Vikan - 20.02.1995, Blaðsíða 52

GLÆPIR
HANN
NAUDGADI
STÚLKUNUM
• HÚN
MYRTIÞÆR!
HALLA SVERRISDÓTTIR ÞÝDDI
Unga stúlkan lá nötr-
andi af kulda,
hræðslu og kvölum á
brún djúps gilsins og starði
frávita af skelfingu út i nátt-
myrkrið. Fyrir aftan hana
stóð konan sem hún óttaðist
meira en alit annað í þess-
um heimi. Hún hélt á
skammbyssu og gekk hægt í
átt að hálftrylltri stúlkunni.
Stúlkan leit um öxl og sendi
konunni biðjandi augnaráð
þess sem enn er ekki tilbú-
■ Judith Neely var átján
ára og þótti sérlega fögur
stúlka. En eiginmaður
hennar var óseðjandi og
lét sér ekki nægja að
hafa eignast fallegustu
stúlkuna i bænum - hann
þurfti meira. Og Judith
tók að sér að ræna ungum
stúlkum og færa þær til
bónda síns sem nauðgaði
þeim og misþyrmdi dögum
saman, þar til hann fékk
nóg. Þá myrti Judith þær
með köldu blóði.
inn til að kasta vonarglæt-
unni fyrir róða. En f svip kon-
unnar var enga miskunn að
finna. „Farðu alveg fram á
brúnina," sagði hún hrana-
lega og fylgdi stúlkunni eftir
fram að ystu nöf klettsins.
Fyrir framan þær mátti grilla
hyldjúpa gjána.
Loks varð stúlkunni orðið
Ijóst að öll von væri úti. Fyrir
hina þrettán ára gömlu Lisu
Millican var dauðinn á viss-
an hátt frelsun; kærkomin
lausn undan þeim vítiskvöl-
um misþyrminga og kynferð-
islegs ofbeldis sem hún
hafði mátt þola dagana á
undan. Miðað við þá reynslu
var dauðinn henni áreynslu-
laus. Eitt andartak heyrði
hún hvell og fannst sem eitt-
hvað brysti innan í höfðinu á
sér, en þá var líka öllu lokið.
Illa farið og svívirt l(k hennar
féll ofan í gilið.
NAFNLAUS
SÍMHRINGING
Það var í þessu gili sem
lögreglan í bænum Rome í
Georgíufylki í Bandaríkjun-
um fann jarðneskar leyfar
Lisu Miilican. í fimm daga,
eða allt frá því að hún hafði
horfið sporlaust i úr hópi
skólafélaga sinna, höfðu
menn leitað vísbendinga um
örlög stúlkunnar án árang-
urs. Þá var farið að gruna
hið versta. Að kvöldi fimmta
dagsins hringdi síminn á lög-
reglustöðinni og Lonnie
Addock, vakthafandi lög-
regluþjónn, tók upp tólið. „Ef
þið eruð að leita að Lisu litlu
þá getið þið hirt hana upp úr
árgilinu þar sem ég skildi
hana eftir,“ sagði dálítið nef-
mælt kvenmannsrödd.
Lögreglan í Rome kann-
aðist allt of vel við þessa
rödd. Þetta var sama röddin
og hafði hringt inn tíu dögum
áður og lýst sig ábyrga fyrir
alvarlegum tilræðum við
starfsmenn Unglingadeildar
lögreglunnar. Þau Ken Dool-
ey kennari og Linda Adair
læknir, sem bæði störfuðu á
unglingaheimili deildarinnar,
höfðu bæði slasast þegar
hleypt var af byssu inn um
stofuglugga Dooleys en eld-
sprengju kastað inn á heimili
Adair. Á þessu heimili eru
vandræðaunglingar, sem á
einhvern hátt hafa komist f
kast við lögin, vistaðir tíma-
bundið og á þessu heimili
hafði konan, sem fleygði
sprengjunni, verið vistuð, að
eigin sögn. Tilræðið framdi
hún í hefndarskyni fyrir þá
kynferðislegu misnotkun
sem hún sagðist hafa sætt á
meðan á dvölinni stóð.
Lögreglan hafði þvf fyllstu
ástæðu til að taka konuna
alvarlega þegar hún benti
þeim á lík Lisu Millican.
LÍKID FINNST
Seinna þetta sama kvöld
kom lögreglan að líki stúlk-
unnar á gilbotninum. Auð-
sýnilegt var að henni hafði
verið misþyrmt alvarlega og
nauðgað ítrekað áður en
hún hafði verið myrt auk
þess sem sprautuför sáust
greinilega á handleggjum
hennar.
Augljóst var að það hafði
verið karlmaður sem misnot-
aði stúlkuna kynferðislega,
en röddin í símanum hafði
greinilega tilheyrt konu. Og
vitni við hús Lindu Adair taldi
sig þar að auki hafa séð karl
og konu aka burt á ofsa-
hraða eftir að sprengjunni
hafði verið fleygt á húsið.
Það var því Ijóst að um var
að ræða karl og konu sem
höfðu unnið saman að verk-
inu. Með því að grannskoða
skrár unglingaheimilisins
tókst lögreglunni að þrengja
hringinn niður í fimm nöfn;
stúlkur sem höfðu á ein-
hverju tímabili dvalið á heim-
ilinu og sem gætu hafa verið
konan í símanum.
Ein þessara kvenna var
Judith Neeley, 18 ára gömul
stúlka sem hafði sætt refsi-
vist fyrir vopnað rán en var
nú laus á ný.
Eiginmaður
hennar, Alvin
Neeley, 29
ára, hafði
sömuleiðis
setið af sér
dóm fyrir rán-
ið.
Judith var
lýst sem há-
vaxinni, glæsi-
legri stúlku.
Hún var, að
mati sálfræð-
inga heimilisins, skarpgreind
en afar kaldlynd og hafði
haft sjúklega þörf fyrir að
kúga og undiroka hinar
stúlkurnar á heimilinu. Judith
hafði átt, að því er virtist,
eðliega æsku allt þar til faðir
hennar lést, en þá tók að
halla undan fæti fyrir fjöl-
skyldunni. Þau urðu að flytja
í húsvagn, rétt utan við bæ-
inn, og móðirin tók að sjá
fyrir sér með vændi. Judith
var aðeins 15 ára þegar hún
hitti Alvin Neeley. Hann var
tröll að vexti - næstum tveir
metrar á hæð og vó hundrað
kiló - og ekki beinlínis neinn
draumaprins. En skömmu
síðar hljópst hún að heiman
með Alvin og næsta árið
flæktust þau um þjóðvegina
í bifreið hans. Þau lifðu af
smáglæpum og kölluðu sig
„Bonnie og Clyde“, í anda
þekktra kvikmyndapersóna.
Eftir að þau voru handtekin
Alvin Neeley
var brosmild-
ur maöur, en
villidýr undir
niöri.
var Judith send á unglinga-
heimilið en Alvin í ríkisfang-
elsið. Hún þjáðist af sjúkleg-
um hugarórum um að Alvin
svæfi hjá öðrum konum, þrátt
fyrir að hann væri í fangelsi,
því hún vildi eiga hann með
húð og hári og hafa hann al-
gerlega undir sinni stjórn. í
bréfum sínum til Alvins lýsti
Judith hrollvekjandi misnotk-
un og nauðgunum af hálfu
karla jafnt sem kvenna í
starfsliði heimilisins og hann
sór henni í sínum bréfum að
þau skyldu hefna fyrir mis-
gjörðirnar þegar þau yrðu lát-
in laus.
SKAFFAÐI KONURNAR
Þau skötuhjúin voru látin
laus í ársbyrjun 1982. í fyrstu
var samband þeirra jafn
ástríðufullt og áður en fljót-
lega fór Alvin að missa
áhugann. Judith hafði tapað
æskuljómanum á heimilinu,
52 VIKAN 2. TBL, 1995