Vikan - 18.01.1999, Page 22

Smásaga_________
eftir Doris Lessing
Sumargleði
Ahverju ári voru tveir hápunktar í lífi Mary Rogers. Á meðan
hún tók niður jólaskrautið hóf hún að undirbúa hinn stórat-
burðinn. Að þessu sinni sat hún og fletti tískublaði þegar
maðurinn hennar sagði: - Jæja, er þig farið að dreyma um
sólina, gamla mín?
- Já, og hvað með það? svaraði hún af þrjósku. - Það eru liðin fjögur
ár síðan við fórum síðast.
- Já, en ég sé bara ekki hvernig við höfum ráð á því, sagði hann en
vissi samt að henni yrði ekki haggað.
Vinkona hennar, frú Baxter, sem var gift yfirmanni hans, sá líka tísku-
blaðið og sagði: - Já, þið farið auðvitað til Suður-Frakklands, nú þegar
dóttir þín þarf ekki lengur á þér að halda. - Svo bætti hún við með ljúfu
brosi: - Ætli við látum okkur ekki nægja Brighton eins og við erum vön.
Og Mary Rogers svaraði eins og hún var vön: - Ég bara skil ekki
hvernig nokkur maður fær sig til að eyða sumarfríinu í Englandi þegar
hægt er að komast til útlanda fyrir sama pening.
Fjögur undanfarin sumur hafði hún dvalið á Cornwall með dóttur
sinni og barnabörnum og lýsti því fyrir vinum sínum sem þung-
bærri fórn á altari fjölskyldulífsins. En í sumar ætlaði dóttir
in með börnin til ömmu í Skotlandi.
Mary Rogers keypti bómullarefni í fjörlegum sumap
litum og breiddi úr þeim í stofunni. Rigningin lam<
gluggana þennan dapurlega febrúardag í Miðlönd-
unum. Tommy Rogers virti kjólefnin fyrir sér en
sagði ekki orð. Viku seinna þegar hún stóð fyrir.
framan spegil og mátaði hvítan bómullarkjól
datt þó út úr honum: - Heyrðu, gamla mín, það
er naumast þú sýnir af fótleggjum í þessari flík.
Þar með var ákvörðunin tekin um sumarleyf-
ið. En það hafði margt breyst á þessum fjórum
árum. Mary Rogers grandskoðaði á sér lærin
og axlirnar og komst að þeirri niðurstöðu að
enn mætti hafa þessa líkamsparta til sýnis.
Kjólarnir sem hún saumaði voru enn fallegir
en óneitanlega heldur ráðsettari en áður. Hún
saumaði flest kvöld í mars, apríl, maí og júní.
Hún var dugleg að sauma, enda hafði hún sótt
námskeið í tískuteiknun og kjólasaum í Lund-
únum áður en hún giftist. Þá hafði heimurinn
verið öðruvísi en nú, það mátti greina á raddblæn-
um þegar hún lýsti þessum gósentímum fyrir vinkon-
um sínum. Og frú Baxter svaraði í vingjarnlegum tón
Æ já, enginn veit sína ævina fyrr en öll er.
Þau ætluðu að leggja í hann í endaðan júlí. Viku áður
Tommy fram pappírssnepil sem hafði að geyma talnarað'fr,
Þær voru miklu rýrari en nokkru sinni fyrr. - Við björgum okkur, ^
sagði hún eins og utan við sig. Hugurinn var þegar kominn á flug'úpþ- __
í bláan himin yfir bláu hafi.
- Væri ekki betra að panta herbergi á Plaza?
- Nei, það er óþarfi, þeir þekkja okkur.
Þau höfðu af gömlum vana keypt lestarmiða, þótt nú væri orðið svo
22