Vikan - 07.05.1998, Blaðsíða 6

Viðtal: Sigríður Arnardóttir.
. Gunnar Gunnarsson.
einfaldleikann og
hið látlausa mest...
Vigdís Finnbogadóttir önnum kafin en ánœgð í Kaupmannahöfn
hef aldrci
ri fj hafteins
5 9 O mikið að
gera eins og ég hef núna og
það er dálítið sérkennilegt
því ég hafði mikið að gera í
forsetaembættinu. En þetta
er allt annars eölis, því nú
vel ég þau verkefni sem ég
er að fást við og geri bara
það sem mig lystir,” segir
Vigdísi Finnbogadóttir fyrr-
verandi forseti Islands.
Vigdís átti einn frídag í
annars langri og þéttskipaðri
dagskrá þar sem hún stýrir
fundum og heldur erindi í
Boston, Rio de Janeiro, Sviss
og víðar. Hún var fús til að
verja þessum eina frídegi
með Vikunni í Danmörku
þar sem hún heldur sitt ann-
að heimili. „Ég lifi hálfgerðu
stúdentalífi hérna í Kaup-
mannahöfn. Þið eigið eftir
að fá að sjá það,” segir hún
um leið og hún sækir reið-
hjólið sitt í kjallarann á íbúð-
arhúsinu þar sem hún býr á
Fredreksbergi. Hvaða verk-
efnum er þessi önnum kafna
kona að sinna, vítt og breitt
um heiminn og hvernig fer
hún að því að vera svona
frísk og glaðleg þrátt fyrir
stífa dagskrá?
„Ég er ekki á bíl hérna,
það er svo gott að hjóla í
Kaupmannahöfn og svo er
þægilegt að taka strætisvagn-
inn í miðbæinn.” íbúðin
hennar er dæmigerð dönsk
íbúð með tréfjölum á gólfi,
stórum gluggum og það er
hátt til lofts. En það er eng-
inn íburður í híbýlunum.
„Ástríður, dóttir mín, sem er
við listnám hér í Danmörku,
safnaði saman dóti úr kjall-
aranum heima á íslandi, setti
það í gám ásamt nokkrum
myndum og þetta nægir mér
prýðilega. Sjáið þið hvað það
er gott að vinna hérna við
gluggann.” Á veggjum eru
falleg listaverk og bækur í
hillum. Ibúðin lýsir frjálsri
manneskju sem ekki fær sitt
sjálfstraust út úr prjáli og
veraldlegum hlutum. Hún
getur komið og farið, unnið
og verið í næði.
Lífið eftir Bessastaði
„Fljótlega eftir að ég lét af
embætti kom í ljós, það sem
ég vissi reyndar fyrir, að
menn vildu gjarnan að ég
kæmi og spjallaði um atriði
sem ég hafði viðrað í minni
forsetatíð og það var einkum
erlendis sem menn sóttust
eftir því og ekki síst hérna á
Norðurlöndum. Og ef ég
vildi gæti ég verið á ferð um
Norðurlönd alla daga að tala
um þessa norrænu sjálfs-
mynd og hvort við eigum
ekki að reyna að halda vina-
böndunum sem hafa svolítið
gliðnað á undanförnum
árum.
Síðan kom það mjög fljótt í
ljós að þess var óskað að ég
tæki þátt í alþjóðastarfi. Ég
hef lengi verið í alþjóðastarfi
varðandi umhverfismál, er
t.d. heiðursfélagi í „Club de
Budapest” en þau samtök
vinna að framtíðarsýn. Og
strax eftir að ég hætti var far-
ið að huga að því að stofna
samtök fyrrverandi kven-
þjóðarleiðtoga í heiminum
og ég var snarlega gerð að
formanni þar.” Svo kom það
til hjá Sameinuðu þjóðunum
að Vigdís var fengin til að
vera í forsvari fyrir nefnd um
siðferði í vísindum og tækni.
Nefndin tekur á stórum mál-
um eins og orkumálum
heimsins og ferskvatni. „Það
er svo mikil misskipting og
spilling í kringum þau mál.
Nefndin fjallar líka um upp-
lýsingaþjóðfélagið. Svo þetta
eru stórmál.”
Af hverju Kaupmannahöfn?
Hvert er viðamesta verk-
efni hennar í dag? „Það leik-
ur enginn vafi á því að það er
UNESCO nefndin um sið-
ferði í vísindum og tækni og
mikil vinna er framundan í
því formannsstarfi. Og þar
sem ég er mikið á ferðinni til
Parísar, þar sem höfuðstöðv-
arnar eru og á ferð um all-
ann heiminn, er hentugt að
eiga athvarf í Kaupmanna-
höfn. Þaðan er styttra að
fara í allar áttir. En auðvitað
er aðalheimili mitt á Aragöt-
unni í Reykjavík.”
„Hef gott lag á körlum”
Fjölmargar heimsþekktar
konur eru meðlimir í
„Council of Women World
Leaders” sem Vigdís er í for-
svari fyrir; Mary Robinson,
Corason Aquino, Kimpell,
Benazir Bhutto svo einhverj-
ar séu nefndar. Stofnunin
hefur aðsetur í „John F.
Kennedy School of Govern-
ment í Harvard University í
Boston.”
„Ég var gerð að formanni,
kannski af því að ég var
ópólitískur forseti og svo
finnst þeim ég hafa gott lag á
að tala við karlana í heimin-
urn og fá þá til vináttu við
hugmyndir okkar,” segir
Vigdís og hlær prakkaralega.
„Ég hef þessa skoðun að
kvenréttindabaráttan komist
ekkert áleiðis nema með því
að ná vináttu karla. Ég hef
alltaf haft það að leiðarljósi.
Ekkert stríð og engin ögrun.
Það er rnjög stutt í ögrunina
hjá mörgum konum og það
er rnjög skiljanlegt þegar
fólki finnst það vera niður-
lægt. En ég held að þetta
verði gert best með því að fá
karlana til vináttu við kon-
urnar. Þeir vilja samvinnu í
hjarta sínu.” Gunnar Gunn-
arsson ljósmyndari gjóar
augunum til Vigdísar og
brosir. „Ertu ekki sammála”
spyr Vigdís karlmanninn í
hópnum. „Jú, ég er alveg
sammála og þetta er rnjög
6