
valda almennum vonbrigð-
um og þá fæ ég í hausinn
setningar eins og „Hvað í
fjandanum gerðist?“, „Hvern-
ig í ósköpunum gastu látið
þetta koma fyrir“?“
LANGAÐI TIL AÐ GEFA
HONUM KINNHEST
Hvaða atriöi var erfiðast
að leika í Forrest Gump?
„í rauninni tók þaö veru-
lega á aö leika í allri mynd-
inni. Viö vorum meö mjög
þétt og erfitt tímaplan. í októ-
ber unnum við samfellt í tutt-
ugu og sjö daga án þess aö
taka okkur frí og vorum á
ferð og flugi milli tökustaða.
Ég varö að passa aö halda
mér í líkamlega góöu formi
og einnig aö ekkert kæmi
fyrir mig eins og til dæmis aö
snúa mig um ökkla eöa eitt-
hvaö þessháttar því þá hefði
tímaplanið raskast allveru-
lega, sem mátti ekki koma
fyrir.
Þetta tók einnig verulega
á andlega. Ég var búinn aö
vera í undirbúningi í nokkra
mánuði og viö töluðum stöö-
ugt um hvernig viö ætluðum
aö gera hitt og þetta.
Tilfinningalega erfiðustu
atriðin að leika voru samt
annarsvegar þegar Forrest
kemur inn í íbúð Jennýar og
sér son sinn og hins vegar
þegar Forrest stendur yfir
gröf Jennýar undir trénu og
minnist hennar. Báöum
þessum senum breyttum viö
morguninn sem þær voru
teknar upp, tókum hluta út úr
textanum og bættum ööru
viö, þannig aö viö vorum
stöðugt með hugann viö
handritið og unnum í raun í
því fram á síðustu stundu.
Þaö má því segja aö viö höf-
um allan tímann veriö í til-
finningatengslum viö þaö
sem var aö gerast í mynd-
inni. En það sem stendur
samt upp úr í minningunni er
hversu þétt tímaplanið var.
Þaö sem einnig var nokk-
uö erfitt, sérstaklega fyrir
mig, var að ég hafði enga
sérstaka fyrirmynd. Ég fór
og hitti margar fullorðnar
manneskjur sem svipað er
ástatt fyrir og Forrest en gat
í rauninni ekkert lært af þeim
því þaö er svolítið í myndinni
sem gengur ekki upp í raun-
veruleikanum en það er aö
maöur meö greindarvísitölu
uppá 75 getur ekki lifað
svona sjálfstæöu lífi eins og
Forrest gerir. Ég haföi því
ekki á neinu aö byggja þegar
ég hóf aö reyna setja mig
inn í hugarheim hans.
Ég vil þó minna á aö ég er
ekki eini leikarinn sem leik
Forrest Gump því Michael
Humphrey leikur hann í
æsku. Michael er átta ára
gamall, hann er ekki leikari
heldur bara barn. En það var
hann sem í rauninni gaf tón-
inn í upphafi og ég notaði
hans eigin persónu til aö
spinna mig út frá sem Forrest
eldri. Klippingin hans, hvernig
hann talaöi og annað var
nokkuö sem viö létum halda
sér út myndina. Hann er mjög
furðulegt barn, en samt fer-
lega góöur strákur!" segir Tom
og vill leggja áherslu á það.
„Hann er bara barn, en samt
svo mikið inní sér aö mann
langar stundum til að gefa
honum kinnhest til aö hann
vakni til lífsins. Hann vann aö
tökum á myndinni í tvær til
þrjár vikur áöur en ég byrjaði
aö leika, þannig aö mér gafst
kostur á aö fylgjast með hon-
um, taka hann í bíltúr og tala
við hann áður en ég tók við.“
VAR LASINN í TÖKUM
Var erfitt fyrir þig aö ná þér
niður eftir myndina?
„Nei, alls ekki. Samt sem
áöur hafa allar myndir sem
maöur leikur í einhver áhrif á
mann tilfinningalega því
maður þarf aö lifa sig inn í
þær í nokkra mánuði. Ég var
orðinn hálfeinfaldur í lokin.
Þegar maöur eyöir allt aö
fjórtán tímum í þetta dag-
lega, klæddur þessum fötum
og talandi á þennan sér-
kennilega hátt, þá er ég ekki
frá því aö þetta nái einhverj-
um tökum á manni.
Þaö er hinsvegar svo aö
stundum lendir maöur í því
aö missa algert samband
við persónuna sem maöur
er aö leika, eins og til dæm-
is í þessari mynd þegar ég
var að leika í ruðningbolta-
senunni þar sem ég hljóp
eins og fætur toguöu fyrir
framan þessar hundruðir
þúsunda áhorfenda var
þessi raunasvipur á mér
vegna þess að ég var með
flensu og dauöhræddur um
að falla saman áður en ég
gæti lokið viö leikinn. En
mikiö hlakkaöi ég til aö geta
komist heim, upp í rúm og
farið aö sofa.“
Er eitthvað úr bernsku
þinni sem þú upplifðir í þess-
ari mynd?
„Já, mamma sagöi alltaf
við mig að persóna manns
yröi dæmd eftir því hvernig
maður notaöi hnífinn viö
matboröið og yfir höfuö
hvernig borösiöir manns
væru. Maður gæti ekki farið
út á fínan veitingastað og
ekki vitað hvernig maöur
ætti aö skera kjöthleifinn.
Hún sagði „Þú átt aö taka
gaffalinn [ þessa hönd og
hnífinn í hina. . .“ og svo
framvegis."
Hver af þeim kvikmyndum
sem þú hefur séö hefur haft
mest áhrif á þig?
„Þaö er tvímælalaust
„2001 Space Odyssey". Ég
var þrettán ára þegar ég sá
hana fyrst og þá var máttur
kvikmyndánna svo mikill aö
ég haföi aldrei séö annaö
eins. Raunverulega voru
þaö tveir þættir sem geröu
útslagið meö þessa mynd.
Annar var, aö ég trúöi því al-
gerlega aö þaö væri til geim-
stöö sem svifi úti í geimnum
kringum jöröina og svo hinn
að hún notaði þau eðlis-
fræöilögmál sem til þurfti til
aö þetta væri raunverulegt.
Þetta var ekki nein „gervield-
flaugamynd'* í mínum huga
heldur sýndi hún á raunsæj-
an hátt hversu hættulegt þaö
gæti verið aö vera úti í
geimnum og þar aö auki þar
sem ekkert súrefni er. Þetta
var fyrir mér raunveruleg
mynd þar sem eiginlega
ekkert orö var sagt heldur
bara notast við mynd og ým-
is hljóð. Þetta var fyrir mér
hiö hreina afl kvikmyndanna
og ekkert annað. Ég hef séö
þessa mynd tuttugu og fimm
sinnum", segir Tom Hanks
aö lokum og hlær. □
30 VIKAN 10. TBL. 1994