Vikan - 24.05.1999, Blaðsíða 29

ínar einkenndust af öskrum
hafa af honum
aðra vinnu meðan
hann snattaði fyrir
okkur. Að vanda
voru óhljóðin slík
að annað fólk, sem
þarna var komið til
að aðstoða, varð
hálfmiður sín. Það
hafði orð á því við
mig á eftir hversu
leiðinleg framkoma
hans væri og
hvernig við gætum
þolað þetta.
Við þurftum að
skila íbúðinni okkar
nýmálaðri og nut-
um til þess aðstoð-
ar svila míns. Það
stóðu einnig til
flutningar hjá þeim
og ég lofaði að að-
stoða þegar þar að
kæmi. Við fengum
hins vegar þær
fréttir stuttu eftir að
málningarvinnunni
var iokið að systirin
gæfi þær yfirlýsing-
ar við hvern sem
heyra vildi að ég
væri slíkur vesal-
ingur að ég kynni
ekki einu sinni að
mála og að þau gætu ekkert
notað mig til að aðstoða við
standsetningu á nýja heimil-
inu sínu. Konan mín hringdi í
systur sína og spurði hverju
þetta sætti. Systirin brást hin
versta við og sagði að orð sín
hefðu verið rangtúlkuð. Eitt-
hvað hlýtur hún þó að hafa
sagt því tæplega væri þetta
haft eftir henni ef hún hefði
þagað. Auk þess vitum við vel
hvað hefur verið um mig sagt
í gegnum árin og þessi um-
mæli eru síst verri en margt
af því.
Ég varð svo sár og leiður
þegar ég frétti þetta að ég gat
ekki hugsað mér að fara og
aðstoða þau. Hringingum frá
tengdamóður minni og þess-
ari mágkonu linnti ekki og
mér var tilkynnt að viðkvæmni
mín væri vandamál. Þær
hefðu ekki gert neitt en ég
hins vegar komið illa fram
þegar ég neitaði að hjálpa.
Þá var mælirinn fullur. Ég
ákvað að stíga aldrei fæti inn
í þeirra hús framar og hætta
öllum samskiptum við þetta
fólk. Ég tel mig hafa sýnt mik-
ið umburðarlyndi í gegnum
árin, ævinlega stillt mig um að
svara og kyngt dónaskapn-
um.
Konan mín stóð með mér í
þessu og hvorugt okkar var
tilbúið að gefa sig. Nú túlka
þær málið þannig að ég ráði
öllu og konan mín sé þvinguð
til að umgangast meira mitt
fólk en sitt eigið. Staðreyndin
er hins vegar sú að við viljum
bæði frekar umgangast fólk
sem kemur fram við okkur af
einhverri virðingu og væntum-
þykju. Þeim verður tíðrætt um
leiðindin í okkur og mágkona
mín tók sig til um daginn og
hringdi í yfirmann minn í vinn-
unni. Hún sagði honum að ég
væri búinn að valda illdeilum
innan fjölskyldunnar og það
yrði að koma mér í skilning
um að mér bæri að biðjast af-
sökunar og viðurkenna mína
galla.
Ég vildi óska þess að ég
sæi einhverja leið til að ná
sáttum en sé ekki hvernig
það er hægt. Þau sjá ekki
neina sök hjá sér og ætlast til
þess að ég beygi mig í duftið
og biðji um fyrirgefningu sem
ég tel að að ætti reyndar frek-
ar að vera á hinn veginn. Ég
veit ekki til þess að ég hafi
nokkurn tíma gert neitt á hluta
þessa fólks og hef síst af öllu
hvatt til illdeilna eða átaka við
það. Ég tel að með því að
leiða tengdafólkið mitt hjá
mér sé ég að vernda sjálfan
mig og konu mína og koma í
veg fyrir frekari árekstra."
' leadnui aeyir
Steingeroi
Steinarsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
með okkur? Er eitthvað
sem hefur haft mikil áhrif
á þig, jafnvel breytt lifi
þínu? Þér er velkomið að
skrifa eða hringja til okk-
ar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
Hciinilisfangift er: Vikan
- ..l.ífsreynslusuga", Scljavegur 2,
1111 Reykjavik,
Netfang: vikan@fnidi.is