Menntamál - 01.03.1950, Qupperneq 34

28
MENNTAMÁL
anna, þegar hún er skoðuð sem heild. 0g mat hinna ein-
stöku atriða hennar á í trúarlegum efnum að miðast við
Jesúm Krist, en náttúrufræði og stjörnufræði við hlutað-
eigandi vísindagreinar. Það verður hlutverk guðfræðing-
anna að útlista þessa opinberun, og til þess leggur trú-
fræðingurinn stund á ýms hjálparvísindi, én þess ber vel
að gæta, að guðfræðin er eins og öll önnur vísindi að því
leyti, að maðurinn verður þar að ganga við ljós þeirrar
skynsemi og reynslu, sem guð hefur gefið honum. Guð-
fræðin er því aðeins til leiðbeiningar fyrir manninn, en
leiðir hann aldrei alla leið að marki. Enginn verður sálu-
hólpinn fyrir guðfræði, fremur en menn verða heilir
heilsu af því einu að læra læknisfræði eða músikalskir af
því einu að lesa söngfræði. Villa skynsemishyggjunnar
svonefndu hefur því alls eigi legið í því, að skynsemi var
beitt í guðfræðinni, heldur hinu, að skynseminni var ætl-
að að gera grein fyrir hlutum, sem hún náði ekki til. Villa
rétttrúaðra gamalguðfræðinga var aftur á móti sú að
bægja vísindunum frá að fást við helgiritin og telja opin-
berunina háða bókstaflegum áreiðanleik hverrar setning-
ar í ritningunum. Þeir höfðu tilhneigingu til að verja
ranga náttúrufræði og hæpna sagnfræði, af því einu, að
Biblían átti í hlut. Nýguðfræðingarnir hafa aftur á móti
verið of veikir á svellinu gagnvart þeim hugsunarhætti, að
kristindómurinn væri fyrst og fremst mannlegar kenn-
ingar um guð og tilveruna, og hvað sem um nútímaguð-
fræðina má segja í einstökum atriðum, þá get ég ekki
annað en glaðzt yfir þeirri áherzlu, sem nú er á það lögð,
að kristin opinberun flytji ekki fyrst og fremst boðskap
mannanna um guð, heldur boðskap guðs til mannanna.
Vorri kynslóð hefur orðið það ljóst, að Biblían er vitnis-
burður manna um Krist, en hin hliðin hefur óneitanlega
orðið út undan hjá oss, að í Biblíunni sem heild er að finna
þann boðskap, sem taka beri fram yfir öll önnur fræði, ef
heiminum eigi að vegna vel, því að hann sé guðlegs upp-