Vorið - 01.03.1953, Qupperneq 11

V O R I Ð
7
komin! (Hundurinn geltir.)
Svona, liggðu nú bara kyrr og
sofðu! (Klappar Cæsar.)
MALLA (ánægð): Já, hún flýtir sér!
Henni þykir gott að koma heim
til gömlu frænku, úr því að hún
flýtir sér svona!
(Sússí kemu þjótandi inn með
skýluklút á höfðinu og í regn-
kápu og skóhlífum. Hún kastar
af sér skólatöskunni út í horn og
þeytir kápunni og klútnum og
skóhlífunum sitt í hverja áttina.
Því næst þýtur hún um hálsinn á
frænkum sínum. Milla faðmar
hana að sér, en Malla lætur sem
lienni falli það ekki.)
MALLA: Beta Súsannal Viltu
hengja kápuna þína á sinn stað.
Fara með skóhlífarnar þínar fram
til Maríu og láta bækurnar þín-
ar.. . .
SÚSSÍ (grípur hortug fram í fyrir
henni og hermir eftir henni):
Taka blýantana þína úr penna-
stokknum og leggja þá í beina
línu á borðið. Setja skóna þína,
svo að tærnar snúi í norður og
annast um að skóhlífarnar þínar
snúi í suður og séu í nákvæmlega
sömu stefnu og okkar skóhlífar!
Ekki sentimetra skakkar til lrægri
né vinstri. — Svo ættir þú líka að
fá refsingu fyrir að koma 9/10 úr
mínútu of seint....
MlLLA: En litla lambið mitt! í dag
kemur þú einmitt svo snemmal
(Gefur henni hræðslulega merki.
Sússí skilur það og fer að ldæja.)
SÚSSl: Já, auðvitað, ég vissi það
líka! Ég ætlaði bara að gera ofur-
lítið að gamni rnínu við ykkur,
blessaðar gömlu gæs. . . . (Milla
lítur biðjandi á hana) blessaðar
gömlu konurnar!
MARÍA (kemur í dyrnar. Hún er
hljóðvillt, flámælt og dregur
seim): Velja ungfrúrnar konra
fram ferer. Þar er maðör, sem er
að selja sápö.
MALLA: Er hún dýr, María?
MARÍA: Já, þaldég. Það eru gríð-
arstór stekke á femmtíu aura, en
þau kosta víst krónu í búðenne.
Svo er hann nú með ýmislegt
fleira.
MALLA: Konrdu, Milla, þú verður
að konra nreð nrér, svo að lrann
snuði nrig ekki, því betur sjá
augu en auga.
MILLA: Já, þú ert alltaf svo nær-
sýn, Malla nrín! (Þær fara.)
SÚSSÍ: María, bíddu dálítið. Ég
þarf að segja þér nokkuð!
MARÍ A: Ég nrá ónrögulega vera að
því. Ég er á kafi í brauðdeiginu.
(Ætlar að fara.)
SÚSSÍ: Heyrðu, María. Hún er svo
lrræðilega vitlaus núna, þú veizt,
hún fröken Muller. Hún kenrur
núna og kærir nrig fyrir kerling-
ununr!
MARÍA: Já, einmett! Heförðö nú
gert einhverja skömnreira af þér?
SÚSSI: O, ég tók bara kápuna
hennar og fór inn í bekkinn með