Vikan - 20.11.1995, Qupperneq 22

steinunn hef alla tíð verið mjög sjálf-
viður- stæð.“
kenmr að f f|jótu bragði virðlst Stein-
meö unn ekki bua yfir neinum
deiiu fyrir veikleikum. Þegar vel er gáð
skóm. koma þeir hins vegar í Ijós.
„Ég er með dellu fyrir
skóm,“ viðurkennir hún. „Ég
á ansi mörg pör. Þegar ég
var yngri ofbauð föður mfn-
um einu sinni öll skópörin og
lagðist í það mikla verk að
telja þau. Þau reyndust vera
29! Ég tek það fram að þau
eru mun færri í dag.“
ALVÖRU PÓLITÍK
Steinunn vakti fyrst athygli
þjóðarinnar fyrir þremur ár-
um þegar hún gegndi for-
mennsku í Stúdentaráði fyrir
hönd Röskvu. Þá höfðu nýju
lánasjóðslögin verið lögð
fram og Steinunn barðist
hatrammlega fyrir því að
þeim yrði breytt.
„Þetta var mjög spennandi
tími og þarna fékk ég fyrst
tækifæri til að taka þátt í al-
vöru pólitík. Ég leit þó aldrei
á stúdentapólitíkina sem
stökkpall út í virðingarmeiri
stöður í þjóðfélaginu. „
Ásamt félögum sínum úr
Stúdentaráði gekk Steinunn
á fund þingmanna til að
reyna að hafa áhrif á þá.
Lánasjóðsfrumvarpið tók
vissulega breytingum fyrir
þeirra tilstilli en það var þó
ekki nóg.
„Nú eru menn til dæmis að
átta sig á þeim árekstri sem
verður á milli lánasjóðskerf-
isins og húsnæðiskerfisins.
Þetta höfðum við þegar bent
á.“
Eitt síðasta embættisverk
Steinunnar sem formaður
Stúdentaráðs var að standa
fyrir mótmælum þegar lögin
voru samþykkt á þingi vorið
1992. Var atkvæðagreiðsla
þingmanna trufluð af stúd-
entum sem lásu upp úr skrif-
um Jóns Sigurðssonar um
skólamál. Þótt ekki hafi allt
það náð fram að ganga sem
Steinunni dreymdi um á hún
góðar minningar frá þeim
tíma sem hún starfaði með
Röskvu og það sem meira
er; hún á góða vini þaðan
líka.
„Við vorum ekki aðeins
vinir í pólitíkinni heldur líka
utan hennar. Við hittumst
enn reglulega."
Í UPPHAFI EKKI
SANNFÆRÐ UM
SAMEIGINLEGT
FRAMBOÐ
Sumrinu 1992 eyddi Stein-
unn við að semja BA-ritgerð
í sagnfræði sem fjallaði um
fyrstu íslensku kennslukon-
urnar. Sama sumar „datt“
hún inn í Kvennalistann eins
og hún orðar það.
„Frá því Kvennalistinn var
stofnaður árið 1982 hafði ég
dáðst að konunum sem þar
störfuðu. Þótt ég hefði aldrei
verið pólitískt þenkjandi sem
táningur gerðist ég áskrif-
andi af Veru þegar ég var
unglingur. Ég gekk hins veg-
ar ekki til liðs við Kvennalist-
ann fyrr en ég útskrifaðist úr
Háskólanum."
Fljótlega var farið að fela
Steinunni ábyrgðarstörf inn-
an samtakanna og þegar
umræður hófust um sameig-
inlegt framboð þáverandi
minnihlutaflokka var hún
beðin um að vera fulltrúi
Kvennalistans í viðræðum
þeirra.
„í upphafi var ég ekki
sannfærð um að sameigin-
legt framboð væri rétta leiðin
þótt mér þætti vert að skoða
þann möguleika. Þegar mál-
efnasamningurinn hafði ver-
ið gerður var eftirleikurinn
hins vegar einfaldur."
Steinunn hafði ekki hugs-
að sér að fara í framboð
þegar hún tók þátt í viðræð-
unum en svo fór að hún var
valin í 7. sæti Reykjavíkur-
listans í forval innan samtak-
anna.
„Það sagði enginn neitt við
mig en ég býst við að mörg-
um hafi fundist þetta skrýtið
þar sem ég var nýgengin til
liðs við samtökin."
Steinunn segir að sér hafi
aldrei hrosið hugur við þeirri
ábyrgð sem henni var falin.
Kosningabaráttan var að
mörgu leyti ólík þeim hug-
myndum sem hún hafði gert
sér og fannst henni baráttan
stundum minna á Stúdenta-
pólitíkina.
„Návigið við kjósendur er
svo mikið og það er verið að
fjalla um mál sem snerta alla
beint. í bæjarstjórnarkosn-
íngum er nefnilega verið að
fást við mál sem snerta göt-
una sem hinn almenni kjós-
andi býr við eða girðinguna í
kringum garðinn hans. Fólki
finnst því oft sem bæjar-
stjórnarmálin snerti það
meira en landsmálin."
Það er ekki heiglum hent
að koma ný inn í borgar-
stjórn og því fékk Steinunn
að kynnast.
„Fyrsta árið fannst mér
erfitt að vera að læra inn á
kerfið um leið og ég stjórnaði
því. Ég vissi oft ekki al-
mennilecja hvernig kerfið
virkaði. I upphafi var Ijóst að
R-listinn legði aðaláherslu á
dagvistunar- og skólamál og
ég held að fólk sé þegar far-
ið að sjá mikinn mun í þeim
málaflokkum. Við verðum að
fá áframhaldandi umboð til
að geta haldið áfram á þeirri
réttu leið sem ég tel okkur
vera á.“
KVENNALISTINN ER
EKKI HEILÖG
STOFNUN
Mikið hefur verið rætt um
möguleika þess að vinstri
flokkarnir gangi í eina sæng.
Steinunn telur það geta orð-
ið býsna erfitt.
„Þó er nauðsynlegt að
svokallaðir félagshyggju-
flokkar starfi saman að ein-
hverju leyti. Ég tel enga
ástæða til þess að einhverjir
flokkar verið lagðir niður og
úr verði einn sambræðingur.
Ekki hefur enn verið rætt um
það hvað á raunverulega að
sameina. Ég efast þó ekki
um að svipað geti gerst og
með R-listann þ.e.a.s. að
þegar fólk hefur komið sér
saman um ákveðin atriði geti
samstarfið gengið og áður
ósameinaðir flokkar unnið
sem eitt afl. Það er til dæmis
áhyggjuefni hvað Kvenna-
listinn mælist með lítið fylgi,"
segir Steinunn áhyggjufull á
svip. „Á kosninganótt þegar
Kvennalistinn datt út á tíma-
bili velti ég því fyrir mér hvort
ekki væri alveg eins gott að
Kvennalistinn þurrkaðist út
svo fólk sæi hversu mikil
þörf væri fyrir hann því hlut-
verki Kvennalistans í ís-
lenskum stjórnmálum er svo
sannarlega ekki lokið þrátt
fyrir slæma útreið hans í
kosningum. Fyrir mér er
22 VIKAN 11. TBL. 1995