Heima er bezt - 01.04.1954, Blaðsíða 4

Heima er bezt - 01.04.1954, Blaðsíða 4
100 Heima er bezt Nr. 4 felli, Gísli Jónsson, líka í Svínafelli, hjá móður sinni, og ég. Og Eyjólfur Eyjólfsson, vinnumaður hjá Þorsteini Guð- mundssyni í Skaftafelli, varð okkur samferða á leið til útvers í Vestmannaeyjum. Vistir fluttar með. Við lögðum upp með 30 hesta, því að dót, sem strandmennirn- ir áttu, og nesti okkar var á nokkra hesta. Ég fór með lítið koffort með kjöti í, pottbrauði og smjöri, og fóru hinir með líkt nesti. Það kom sér oft vel að fá sér bita af því, þegar komið var seint á kvöldi í náttstað og farið snemma á stað; mátti þykja gott, ef fólkið, sem við gistum hjá, gat matbúið eitthvað handa strandmönnunum. Brauðið og kjötið varð auðvitað frosið, en við borðuðum það fyrir því og varð gott af. Fyrsta daginn, 26. janúar, fór- um við að Fagurhólsmýri, næsta dag að Svínafelli og þann 28. út yfir Skeiðarársand, að Núps- stað og næstu bæjum. Þann 29. fórum við að Keldunúpi og næstu bæjum, 30. að Króki, Hnausum og Feðgum, og þann 31. að Mýrum og næstu bæjum. Klaufi að sitja á hesti. Þegar við fórum yfir Grenlæk í Landbroti, voru að honum þykkar og háar skarir báðum megin, sem náðu hestunum í bóghnútu, en vatnið varla í kvið. Það þurftu því allir að fara af baki og láta hestana stökkva ofan í lækinn, fara þar á bak og ríða yfir að hinni skör- inni, fara þá enn af baki og teyma hestana upp á skörina. Gekk sumum hestunum hálfilla að komast upp úr. Þetta var tafsamt og gekk hálfilla, eink- um þurfti lag og krafta til þess að koma skipstjóranum upp á skörina, og getur víst verið, að hann hafi fundið til í þeim átökum. Þegar átti að láta hann á bak aftur, tregðaðist hann við. Skipstjórinn var klaufi að sitja á hesti og kunni lítt með hest að fara, og hefur óefað haft reiðsæri í tilbót, svo að ekki var að furða, þótt hann kviði fyrir að fara á bak aftur, enda ætluðu þarna að verða hálfgerð vand- ræði. Jóni Sigurðssyni tókst þó einhvern veginn að koma hon- um á bak með hjálp einhvers okkar, en Jón teymdi síðan und- ir honum alla leið til Reykja- víkur, og held ég að skipstjór- anum hafi líkað vel að vera svona algerlega í umsjá Jóns, sem líka reyndi að láta honum líða eins vel og hægt var á leið- inni. En Jón var bundinn við þetta og gat því ekki hjálpað upp á aðra strandmenn né lagað á eða hugsað um lausu hestana. Veður kárnar. Við fengum gott veður að Króki, en þá gekk í hvassa og kalda norðanátt. Kúðafljót var autt, en vatnsmikið, Hjörleifur í Sandaseli ferjaði strandmenn- ina yfir á bát og mig minnir Ari og Jón Sigurðsson með hon- um. En við hinir teymdum hest- ana yfir í löngum lestum, og syntu allir yfir nokkuð breiðan ál. Við gátum víst fengið að vera á Söndum, en þorðum það ekki, því fljótið fyrir vestan Sanda gat orðið ófært í frost- inu. En kalt var okkur og hest- unum, því að hvasst var, og allt, sem blotnaði, gaddaði. Okkur gekk sæmilega að komast yfir fljótið, en þá var farið að dimma og gekk yfir með él, svo að við kviðum því, að illa gengi að finna bæinn. Svo birti dálítið til og kvíðinn hvarf. Jón Sigurðs- son varð eftir með alla strand- mennina á Mýrum hjá séra Bjarna, en hinir fóru að Þykkva- bæjarklaustri og næstu bæjum. Morguninn eftir stýfðum við töglin á hestunum móts við konungsnefin til þess að losa tá við klakadrönglana, sem í þeim voru. En Jóni Sigurðssyni þótti ljótt að fara svo með þá, eins og líka var, og barði hann því 'klakann út töglum hest- anna, sem hann var með á Mýr- um. Okkur þótti hann líka koma seint. Við komum til Víkur 1. febrú- ar, seint um kvöldið, og feng- um austanbyl yfir sandinn. En þá var hægt að fara greitt, því að færi var gott, og menn- irnir farnir að læra að sitja á hestum. í Vík vorum við hjá Halldóri í Suðurvík, Þorsteini í Norðurvík og Einari Hjaltasyni. Strandmenn fá í staupinu. 2. febrúar fórum við til Þor- valds á Þorvaldseyri og gistum þar allir með alla hestana. Var enginn skortur á húsrúmi, en heimahrossin urðu að vera úti í skjóli við húsin. Þá var stillt veður, en lausasnjór í hné. Strandmennirnir voru sér í her- bergi og lá vel á þeim, því þeir fengu í staupinu, og Þorbjörn, sonur Þorvalds, gat talað við þá. Og allir gátu þeir fengið rúm að sofa í, en við fylgdarmenn- irnir sváfum á gólfi í einu her- bergi. Við borðuðum þarna af nesti okkar, var víst fátt af kvenfólki til að standa okkur fyrir beina. En einhver ráð höfðu þær með mat handa strandmönnunum. 3. febrúar fóru flestir til Andrésar á Hemlu. Við þorðum ekki að fara þangað með alla hestana, þótt okkur hefði verið það óhætt, og vorum við Gísli eftir i Ossabæ hjá Jóhanni og Sigríði með 6 hesta. Þau gerðu það frekar af góðum vilja en getu að lofa okkur að vera, því að húsakynni voru mjög lítil. íveruhúsið var með moldargólfi, og var sitt rúmið hvoru megin við lítinn glugga og ekki full- komin rúmlengd fyrir innan þau, en þar var stór kista öðrum meg- in. Þarna var ennþá óvistlegra fyrir það, að verið var að baða féð úr þessu lögskipaða tóbaks- baði, sem þá var baðað úr um allt land, til að útrýma kláða, og voru menn af næstu bæjum að þessu fram í myrkur, og var gólfið í baðstofunni blautt eftir þá. Heimasætan sefur í kistunni. Ég var að hugsa með sjálfum mér, hvar við gætum sofið, og kveið hálfgert fyrir nóttinni, þótt ég léti ekki á því bera. Þau voru þarna hjónin og nýupp- komin dóttir þeirra, fallegasta stúlka. Við fengum kjötsúpu um kvöldið. Svo var okkur vís- að til sængur í eystra rúmið, og glaðnaði þá yfir mér, því að í því voru drifhvít lök og undir- og yfirsæng af beztu tegund, allt tárhreint ,og rúmið nógu stórt fyrir okkur báða. Hjónin hátt- uðu í hitt rúmið, og var það eins. Stúlkan lauk svo upp kist- unni, og voru þar þá einhver

x

Heima er bezt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heima er bezt
https://timarit.is/publication/380

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.