Menntamál - 01.08.1942, Blaðsíða 29

menntamál
19
framt ætti, viö slík landspróf, að gefa sérstaka einkunn
fyrir fallegt lestrarlag.
Auk alls þessa má á það líta, að árleg landspróf kosta
mikið fé, sem mér þætti sennilegt að væri betur varið til
einhvers annars, án þess þó að nokkuð tapaðist við það.
Móðurmálið er arfur, sem gengur frá kynslóð til kynslóð-
ar. Það á að vera vort æðsta stolt að skila þessum arfi í
hendur komandi kynslóða, ekki aðeins jafn höfgum og
hreinum, heldur glæsilegri miklu, auðugri og þróttmeiri.
Saga málsins er líka saga menningarinnar. Hið fágaða og
hreina mál, hvort sem það er talaö eða ritað, ber ætíð vott
um innri andlega menningu. Móðurmálið er því á öllum
tímum sú loftvog, sem segir til um það, hvar við stöndum
í þeim efnum. En þá er heldur ekki spurt um atkvæða-
fjölda á mínútu, heldur alla meðferð málsins eftir hvaða
farvegum sem það fellur. Það getur vel verið, að hinir
komandi tímar telji þá móðurmálskennslu bezta, sem nær
beztum árangri í hraðlestri, en ég held, að við verðum að
vera nokkuð íhaldssamir á sviði móðurmálskennslunnar,
því minni hætta er á því að tungan bíði tjón af þeim kvill-
um, sem að henni sækja, og því fastari fótum stendur hún
í menningu og sögu þjóðarinnar.