Vikan - 20.02.1995, Blaðsíða 4

TEXTI OG MYNDIR: SVAVA JONSDOniR
Iann er hávaxinn og I lona og frá morgni til kvölds
Ijós á brún og brá. er iöandi mannlíf í miðbæn-
Arnaldur heitir um. Blómasölumenn bíða
hann Arnarson, er gítar- viðskiptavina á einni fræg-
leikari og býr, ásamt eigin- 1 ustu göngugötunni, Las
Carrer de
Valéncia,
eða Valencía-
götu, sem er
á þessu
svæði, er íbúð
viðmæl-
andans, Arn-
alds, í nokkurra
hæða, grárri
múrsteins-
byggingu.
Lyftan silast
af stað og stöðvast á
þriðju hæð. Aðeins
tvær íbúðir eru á hæð-
inni og fljótlega birtist
Arnaldur í öðrum
dyrunum hvít-
klæddur frá toppi
J til táar. Hann er
langt frá því að
vera „Spánverjalegur"
og segir stuttu
seinna að hann
sé ekki þessi
„sólbaðstípa“
sem iiggi á
ströndinni til að fá
á sig lit. Hann býður til
stofu en ganga
þarf inn mjó-
an gang
með her-
bergjum til
beggja
hliða. Hálfgert
rökkur er inni í
íbúðinni, eflaust
gert með ráðnum hug til að
forðast hitasvækjuna. Þar
sem Arnaldur býr á Spáni
verður hann að aðlaga sig
svolftið að háttum lands-
manna. „Það verður alltaf lit-
ið á mig sem útlending, ég
samlagast þeim ekki meira
en það,“ segir hann. „Ég lít
hann byrjaði að læra á gítar
og segir að yfirleitt sé engin
djúp hugsun á bak við það
hjá krökkum þegar þeir
ákveða að læra á hljóðfæri.
„Mér leist bara vel á gítar-
inn,“ segir hann. „Ég átti líka
einhverja félaga sem voru
að læra tónlist. Fyrsta árið
var ég í Svíþjóð en þar var
Arnaldur nálægt heimili sínu í miö-
borginni. „Mér finnst ekkert sér-
staklega notalegt að búa inni í
miöri stórborg.“
boðið upp á hljóðfæranám í
tengslum við skólann og ég
ákvað að prófa." Arnaldur
flutti til íslands og var nem-
andi í Tónskóla Sigursveins
D. Kristinssonar næstu ár.
Hann hélt trúnaði við gítar-
inn og útskrifaðist frá tón-
skólanum árið 1977. „Ég
lauk stúdentsprófi árið eftir
og fór svo í framhaldsnám í
Manchester í Englandi. Þar
STRENGLEIKUR
ÍSLENDINGSHI
konu og tveimur rúmlega
tvítugum stjúpsonum, í
rúmgóðri fbúö í stóru fjöl-
býlishúsi í miðborg Barce-
lona. Arnaldur og eigin-
konan reka tónlistarskóla
auk þess að vera meö gít-
arverslun á sínum snær-
um.
í september er enn sann-
kallað sumarveður í Barce-
Ramblas, páfagaukar garga
í búrum og þeir eru fáir sem
gerast svo örlátir að kasta
smápeningum til örfárra betl-
ara sem sitja álútir hist og
her. Upp frá Las Ramblas og
einu aöaltorgi borgarinnar,
Plaza de Catalunia, liggur
Paseo de Gracia þar sem er
að finna margar af „fínustu"
verslunum borgarinnar. Við
allt öðruvísi út. Það er sama
hvað ég læri góða spænsku;
þeir trúa ekki að ég só Spán-
verji. Auðvitað eru til Ijósir
Spánverjar en það er fas, út-
lit, svipur og fleira sem verk-
ar kannski ekki mjög sann-
færandi."
NÁMSÁRIN
Arnaldur var tíu ára þegar
var ég í fjögur ár.
Eftir það kenndi ég
hjá Sigursveini einn
vetur og fór svo í
nám í Alicante á
Spáni.“ Fljótlega gripu
örlögin í taumana. Kennari
Arnalds í Alicante fór til
Barcelona til að halda þar
námskeið. íslendingurinn
ungi fylgdi læriföðurnum og
fór ekki sfst til að kynnast
höfuðborg Katalóníu. I þess-
ari ferð var honum boðið
starf við tónlistarskóla í
borginni. Ástin komst í spilið
Frh. á bls. 24
4 VIKAN 2.TBL. 1995