Menntamál - 01.08.1942, Blaðsíða 38

28
MENNTAMAL
En það er ekki nóg, að opna pyngjuna. Það verður aö
opna hjartað fyrir börnunum, og það alla daga ársins
jafnt. Börnunum er ekkert jafn nauðsynlegt og samúð
og kærleikur, en andúð, kuldi og ómildir dómar eru þeim
til mesta háska. Það er ekki nóg, að foreldrar elski sín
eigin börn og telji þau góð og mannvænleg og vilji allt
fyrir þau gera, þó að slíkt sé auðvitað góðra gjalda vert.
Nei, við verðum að láta okkur þykja vænt um börnin
yfirleitt, reyna að skilja þau og setja okkur í þeirra spor,
og minnast þess, að öll höfum við einhver barnabrek á
samvizkunni. Fyrir meira en 1900 árum var maður austur
í Gyðingalandi, sem gekk um kring og gerði gott, lækn-
aði sjúka og sorgbitna og flutti mönnum nýjan boðskap,
boðskapinn um kærleika guðs. Hann setti eitt sinn lítið
barn mitt á meðal lærisveina sinna og sagði við þá: „Sann-
lega segi ég yður, nema þér snúið við og verðið eins
og börnin, komist þér alls ekki inn í himnaríki.“ Hann
elskaði börnin og skildi þau. Hann skildi yfirburði barns-
ins yfir hinn fullorðna mann, því að hann hataði lygina,
hræsnina og yfirdrepsskapinn. Börnin eru oftast sann-
ari en fullorðna fólkið, þau kunna síður að ljúga og
smjaðra. Skyldi okkur íslendingum ekki vera óhætt að
trúa því, að meistarinn frá Nazaret hafi skilið þetta til
fullnustu, og ætli að barnseölið hafi breyzt svo mjög frá
því á hans dögum? Væri ekki rétt að leggja niður alla
áfellisdóma um börnin, en ráðast fremur á garðinn þar
sem hann er hærri, þora t. d. oftar að segja sannleikann,
þegar fullorðnir og farísear nútímans eiga í hlut? Eg
heyrði nýlega mætan mann segja, að hann liti svo á, að
af engu stafaði þjóðfélaginu jafnmikil hætta og lyginni.
Hefur það eigi ávallt verið svo, frá því á dögum Jesú frá
Nazaret?
Lærum þess vegna af börnunum, en dæmum þau ekki.
Þau koma til dyranna eins og þau eru klædd, og sé það
satt að þau séu eins slæm eins og börn í verstu skugga-