Heima er bezt - 01.05.1960, Síða 36

414. Þaðan sem við stöndum sjáum við
straumbylgju skjóta kænunni upp aftur
og hvolfa henni, svo maðurinn þeytist
langt út úr henni og hverfur óðara í
freyðandi straumlöðrið.
415. Alllanga stund sjáum við hann
ekki aftur. En allt í einu skýtur honum
upp. Hann er enn með lífi. Hann buslar
með höndunum og slær um sig og reynir
að reka upp einhver hljóð eða hróp.
416. Við sjáum hann sökkva aftur og
berast ofan eftir fvrir straumi árinnar.
Við hlaupum ofan með ánni í von um
að geta ef til vill krækt í liann neðar og
dregið hann á land.

417. Og þetta rætist. Straumurinn ber
manninn inn á milli tveggja klappar-
odda, sem mynda eins konar hólma rétt
við árbakkann. Og innan skamms tíma
hafa lögregluþjónarnir náð í stroku-
manninn.
418. Þeir leggja nú meðvitundarlaus-
an manninn á árbakkann. Og þegar ég
gái að, kannast ég óðara við náungann.
Þetta er þá enginn annar en Perlberg,
hinn gamli óvinur minn! Eg stend sem
steini lostinn.
419. Perlberg! Það var þá Perlberg,
sem lék draug á herrasetrinu! En hvers
vegna? Hvaða leyndarmál var hér um
að ræða? — Perlberg raknar nú við, og
lögreglumennirnir fara burt með hann
á börurn.
420. Þeir fara með hann til næsta
sjúkrahúss. Þegar við komum upp á
þjóðveginn, kveð ég lögreglumennina,
eftir að hafa sagt þeim allt, sem mér er
kunnugt um Perlberg. Síðan geng ég
hugsandi heim á herrasetrið aftur.
421. Frú Thomson verður jafn forviða
og ég, þegar hún fær að vita, hver hafi
leikið draug í bókasafni herrasetursins.
Perlberg er henni vel kunnur. Hún seg-
ir, að fyrir mörgum árum hafi hann ver-
ið málaflutningsmaður húsbænda sinna.
422. „Ég gat aldrei þolað Perlberg,"
segir hún. „Ég skil ekkert í, hvað hann
getur hafa verið að gera í bókasafninu.
Vertu alveg viss um, Óli, að hér liggur
fiskur undir steini og að eitthvert leynd-
armál veldur þessum draugagangi!"