Menntamál - 01.08.1957, Blaðsíða 76

170
MENNTAMÁL
arar reynum að taka höndum saman við presta þessa lands
og aðra þá, er áhuga hafa fyrir uppeldismálum og vel-
gengni æskunnar.
Reynum að mynda sterkan félagslegan hring, er hafi
það að markmiði að stofna kristileg æskulýðsfélög í öllum
sýslum landsins með deild í hverju prestakalli. Æskulýðs-
félög, er stjórnað væri af sérmenntuðum æskulýðsleiðtog-
um, hæfileikamönnum, er hefðu gott lag á því að starfa
með börnum og unglingum.
En þessir foringjar verða að eiga lifandi, sterka og glaða
Guðstrú, sem treystir á sigur góðra málefna og vöxt hins
góða eða Guðsneistann, sem falinn liggur í hverri manns
sál.
Ef þessi trú væri ekki fyrir hendi hjá þessum leiðtogum,
mundi starf þeirra falla um sjálft sig eins og fánýtt hjóm.
En ef þjóðin bæri gifta til að eignast glæsilega úrvals-
menn, þessu málefni til handa, tel ég líkur til, að þeir gætu
kveikt fögur leiðarljós í hugum barna og unglinga, sem
gætu orðið þeim langra kvelda jólaeldur, eins og skáldið
komst að orði, og gjörbreytt smekk þeirra í bókmenntavali
og læknað hið ölkæra og óheilbrigða skemmtanalíf, sem
margan ungling hefur leitt á glapstigu.
Gerum sameiginlega áskorun til Alþingis um að stofna
embætti æskulýðsleiðtoga, er launuð séu af ríkinu!
Mér virðist með þeim greiðu samgöngum, sem nú eru,
að einn æskulýðsleiðtogi gæti nægt fyrir tvær sýslur, ef
prestar og kennarar gerast ötulir samstarfsmenn hans.
Ef þetta kæmist í framkvæmd, þá álít ég, að íslenzk æska
mundi skipta algjörlega um svipmót, þjóðinni til mikillar
blessunar.
Ég veit, að við munum öll sammála um það, að æskan er
fjöregg hverrar þjóðar og jafnframt að æskufólk, sem er
án lifandi Guðstrúar og göfugra hugsjóna, er sem kaldur
og dauður óskapnaður og ekki fær um að veita viðnám
í veltunni undan brekkunni. Guð gefi okkur íslenzkum