Vikan - 07.05.1998, Blaðsíða 50

Sonurinn, Benedikt Aron, 7 ára, hjálpar líka til.

jJÍJ
JiúM JJJjWIj^J

Márgar litlar stelpur
dreymir um að
verða búðarkonur
þegar þær verða stórar og
Sigrún Kaya Eyfjörð var þar
engin undantekning. Hún
vissi fátt skemmtilegra en að
heimsækja afa sinn á skrif-
stofuna hans, enda átti afi
gamla reiknivél sem heyrðist
hátt í. En áður en þessi
draumur Kayu rættist hafði
hún kynnst öðrum heimi;
heimi sem enn fleiri stúlkur
dreymir um að búa í: heimi
fyrirsætunnar.
Kaya starfaði sem fyrirsæta
í London, Madrid og Grikk-
landi á vegum Elite Premier
fyrirtækisins og þegar hún er
spurð hver sé munurinn á að
vera fyrirsæta í útlöndum og
búðarkona í hverfisbúð,
skellihlær hún og svarar:
“Það eru tveir gjörólíkir
heimar en hvoru tveggja er
hörkuvinna. Þegar ég var
yngri þráði ég eitthvað fram-
andi og spennandi. Það var
ekki komið þetta æði í fyrir-
sætustörf eins og nú er og
þegar ég kom inn á umboðs-
WMM
Áhersla er lögð á persónulega þjónustu í Skerjaveri og þau Kaya og Guðni
skrifuðu til dæmis öllum íbúum Skerjafjarðar persónuleg jólakort. Hér eru
þau með hinni ómissandi Hjördísi.
skrifstofur í útlöndum þótti
merkilegt að sjá íslending
þar. Núna þykir ekkert
merkilegt að sjá íslenska fyr-
irsætu í útlöndum. Það sem
ég vildi helst segja við ungar
fyrirsætur í dag er að leggja
fyrir þá peninga sem þær
vinna sér inn. Ég gerði það
nefnilega ekki...” segir hún
og brosir. “Ég var bara ung
og vitlaus...”
SMIÐURINNMEÐ
MIKLU RÖDDINA
Þetta með óperuaríurnar
sem minnst er á í upphafi er
sannleikanum samkvæmt.
Það er maðurinn hennar
Kayu, Guðni Freyr Sigurðs-
son sem á þessa sterku rödd
og syngur gjarnan við vinnu
sína. Guðni er smiður að
mennt og starfar sem slíkur
en fyrir einu og hálfu ári
uppgötvaðist sú gríðarsterka
rödd sem hann býr yfir:
“Hann var alltaf gaulandi”
segir Kaya, “og ég hafði
margoft sagt við hann að
hann ætti endilega að fara að
læra söng. Það var svo ekki
Ópereiarát berst út í var-
sélmsL. Víð búðarborðið
stendur þekkt fyrírsæta.
Ffrir utan erti stðiar og
borð ©g folk gæðir sér á
fe. Hei, vfð eram ekki
stöekE á ítaJíu og bér er
ekki verið að taikat tfefeui-
mymefir. Yið eram í
Skerpirði á feEenskum
vordegi vfð EitEa versEcim,
Skerpær, sem smátt og
smátt er að takat á sig
mynci ekta Eorambúiðair.
bettai er búðin sem eEag-
Eega. kallbst “Lltíiai Eiáðin
með stðra b|a!trtað>v.
Skerjafjörður en ekki Ítalía!!! Setið
úti í sólinni
fyrr en Maríus, sonur Mar-
grétar Pálmadóttur kórstjóra
heyrði til hans þar sem hann
var að smíða á hóteli sem
pabbi Maríusar rekur, að
eitthvað fór að gerast.”
“Já, Maríus kom inn til mín
og spurði hvar ég væri í
námi”, segir Guðni. “Þegar
ég sagðist aldrei hafa lært
neitt sagði hann að ég ætti
endilega að drífa mig í nám,
hringdi beint í mömmu sína
sem bauð mér að koma,
hlustaði á mig og hringdi í
Sigurð Demetz... Þar með
fór boltinn að rúlla.”
Á þessari stundu er alls
óvíst hvort eitthvað verður
af framhaldsnámi í útlönd-
50