Vikan - 15.02.2000, Qupperneq 19

NorOiir liciinskaiitshuiigur li|’t>ur i
”c”iiiiiii lior-j>ina Kovanicini í Finn-
landi oj> í kringuin liaun hclur vcr-
ið rcist mikil fcrAaniannainiilstöA.
ast fremur látlausar en
huggulegar og gjarnan með
aðgangi að sánu.
Það fór ekki á milli mála
daginn eftir að við vorum
komin til Lapplands því
þegar við vöknuðum var
hreindýrafjölskylda að
snuðra í kringum hyttuna
okkar. Hyttan stóð við kyrr-
látt stöðuvatn og við afréð-
um að vera aðra nótt í
Mellemström. Eftir notalega
gönguferð í skóginum ókum
við til bæjarins Arjeplog,
sem er miðstöð lappneskrar
menningar. Þar er merkilegt
silfursafn og byggðasafn,
sem lýsir vel samfélagsþró-
uninni á þessu svæði og er
með mjög skemmtilegri og
áhrifamikilli skyggnu-
myndasýningu.
Þrátt yfir að ég hafi afráð-
ið að hugsa ekkert um
stangaveiði í ferðinni fór ég
fljótlega að sjá eftir að hafa
ekki tekið með mér veiði-
stöng því hver áin og stöðu-
sagði Tómas og það voru
orð að sönnu. Hann setti
síðan punktinn yfir frábært
kvöld með því að kveikja
með eldivið upp í sánunni
fyrir okkur þegar heim var
komið. Á milli þess við nut-
um þess að slappa af í heitri
gufunni var yndislegt að fara
út og kæla sig niður í svalri
og kyrrlátri sumarnóttinni.
Venjuleg rafmagnssána er
eitthvað allt annað en sú
ilmandi sána sem kynnt er
með eldiviði.
Hreindýrabúgarður og
járnnámur
Daginn eftir kvöddum við
Mellemström og heimsótt-
um lappneskan bóndabæ í
nágrenninu. Þar var okkur
kynnt meðferð hreindýra og
meðal annars boðið upp á
þurrkað hreindýrakjöt og
hreindýramjólk.
Nú lá leiðin enn lengra
norðvestur á bóginn til
Kiruna þar sem eru stærstu
vatnið rekur
annað á þessu
svæði. Við töl-
uðum við kon-
una sem leigði
okkur hyttuna
og hún benti
okkur á Tómas
frænda sinn
sem átti vélbát.
Þótt veiði-
mennskan hafi
ekki verið neitt
sérstaklega
spennandi var
unaðslegt að
sigla um stór-
fljótin í mið-
nætursólinni.
Sigrún veiddi geddu og fisk
sem er kallaður abborre og
Tómas fór með okkur á litla
eyju þar sem hann kveikti
eld og við steiktum okkur
pylsur. Hann sagði okkur að
Lappar væru ekkert sérstak-
lega vel liðnir af „venjuleg-
um“ Svíum því þeir „eiga“
öll hreindýrin og fá sérstaka
styrki frá ríkinu vegna þess
að þeir eru þjóðarbrot og
minnihlutahópur. Aðrir
njóta ekki sömu fríðinda svo
lífsbarátta þeirra er erfið og
byggðin á undir högg að
sækja. Langt var liðið á nótt
og þokumistur leið um
vatnsyfirborðið. „Elvarna
dansar“, eða árnar dansa,
KyrrAin var fullkoiiiin í siiinarnótt-
inni í Mcllcinstriim <>g niistriA kall-
aAi l'ram duliíAlcga stcnnnningu.
Vikan 19