Vikan - 01.11.1994, Blaðsíða 28

KVIKMYNDIR
Tom
Hanks í
hlutverki
Forrest
Gump;
róman-
tísks hold-
gervings
þess sak-
lausa,
sem er
fullur rétt-
lætis-
kenndar.
Myndin er
að slá öll
aósóknar-
met í
Bandaríkj-
unum.
ingsboltavellinum til vígvall-
arins I Víetnam. Við fyidum
honum frá heiðursmóttökum
forseta Bandaríkjanna, bæði
vegna frábærrar frammi-
stöðu í hernum og einnig á
ruðningsvellinum, í faðm
þeirrar einu konu sem hann
elskar og var æskuástin
hans.
Forrest Gump er í stuttu
máli rómantískur, holdgerv-
ingur þess saklausa og fullur
réttlætiskenndar. Þarna er á
ferð suðurríkjamaður sem
verður þjóðhetja; afreksmað-
ur í íþróttum og stríðshetja,
en hann á líkamsburðum
sínum, hreinlyndi og hinni
tæru, heitu ást til æskuvin-
konu sinnar allt þetta að
þakka, og ofan á bætist að
hann hann verður að lokum
mjög auðugur.
Ekkert af þvf sem hér er
að framan talið er skipulagt
fyrirfram heldur leiðir hvað af
öðru þar sem persónuleiki
Forrests Gump er eins og
raun ber vitni.
Nokkuð er um tæknibrell-
ur, og eru þær eftirminnileg-
ustu þegar Forrest hittir
nokkra forseta Bandaríkj-
anna í sjónvarpi, meðal ann-
arra Nixon og Kennedy, og
einnig kemur hann fram í
rabbþætti með John Lenn-
on.
GAT EKKI VERIÐ í
FRIDI
Ég fór og sá myndina,
ásamt meðal annarra, Tom
Hanks áður en viðtal okkar
fór fram í þessum fallega
sjávarbæ við norðvestur-
strönd Frakklands nú í
haust.
Hann kom inn léttklæddur
og yfirlætislaus til viðtalsins
og bað þjónustustúlkuna um
að koma með kaffibolla til
okkar, enda var hann ný-
vaknaður og sagðist vilja
koma sér í gang fyrir daginn,
en raunin væri samt oft sú
að hann drykki allt of mikið
kaffi yfir daginn. Tveir bollar
að morgni til væru yfirdrifið.
Hann gaf sér þó lítinn tíma til
að dreypa á kaffinu þar sem
hann lifði sig svo inn í það
sem hann var að tala um.
Hann virkaði á mig, svona
við fyrstu sýn, nokkuð
strákslegri en ég hafði búist
við. Hann spurði hvernig ég
hefði það og fannst heillandi
að ég kæmi frá svo framandi
landi sem ísland virðist vera
í hugum margra útlendinga.
Eftir að kaffið hafði verið
skenkt í stóra, veglega bolla
gátum við hafið spjallið fyrir
alvöru.
Hann byrjaði á því að
óska mig velkominn til Deau-
ville og svaraði ég i sömu
mynt. Fyrst farið var að
minnast á Deauville byrjaði
ég að spyrja hann hvort
hann hefði komið þangað
áður.
„Já, ég kom til Deauville
árið 1988“, sagði Tom
Hanks. „Ég vildi að einhver
hefði sagt mér frá því þá
hvernig kvikmyndahátíðir
sem þessi fara fram því ég
varð fyrir reglulegu áfalli þá
og varð í raun hræddur. Ég
hafði gert mér í hugarlund
að leikarar, leikstjórar, fjöl-
miðlafólk og aðrir kæmu
þarna, horfðu á kvikmyndir
og ættu svo jafnvel rólegt
spjall á eftir. Ég gat hinsveg-
ar ekki farið út úr bíl án þess
að verða umkringdur fólki og
gat í rauninni varla um frjálst
höfuð strokið. Núna er þetta
öðruvísi þar sem ég er undir-
búinn auk þess sem frægð-
arsól mín hefur risið nokkuð
hratt síðan þá. í hlutfalli við
það eru viðtökurnar nokkuð
líkar því sem ég gat búist við
og ég er í raun orðinn vanur
þeim. Ég var hér þá til að
kynna „Big“, ásamt Penny
Marshall, og mig minnir, án
þess að ég sé viss, að sú
mynd hafi opnað hátíðina
þá. Við þurftum þá að vera í
smóking og það var mikið
um að vera kringum hverja
frumsýningu, svo ekki sé tal-
að um fumsýningu opnunar-
myndarinnar."
GRÉT EINS OG BARN í
GÆR
Hvernig leist þér í upphafi
á að taka þátt í þessari
mynd, Forrest Gump?
„Það má segja að mér hafi
fundist jaðra við að vara-
samt væri að taka þátt í
henni. Það voru mörg atriði
sem löguðust á eitt til að
gera mig tortrygginn og flest-
öll þeirra hefur maður ekki
séð í kvikmynd áður. Mór
fannst til dæmis of mikið
vera talað yfir myndinni, það
er að þáttur sögumanns
væri of mikill, og ég velti fyrir
mér hvort fólk væri tilbúið til
að sitja og hlusta á þennan
náunga næstum alla mynd-
ina. Ég velti því einnig mikið
fyrir mér hvernig í ósköpun-
um hægt væri að koma
þessum tveimur þáttum
myndarinnar saman; það er
sögu, sem sögð er annars-
vegar með orðum og hins-
vegar með myndmáli.
Mér varð það hinsvegar
strax Ijóst að þetta var raun-
sæjasta og tilfinningaríkasta
saga í handritsformi sem ég
hafði nokkurn tímann lesið.
Ég grét eins og barn á sömu
stöðum í gær, þegar ég sá
myndina, og þegar ég las
handritið fyrst. Þegar til
dæmis Forrest stóð loksins
upp af bekknum var ég mjög
hrærður. Þar sem sagan
hafði snert mig djúpt með
nokkuð jöfnu millibili allan
tímann sem ég las hana var
ég sannfærður um að þetta
yrði mjög sérstök mynd og
hefði burði til að gera stóra
hluti fyrir utan að miklum
fjármunum átti að verja í
hana. Það var því mjög erfitt
að hafna þessu handriti.
Mér fannst þessi saga
einnig athyglisverð því í
henni var ekki að finna
vonda náungann, óleysta
gátu, ofbeldi, tösku fulla af
peningum, arabíska hryðju-
verkamenn, eiturlyfjabaróna
svo ekki sé talað um morð.
Vegna þess, meðal annars,
fannst mér sem við værum
að gera eitthvað sem væri
algerlega nýtt og ég held að
áhorfendur séu nú á tímum
á höttunum eftir einhverju
sem er alveg nýtt.
Ég las handritið meðan á
tökum „Philadelphia" stóð en
við vorum í jólaleyfi og ég
var heima hjá mér og vissi
að handritið væri á leiðinni.
Það var auðveldur hlutur að
segjast vera til í tuskið og
spyrja hver yrði leikstjórinn,
þar sem ég hafði ekki ráðið
mig í annað verk og fékk
nægan tíma til að skoða
handritið. Mánuði seinna
kom Bob (Robert Zemeckis)
til skjalanna.“
Þú hefur þann hæfileika
að fá fólk til að hlæja og
gráta næstum á sama tíma.
Er þetta eitthvað sem þú
hefur lagt áherslu á?
„Ég held að öll góð bók-
menntaverk og það sem hef-
ur verið byggt á þeim, hvort
sem um er að ræða kvik-
myndir eða leikrit, framkalli
þessi viðbrögð. Ég hef séð til
dæmis leikritin Hamlet og
Ríkharð III og þau hafa feng-
ið mig til að hlæja á sama
tíma og ég grét eða var til-
finningalega hrærður á ann-
an hátt. Mér finnst þessi
blanda skemmtileg ég myndi
ekki þola það sem áhorfandi
að aðeins væri framkölluð
ein tegund tilfinningalegra
viðbragða allan tímann. Mig
langar til að líða á sex eða
sjö mismunandi vegu meðan
á myndinni stendur. Ég held
að frábærar kvikmyndir, og
sögur yfirleitt, eigi að fram-
kalla það. Það er á hinn bóg-
inn erfitt og ég er viss um að
margir reyna það án þess að
hafa erindi sem erfiði. Ég
reyndi það meira að segja
sjálfur hér áður fyrr og það
gekk ekki upp. Ég held að
þetta sé aðalbrellan í sam-
bandi við þetta allt saman.“
VILL EKKI LEIKA
GEÐVEIKAN
FJÖLDAMORÐINGJA
Það virðist sem þú berir
mikla virðingu fyrir þeim
persónum sem þú leikur,
hvort sem um er að ræða
arkitekt sem getur ekki sofið
eða lögmann sem fær eyðni.
Er þetta eitthvað sem kemur
frá þér eða er þetta áhorf-
endanna?
„Mér finnst athyglisvert að
þú skulir nefna þetta því það
svarar þeirri spurningu hvers
vegna ég vilji ekki leika geð-
veikan fjöldamorðingja eða
eitthvað álíka. Að sjálfsögðu
er ég tilbúinn til að leika
vonda manninn eða geð-
veikan fjöldamorðingja ef ég
bæri einhverja virðingu í
brjósti fyrir viðkomandi, þvi
annað get ég ekki. Ég hef
hafnað frábærum hlutverk-
um, sem ég segi þér ekki
hver eru, í myndum sem
hafa gengið virkilega vel. Ég
28 VIKAN 10. TBL. 1994