Menntamál - 01.03.1950, Qupperneq 41

MENNTAMÁL 35
var frekar lítið rætt, og voru tillögur undirbúningsnefndar
samþykktar, en þær voru þessar:
1. Heimta skal viðurkennda sérmenntun af hverjum
kennara, jafnvel þó að hann starfi einungis um stund-
arsakir.
2. Víðtæk almenn menntun er óhjákvæmileg hverjum
kennara til þess að teljast starfinu vaxinn.
3. Lágmarkskrafa, sem heimta þarf af hverjum þeim,
sem ætlar sér að verða kennari, er sú, sem samsvarar
nokkurn veginn stúdentsprófsmenntun.
4. Stytzti sérmenntunartími, sem heimta þarf af hverj-
um kennara, ætti að vera 3 ár.
5. Verulegum hluta af sérmenntunartímanum ætti að
vera varið til kennsluæfinga í skólum.
Síðari daginn, sem rætt var um framhaldsmenntun, var
fræðileg (teoretisk) menntun á dagskrá. Dr. Thorén gaf
yfirlit yfir svörin. M. a. gat hann þess, að fróðlegt væri
að heyra nánar um orlofsfyrirkomulag hjá tveimur þjóð-
um, Islendingum og Bretum. 1 umræðunum óskaði forseti
eftir því, að lýst væri nánar íslenzka orlofinu. Varð ég við
ósk hans og skýrði stuttlega frá orlofsfyrirkomulaginu ís-
lenzka. Fékk erindið mjög góða áheyrn. Jafnframt lýsti ég
þeim erfiðleikum, sem fyrirkomulaginu væru samfara:
Að orlofskennari fengi engan ferðastyrk, að erfitt væri að
fá staðgengil vegna kennaraeklu, og gjaldeyrisörðugleik-
ar. Þó að við hefðum ekki fengið upprunalega ósk okkar
uppfyllta, að fá orlof 10. hvert ár, teldum við þetta mik-
inn kost, sem gæti orðið öðrum til fyrirmyndar. Einnig
lagði ég áherzlu á, að mikilvægt væri að auka og efla kenn-
araskipti milli landanna. Og í umræðunum hafði það kom-
ið fram, að þegar eru hafin talsverð kennaraskipti, bæði
milli Norðurlanda innbyrðis, milli Bretlands og Frakk-
lands og milli Bretlands og Norðurlanda. Voru menn sam-
mála um, að gera ætti allt til þess að styðja þessa viðleitni.
Samþykktar voru eftirfarandi tillögur í þessu máli: