Vikan - 18.01.1999, Page 15

„Af hverju mega strákarnir
ekki vera með,“ spyrja þær
stöllurnar og leikkonurnar
Helga Bachmann, Guðrún Þ.
Stephensen og Þóra Friðriks-
dóttir um ieið og við setjumst
niður yfir rjúkandi súkkulaði-
bollum á Lækjarbrekku.
„Strákarnir“ eru þeir Árni
Tryggvason, Bessi Bjarnason
og Gunnar Eyjólfsson, sem
leika ásamt þeim stöllum í
leikriti Arnmundar Bachman,
Maður í mislitum sokkum,
sem sýnt er á Smíðaverkstæði
Þjóðleikhússins þessa dagana.
En svo fallast þær á þá skýr-
ingu mína að þetta eigi að
vera stelpuviðtal.
Guðrún Þ. Stephensen í hlutverki hinnar ákveðnu Fríðu. „Barnabarn-
ið mitt sagði eftir sýninguna: „Amma, maður lemur ekki mann með
kústi."
frumsýnt í Þjóðleikhúsinu, en
hafði séð það á sviði því leik-
hópur úr Félagi eldri borgara
sýndi það í vor. Leikritið fjall-
ar á kómískan hátt um eldri
borgara sem búa í sama fjöl-
býlishúsinu; ekkjuna Stein-
dóru og hjónin Lilju og Dóra
og Fríðu og Bjarna. Það kem-
ur óvænt spenna í tilbreyting-
arlaust líf þeirra þegar minnis-
lausan mann, Guðjón ísdal,
rekur á fjörur Steindóru og
hún tekur hann með sér heim.
Það er ekki oft sem samið er
leikrit eingöngu með eldra
fólk í huga og þær stöllur eru
sammála því að þetta sé búið
að vera skemmtilegt verkefni.
„Það sakaði svo sannarlega
ekki að hann Sigurður Sig-
urjónsson, leikstjórinn okkar,
sýndi okkur mikla þolinmæði
og ljúfmennsku. Hann var al-
veg yndislegur og veitti okkur
öllum mikinn innblástur. Þar
var sko engin streita á ferð-
inni,“ segja þær og láta
ánægju sýna óskipta í ljós.
En hvað finnst þeim um
leikritið?
Þóra: „Mér finnst það ákaf-
lega skemmtilegt og hef
óbilandi trú á því. Það á ör-
ugglega eftir að ganga lengi.“
Guðrún: „Þetta er svo sann-
arlega græskulaust gaman
sem skilur þó eftir mjög
ákveðinn boðskap.“
Helga: „Ég hef tekið eftir
því að fólk sem hefur séð sýn-
inguna talar mikið um hana.
Fólk fer að spekúlera í hinu
og þessu sem það hlær dátt að
meðan á sýningunni stendur
en svo finnur það eftir á að
allt er þetta dauðans alvara.
Það finnst mér mest áhuga-
vert við þetta verk. Enda er
það engin tilviljun, höfundur-
inn var svo sannarlega ekki
einfaldur maður.“
NÆSTA KYNSLÓÐ
UERÐUR EKKI SV0I\IA
Persónur leikritsins sýna okk-
ur inn í hugarheim eldri borg-
aranna. Ekki veit ég hvort
íbúar fjölbýlishússins eru sam-
nefnarar fyrir eldri borgara
svona yfirleitt en týpurnar eru
alveg kostulegar og ákaflega
ólíkar.
Þóra leikur Steindóru sem
má segja að sé máttarstólpinn
í þessu samfélagi. „Steindóra
er svona kona sem má ekki
vamm sitt vita,“ útskýrir Þóra.
Ætli hún sé ekki nýorðin
ekkja því hún reynir að fela
fyrir hinum að hún sé með
karlmann inni í íbúðinni.“
„Hún er nánast ekkja af
„prófession“ þessi kona,“
skýtur Guðrún inn í. „Hún er
alltaf með hugann við mann-
inn sinn, talar helst ekki um
annað en hann og dreymir
hann á nóttunni. Sennilega
hefur hún lifað hans lífi í
hjónabandinu." Þóra sam-
þykkir þessa skýringu. „Já,
eins og hún segir í byrjun:
Helga Bachmann
í hlutverki Lilju.
„Lilja er mikill
daðrari og þarf
að hafa
athygli
karlmanna
óskipta."
15