Heima er bezt - 01.04.1961, Síða 36

522. Við gægjumst fyrst inn um glugg-
ana, sem eru að mestu leyti yfirklístraðir
með gömlum dagblöðum. Svo opnum
við ískrandi útihurð og förum inn og
læðumst hljóðlega um vistarverurnar.
525. Ég læðist út að glugganum og gæg-
ist út. Uti í skógarjaðrinum sé ég herðn-
breiðan náunga koma labbandi og stefna
hingað heim að húsinu. Þetta er skip-
stjórinn!
528. Þá er feluleik okkar lokið! Skip-
stjórinn kallar hátt til okkar og skipar
okkur að opna hurðina strax. Er við
hlýðum því ekki, finnur hann járnbút
úti og reynir að sprengja hana. En við
fórum að litast um eftir útgöngudyrum.
523. f þessum vanhirtu herbergjum er
fullt af alls kyns rusli og gömlum hús-
gögnum, og allt er draugalegt og óhugn-
anlegt á þessu eyðibýli. Við stöndum
hljóðir um stund og litumst um [jarna.
524. Allt í einu hrökkvum við illa við
og verðum skelkaðir: Mikki hefur risið
upp á afturfætur og teygt sig upp í einn
gluggann. Efann urrar, eins og vant er,
er hann viðrar hættu. Eg hasta á hann.
526. Hvað á nú til bragðs að taka! Við
erum fljótir að átta okkur. Við hlöðutn
þungu dóti fyrir hurðina og skorðum
sterkan planka undir snerilinn, og þetta
virðist allt takast prýðilega hjá okkur.
527. Nú er skipstjórinn kominn að dyr-
unum og reynir að opna, en verður þess
var, að ekki er hlaupið að því. Fer svo að
berja og sparka. Þá getur Mikki ekki
stillt sig og rekur upp hátt gelt.
529. „Við skulum reyna að smjúga út
um glugga á aftanverðu húsinu," segi ég.
Við flýtum okkur svo inn í aðra stofu.
Er við ætlum að opna þar glugga, sjáum
við mann koma gangandi úr þeirri átt
heim að húsinu.
530. Nú eru allar bjargir bannaðar!
Um flótta er ekki framar að ræða. Við
verðum að fela okkur! í eldhúsinu er
kjallarahlemmur í gólfi. Við opnum
hann nú í skyndi og klifrum svo ofan
í myrkrið.