Vikan - 20.02.1995, Blaðsíða 22

BERNSKUMINNINGAR
Systurnar
Diddú og Ás-
dís (t.h.) á
fermingar-
daginn.
Þær uröu afar
hneykslaöar
þegar
mamma
þeirra varö
ófrísk aö
Palla „gömul
konan“. Oröin
36 ára.
fædd með voðalega klass-
íska rödd. Ómótuð Diddú í
Spilverkinu er voða klassísk.
Hún er miklu klassískari en
ég. Ég er miklu léttari dæg-
urlagasöngvari ef maður
getur sagt eitthvað svoleiðis.
Það er eiginlega aðalmunur-
inn á mér og Diddú sönglega
séð.“
„Yes, my darling Daught-
er“, sem Andrews Sisters
sungu, er fyrsta lagið sem
Páll Óskar man eftir að hafa
verið í uppáhaldi hjá Diddú.
Hins vegar söng hún sama
lag sí og æ í útsetningu Joni
Mitchell. „Hún var aldrei
syngjandi Spilverkslög. Ég
meina, ég labba ekkert um
heimili mitt
syngjandi
„millasiagara"
eða „Ljúfa líf“.“
BREYTTIST í
ÚTLÖNDUM
Páll Óskar
man eftir Diddú
sem svolítilli
brussu og „létt-
frekri“. Hann
segir að henni
sé rétt lýst í
kvikmyndinni
„Brekkukots-
annáll“. „Og
þetta kemur
svolítið á óvart.
Ég get líka ver-
ið viðbjóðsleg
skepna. Og ég
gerði mér ekki
grein fyrir því
fyrr en ég fór að vinna með
fólki hvað er stutt í stóra
skapið. En ef fólkið í kringum
mann getur þolað þetta þá
held ég að þetta sé allt í lagi.
Ég fer ekki I fýlu mjög oft. En
ég er algjör martröð þegar
ég verð brjálaður. Bara
ógeðsleg tík.“ Tuttugu og
fimm ára fór Diddú í söngn-
ám til Englands við Guildhall
School of Music and Drama.
„Stærsta breytingin sem ég
upplifi í sambandi við Diddú
var að hún var hætt að vera
frekja þegar hún kom heim.
Á þessum fjórum árum sem
hún var úti var hún búin að
taka sjálfa sig algjörlega í
karphúsið. Ég held að hún
hafi upplifað það sama og
ég er að upplifa akkúrat
núna. Að það er kannski
gaman að vera með eitthvað
hopp og hí og tralla la og
troða upp fyrir mann og ann-
an með þetta sem þú hefur í
vöggugjöf. En síðan einn
góðan veðurdag kemur að
því að þú gefur sjálfum þér
svolítið kjaftshögg og virki-
lega ferð að pæla í því hvern
fjandann þú ert að vilja upp
á dekk. Ég byrjaði í „show
business" fyrir fimm árum.
Mér finnst ég núna vera bú-
inn að gera mína „græn-
jaxla“ og „hvað er í hvaln-
um“. En núna finnst mér ég
vera farinn að taka mér tak
og móta sjálfan mig.“
Þorkell, eiginmaður Didd-
úar, var í tónlistarnámi úti í
London. Ef til vill hefur það
verið fyrir hans tilstilli að hún
fór út í óperusöng? „Kannski
hann hafi dobblað hana til
London," segir Páll Óskar.
„Hann var í sama skóla og
hún. Eftir því sem ég best
veit tók hún inntökuprófið af
einhverri rælni. Og þegar
hún var svo tekin inn í þenn-
an þrönga átta manna hóp
þá fyrst settist hún niður og
hugsaði hvað í ósköpunum
hún ætti að gera. Þetta er
bara ákvörðun sem allir
ganga í gegnum einhvern
tímann á lífsleiðinni. Og ég
held að allir hafi bara gott af
því. Því það er ekkert leiðin-
legra en að vera manneskja
sem hefur lifað fullkomlega
átakanlausu lífi. Ég þoli ekki
gufur. Ég hata þær. Og þeg-
ar ég er að tala um gufur er
ég bara að tala um þær
manngerðir sem virkilega
fæðast með silfurskeið í
munninum og þurfa ekki
einu sinni að taka neinar
ákvarðanir um sig sjálfar.
Það hlýtur að vera eitthvað
fullkomlega hræðilegt. Mað-
ur lifir ekkert lifinu svoleiðis."
SÖNGELSK
FJÖLSKYLDA
„Ég held að svona „famil-
(ur“ séu sjaldsóðar hvar sem
er í heiminum og ég er bara
dauðfeginn að hafa fæðst
inn í eina slíka. Það eru ótrú-
legir persónuleikar í þessari
fjölskyldu. Með því að koma
númer sjö fékk ég minn skerf
af öllum tónlistartegundum.
Ég er alæta á tónlist. Og ég
held að þessi fjölskylda hafi
kennt mér að hlusta betur á
tónlist en nokkur annar. Það
er vegna þess að þegar ég
kom inn í fjölskylduna var
Diddú að hlusta á Joan Baez
og Joni Mitchell. Ásdís, elsta
systir mín, var að hlusta á
Slade og
þungarokks-
músik og svo
fór hún yfir í
diskódæmið
þegar það fór á
fullt. Addi Gunni
var líka svolítið
„heví“ á því. Og
pabbi og
mamma hlust-
uðu á klassíska
tónlist. Þannig
að ég kann að
meta allt það
góða í allri tón-
list. Ég hálfpart-
inn kenni í
brjósti um það
fólk sem hlustar
til dæmis bara á
klassíska tónlist
og þolir ekki allt
hitt sem er í
kringum það. Mér finnst eins
og þetta fólk skynji ekki um-
hverfi sitt rétt. Það er að
missa af svo ofsalega
mörgu.“
í gegnum árin hefur þessi
fjölskylda sungið mikið
heima og að heiman. „Ef við
erum ekki beint syngjandi
erum við hummandi. Það er
alveg satt. Þetta eru orðin
hálfgerð umhverfishljóð. í al-
vöru.“
LJÓSGEISLI
Diddú er manneskja sem
Páll Óskar segist líta upp til
úr fjarlægð. Hann segir að
hún sé svolítill „líder" í syst-
kinahópnum ásamt Ásdísi,
elstu systurinni, vegna þess
að þær eru elstar. „Þær hafa
svolítið töglin og hagldirnar
þar sem þær eru reyndastar
í systkinahópnum," segir
hann. Diddú vildi samt ekki
ráða yfir honum þegar hann
var lítill. „Ég er kannski að
fatta það núna að hún hefur
kannski frekar viljað fylgjast
með mér og hverju óg tæki
upp á. Dætur Diddúar, Sal-
ome og Valdís, eru alveg
„grjótklárar". Þegar þær
koma í heimsókn er það allt-
af eitthvað „brilliant" sem
þær segja eða gera. Það eru
einhverjir taktar sem koma
frá þeim báðum sem er
magnað að horfa upp á. Og
ég hef kannski verið svolítið
svipaður krakki. Ég skil
hvers vegna Diddú hefur
verið að draga mig með sér
á þessar uppákomur. Sal-
ome og Valdís fá að fara
með henni á æfingar og þær
eru með henni baksviðs. Og
ég skal hundur heita ef það
kemur þeim ekki til góða í
framtíðinni. Þær eru alveg
„megatalents". Það er eng-
inn vafi á því.“
Páll Óskar segir að hann
mundi fyrst og fremst lýsa
Diddú sem vinnualka. „Og
ég er ekki að „djóka," og
hversu væmið sem það
kann að hljóma, mundi ég
lýsa henni sem Ijósgeisla.
Óg hún er frábær listamaður.
Hún er besta klassíska
söngkonan sem óg hef heyrt
í fyrir utan Maríu Callas. Þú
getur heyrt bjarta Diddú en
svo getur hún sungið alveg
hrikalega dramatísk hlutverk
sem er æðislegt. Það eina,
sem ég ætla að vona að ég
hafi erft frá henni hvað varð-
ar blóðbönd, er að ég vinni
mína hluti jafn vel og hún.
Og það held ég að við ger-
um. Það held ég að við fáum
með móðurmjólkinni, skil-
urðu. Við göngum allavega
hreint til verks. Og við klár-
um allt sem við byrjum á.“
Diddú kemur brosandi inn
á veitingastaðinn. „Svona er
Diddú nákvæmlega eins og
hún labbar hérna inn,“ segir
Páll Óskar. „Svona rosalega
brosandi, fattarðu. Sem bet-
ur fer hefur hún tennurnar í
þetta bros.“
VAR EKKERT AÐ FLÝTA
SÉR í HEIMINN
Diddú pantar cappucchino
og sams konar samloku og
Páll Óskar hafði verið að
borða. „Við vorum fjórar
systurnar sem uppgötvuðum
að mamma væri ófrísk að
Palla þegar við vorum að
sækja strætómiða í töskuna
hennar. Við vorum þrjár á
gelgjuskeiðinu og það er
sennilega alltaf óþægilegt
22 VIKAN 2. TBL. 1995