Vikan - 01.05.1996, Blaðsíða 11

itt meö aö aðlagast í fyrstu,
sérstaklega vegna tjáskipta-
örðugleika. Mamma hefur
t.d. sagt mér aö ég hafi alltaf
veriö að spyrja hana hvers
vegna krakkarnir töluðu
svona skringilega. En þetta
kom smám saman, ég lærði
fljótt að tala íslensku og á
endanum hafði ég eignast
marga leikfélaga. Mér leið
betur í Njarðvík en á Vellin-
um. Ég man, að ég lék mér
mikið við Halldór, son Jóns
og Rósu, en þau voru vinir
foreldra minna. Svo var það
strákur sem hét Guðmundur,
hann var mikill „trouble-
rnaker" (vandræðagemling-
ur). Mamma kom heim einn
daginn og skammaði mig
fyrir að hafa tekið þátt í því
með honum að setja bíl
pabba hans í gang og keyra
hans svo út úr bílastæðinu
fyrir framan húsið þeirra.
Saman stálumst við inn á
herstöðvarsvæðið með því
að smeygja okkur undir girð-
ingarnár, við brutumst oft inn
í frystihúsin, eða þar sem
fiskinetin voru geymd, og þar
skemmtum við okkur við að
láta okkur falla á netin. Við
komum okkur upp leynistað f
litlum helli á „heiði“ (hæðir
við Njarðvíkursvæðið), þar
geymdum við skeljar, grjót,
bein og annað sem við söfn-
uðum. Við vorum bara þrír
vinirnir, ég, Halldór og Guð-
mundur, sem vissum um
þennan helli og alltaf þegar
við vildum flýja heimili okkar
þá hittumst við þar og höfð-
umst þar við allan daginn. í
minningum mínum var
Njarðvík og Keflavík og allt
svæðið í kring gríðalega
stórt en þegar ég sneri til
baka mörgum árum síðar þá
sá ég hversu litlir bæir þetta
eru. Hæðirnar („heiði"), sem
ávallt höfðu verið sem fjall í
huga mér, höfðu dregist
verulega saman.“
Það er ein persóna á ís-
landi sem Shawn minnist
öðrum fremur. Það er frændi
hans, Halldór. Dóri, eins og
Shawn kallar hann, var sjó-
maður, kokkur um borð í
fiskibáti, og Shawn minnist
þess að hafa farið með hon-
um í róðra þegar mamma
hans þurfti að sinna vinnu
sinni. „Dóri sagði mér sögur
af sjóræningjum og sagðist
vita hvar þeir geymdu fjár-
sjóði sína. Hann fór stundum
með mig niður í kjallara
heima hjá sér þar sem hann
sagði að álfar byggju og því
þyrftum við að fara mjög
hljóðlega."
Við förum að spjalla um
íslenskar ættir Shawns og
þá koma afi hans og amma
upp í huga hans, þau Eggert
Sveinsson og Helga Ágústa
Halldórsdóttir. „Þau voru mér
mjög kær. Þau voru skilin
þegar ég kynntist þeim. Afi
minn dó á síðasta ári og
amma mín fimm mánuðum
síðar en þau höfðu nálgast
hvort annað aftur í ellinni.
Hann var stórmerkilegur
„Eitt er það
sem ég hef
mikla ástríöu
á en það eru
antíkmunir.
Ég gæti
hugsaö mér
að opna an-
tíkverslun í
framtíðinni
líkt og
mamma er
að fást við.
Antíkmunir
eru hennar
ær og kýr og
í gegnum
hana hef ég
öðlast sæmi-
lega þekk-
ingu á brans-
anum.“
2. TBL. 1996 VIKAN 1 1