Vikan - 20.02.1995, Blaðsíða 38

KVIKMYNDIR
fyrsta atriðiö. Síöan þurfti
myndatökumaðurinn aö fara
á fund og þá voru eftir þrjú.
Jonni tók sjálfur það sem eft-
ir var þann daginn.
Líkt og aðrir kvikmynda-
gerðarmenn, sem hér á
landi þurfa að kljást við hat-
ramma veðurguði, skiptust á
skin og skúrir meðan tökur á
myndinni stóðu yfir. Til dæm-
is segir Jonni að þrisvar
sinnum hafi orðið veðra-
brigði meðan hann var að
„skjóta" þetta eina atriði í tív-
olíinu.
„Það var sól, síðan sól og
rigning, síðan rigning og rok
og að lokum sól, rigning og
rok,“ segir Jonni. En þótt
rigning hafi ekki verið talin
ákjósanleg við þessar að-
stæður þá reyndist hún Jóni
Sæmundi ágætlega. Hann
þurfti að vera vatnsgreiddur
og gat notað polla til þess að
væta í greiðunni!
„Og ég man að þegar við
vorum búin að taka atriðið
þá hlupum við í mígandi
rigningu frá hafn-
ar-
tveir. Annar þeirra var smár í
sniðum, hinn gamall sendi-
bíll sem Jonni hafði fengið
að láni hjá Friðriki Þór Frið-
rikssyni.
„Ég þurfti reyndar að
kaupa bílinn af Friðriki eftir
að ég hafði tvisvar sinnum
„limlest" hann í árekstrum,"
segir Jonni. Hann á við bíl-
inn.
Þessi ágæta sendibifreið
gaf síðan upp öndina viö
Hafravatn og þá þurfti að
troða tíu manns í litla bílinn,
sem jafnframt var meðal
leikmuna í myndinni, til að
koma fólkinu til byggða.
Umræddur smábíll átti að
koma aftur við sögu síðar við
tökur á „Einni stórri fjöl-
skyldu“ en þá vildi ekki betur
til en svo að búið var að rífa
hann í spað og nota í vara-
hluti. Þrátt fyrir mikla leit
fannst ekki annar eins bíll og
þurfti þá að sleppa atriðinu!
Það kom þó ekki að sök því
Jonni var sífellt
gerðu þeir. Jón Sæmundur
var annar þessara leikara og
Bjarni Þórarinsson hinn en
hann fór með hlutverk
kokks.
Við þetta tækifæri varð til
eitt af þeim atriðum sem
Jonni og Jón Sæmundur
telja með betri atriðum
myndarinnar. Gesti á veit-
ingahúsi er í atriðinu varpað
á dyr með tilþrifum og af
mikilli hörku. Þarfór „kokkur-
inn“ fremstur í flokki.
Raunar héldu menn að
strax í fyrstu atrennu hefði
Jón slasast alvarlega við at-
hæfi „kokksins“ og áttu ekk-
ert frekar von á því að hann
stæði upp framar. Jón Sæ-
mundur afsannaði þetta þó
við fyrsta hentugleika eftir að
hann skall á malbikinu því
hann spratt á fætur og öskr-
aði: Aftur!
Atriðið var tekið fimm sinn-
um.
bakkan-
um inn á kaffihús og
pöntuðum Irish Coffee,"
bætir Jonni við sposkur.
Það er forvitnilegt að bera
þessa sögu þeirra saman
við viðbúnað Friðriks Þórs
og félaga sem við tökur á „Á
köldum klaka“ ferðuðust yfir-
leitt með um 12 bíla og 35
manns. Þessi fyrsta taka
Jonna og félaga er þó ekki
lýsandi dæmi um tökurnar
frá degi til dags. Að öllu
jöfnu munu átta manns hafa
verið í „crew-inu“ eins og
tökuliðið er kallað.
LEIKMUNUR FÓR Í
VARAHLUTI
Við Hafravatn fóru fram
tökur fyrir myndina þar sem
fimm börn komu við sögu.
Þá voru viðstaddir nokkuð
fleiri en þrír og bílarnir orðnir
að vinna
með handritið í huganum
og gat þess vegna breytt því
með lítilli fyrirhöfn þótt upp-
hafleg meginatriði héldust.
Þess má geta að Jonni
segist standa í mikilli þakkar-
skuld við Friðrik Þór. Hann
hafi rétt sér hjálparhönd
þegar öll sund virtust lokuð,
bæði með því að lána sér
fjármuni og gangast í
ábyrgðir.
„Fyrir það virði ég Friðrik
Þór rnikils,'1 segir Jonni.
FULLIR MEÐ LEYFI
LEIKSTJÓRA. . .
Jonni leggur ríka áherslu
á aö myndin hafi yfir sér
blæbrigði raunveruleikans.
Sem dæmi um það má
nefna að þegar tvær sögu-
persónanna í myndinni áttu
að vera drukknir keypti Jonni
viskíflösku og bað þá um að
sturta henni í sig. Og það
LAUN VEGNA
FÆÐINGAR
Líkt og Jonni var farinn að
örvænta þegar Jón Sæ-
mundur kom til sögunnar lá
honum aftur við sturlun af ör-
vilnan þegar nokkuð var liðið
á tökurnar. Hann vantaði
nefnilega konu til þess að
fæða fyrir sig svo hann gæti
fest fæðinguna á filmu og
notaö í myndinni. Jonni segir
frá því hvernig hann fékk
hvern löðrunginn á fætur
öðrum eftir að hafa boriö
upp þetta erindi sitt við van-
færar konur.
Þaö var ekki fyrr en Jonni
sat einn á bar í leiðindum
sínum yfir fæðingarleysinu
að kunningi hans spurði
hvers vegna hann væri
svona dapur. Þessi náungi
reyndist þá vita um ólétta
konu sem væri jafnvel tilbúin
til að fæða fyrir framan
myndavélarnar. Og sú varð
raunin.
„Þannig að inni í kostnað-
inum mínum fyrir myndina er
reikningur sem hljóðar upp á
laun vegna barnsfæðingar,“
segir Jonni sposkur og
greinilega himninlifandi yfir
því að þessi verðmæta kvik-
myndataka heppnaðist sem
best varð á kosið.
HÁR VEX HÆGT
Þegar þar var komið sögu
að Jonni taldi sig vera að
Ijúka öllum tökum fyrir mynd-
ina ákvað hann að láta skrift-
una snoða Jón Sæmund. Nú
skipti engum togum, hárið
fauk og Jón lék síðustu at-
riðin sín. Þar fór hann með
annað hlutverk í myndinni.
Síðar, þegar eftirvinnsla
myndarinnar var hafin, kom í
Ijós að ekki voru öll kurl
komin til grafar. Þá var ekki
annað að gera en bíða þess
að hárið yxi til fyrri síddar á
Jóni Sæmundi! En hár
sprettur með eindæmum
treglega og þegar þolin-
mæði þraut var hár-
greiðslukona fengin til
þess að snyrta Jón til
þannig að munurinn sæist
ekki. Hún mætti á svæðið
með alls kyns hártoppa
til að bjarga Jonna úr
klípunni en aldrei þurfti
þó að grípa til þeirra.
GOSI OG ELVIS
Myndin verður
frumsýnd í mars en
það breytir ekki því að kjafta-
gangur um hana er þegar
hafinn. Til dæmis þennan
dag, sem ég hitti þá Jonna
og Jón Sæmund, var frétt
um það í blaöi að í myndinni
hafi leikarar haft raunveru-
legar samfarir fyrir framan
myndavélarnar.
„Bull,“ segja þeir og í Ijós
kemur að burðarás myndar-
innar er í raun mjög sakleys-
islegur.
Að sögn Jonna byggir
myndin á svipuðum bók-
menntalegum grunni og æv-
intýrið um Gosa. Ungur
maður lendir í straumþunga
örlaga sinna og ræður ekki
algerlega för sinni þegar
hann fer að virða fyrir sér
heiminn.
Og Gosaminnið er í anda
annarrar af a.m.k. tveimur
heimsfrægum sögupersón-
um sem koma fyrir í „Einni
stórri fjölskyldu", beint og
óbeint. Hin er Elvis Þresley.
Hann kemur frá tunglinu og
lifir. . . □
38 VIKAN 2. TBL. 1995