Heima er bezt - 01.04.1961, Qupperneq 14

Frá Eyjabökkum.
bergi. í eldhúsinu var ofn og hitunartæki og nægur eldi-
viður, niðurhöggvinn. Nóg var þar af pottum og könn-
um, og leirtau og annar borðbúnaður fyrir fleiri rnanns.
Þar var kaffi, kakó, te, sykur, hafragrjón og ég held
flestar tegundir matar, nema kjöt og fiskur. Allt var
hreint og fágað. Oll tæki voru þar: hamar, naglbítur,
skeifur og ýms fleiri áhöld. Virtist vera, að þarna væri
allt til, sem tilheyrir góðu heimili. Við höfðum nóg af
mat með okkur og þurftum því ekki að neyta neins af
því, sem þarna var. Hituðum við nú upp og fórum úr
bleytunni, áður en við fengum okkur að borða.
Athuguðum við nú svefnplássið. Og ekki var síðra
að korna þangað, sex rúm með dýnum og teppum og
nokkrum svefnpokum. Auk þess var þarna mikið af
alls konar fatnaði: sokkum, buxum, ullarpeysum,
gúmmístígvélum og mörgu fleiru, sem ferðamaður, illa
til reika, þarf á að halda. Um allt var vel gengið, gólfið
hreint og allt þokkalegt. Ég hef víða farið um fjöll og
öræfi austanlands, en hvergi hef ég hitt neitt slíkt.
Þar sem hús þetta er byggt í óbyggðum, hefur það ef-
laust verið haft í huga, að þeir sem um öræfi þessi fara
geti verið það aðþrengdir, að þeir þurfi góðrar að-
hlynningar við. Enda er eflaust oft illviðri og úrkomu-
samt þarna á suðausturkjálkanum, og kaldranalegt er
þar og langt milli bæja.
Erfitt hefur verið að koma þessu húsi upp, þegar litið
er á þær aðstæður, sem eru til að komast þarna að. En
hér hafa verið að verki dugnaðar- og fyrirhyggjumenn,
sem hafa flutt efnið að, neðan úr Lóni eða austan úr
Geithellnahreppi, þegar ísalög hafa verið og hægt hef-
ur verið að nota ána, með tilheyrandi farartækjum.
Þetta hús er til sæmdar þeim, er það hafa reist. Það eru
menn, sem hugsa urn fleiri en sjálfa sig.
Þegar við höfðum hitað upp og borðað og farið í
þurr föt, gengum við til svefnherbergis og sváfum við
ágætlega. Friðrik vaknar alltaf snemma og þegar hann
vakti okkur, var hann búinn að athuga um hestana,
sem leið ágætlega eins og okkur. Veðrið var nú miklu
betra, sæmilega bjart og hlýtt, en þungbúinn var hann
í suðrinu, svo ekki var hægt að segja að verulega þurrk-
legt væri.
Eins og ég hef áður tekið fram var það meining okk-
ar, að fara fyrsta daginn í Víðidal, sem fórst fyrir. En
þennan dag ætluðum við að fara ofan í Lón og þaðan
austur í Álftafjörð, og fara þaðan austur, fyrir sunnan
alla dali og stefna á Hornbrynju og þaðan í Fljótsdal.
En Friðrik hafði athugað fleira en hestana 02 veðrið.
Þarna við sæluhúsið er göngubrú á köðlum. Við höfð-
um gert ráð fyrir að komast með hestana á henni yfir
ána, en töldum það að óreyndu jafnvel mesta vanda-
málið. En nú segir Friðrik okkur, að við þurfum ekki
að hafa áhyggjur af því að komast yfir brúna, því þó
það takist, þá sé alveg óhugsandi að komast með hesta
frá brúnni. Við vorum nú ekki alveg á því og töldunr
áð hann hefði gert réttara í að sofa lengur og láta líða
úr sér áreynslu liðins dags. Þá mundi honum varla
blöskra að komast frá ánni, sízt mundi það verra, en
skriðan í gærkveldi. Það mundi bara vera af því að svo
bjart var, og mundum við þá heldur bíða til myrkurs,
og sennilega kæmi þá líka þoka, og mundi þá allt tak-
ast. Friðrik lagði lítið upp úr gorti okkar, taldi, sem
rétt , var, að við mundum tæplega fara það, sem hann
við athugun, taldi alveg óldeift. Jæja, við vorum ró-
legir. Það fór vel um okkur og ætluðum við að sofna
aftur og báðum Friðrik um að vekja okkur ekki strax
með kaffinu. Við ætluðum að láta okkur dreyma um
móttökur þeirra Lónsmanna og við skyldum muna að
þakka þeim fyrir hinar góðu móttökur hér. Við sváf-
um framundir hádegi og þegar við höfðum drukkið
kaffið, fórum við að athuga brúna og leiðina.
Brúin er í klettaþröng niðri í gili. Gott er að kom-
ast að henni að norðan, en við nánari athugun, reyndist
algjörlega óhugsandi að komast af klettinum hinum
megin, því skriðan við þennan klett var enn hroðalegri,
en sú í gærkveldi, og þar með alveg óhugsandi að revna
uppgöngu. Ef áin hefði ekki verið jafn vatnsmikil og
hún var ný, þá hefði verið hægt að smeygja sér ofan
með klettinum og ríða út á eyri, sem í ánni er, og
komast upp fyrir næsta klett þar fyrir sunnan og upp
á Illakamb, en svo heitir fjallið sunnan við ána, og þá
voru allar torfærur búnar. En nú beljaði áin upp á
Illikambur.
122 Heima er bezt