Heima er bezt - 01.08.1967, Blaðsíða 34

Og hér birtist þetta litla Ijóð:
Minn eldur er falinn á öræfaslóð,
þar á ég minn svalandi frið.
Svo kem ég í dalinn og kveð þar mitt ljóð.
Þar er kvenfólk, sem talandi er við.
Þar veit ég um eina, sem öllum er kær,
og um hana kveð ég mitt Ijóð.
Eg veit að hún bíður, og brosir og hlær
við bjarmann frá öræfaslóð.
Vér útlagar dveljum á öræfaslóð,
við öræfin festum við tryggð.
Þar syngjum við öll okkar seiðandi Ijóð
urn sumar í gróandi byggð.
í fjallanna skjóli, hjá frjálsbornri þjóð
þar finn ég hve ást mín er heit.
Og enn munu glæður á öræfaslóð,
og enn eru meyjar í sveit.
Eg vitja þín löngum, er dagurinn dvín,
hún dofnar víst aldrei mín glóð.
Þú ert ljósið í dalnum, sem leiftrar og skín,
þú ert lífið á öræfaslóð.
Þá birtist hér ljóð, sem margir hafa beðið um. Það
heitir Angela. Höfundur er Theodór Einarsson. Sex-
tettinn Dumbo og Steini hefur flutt þetta Ijóð í útvarp.
ANGELA.
Hví ertu svo dapur, kæri vinur minn?
Hvað er það, sem þyngir svona huga þinn?
Er það einhver hulinn harmur,
hví er votur augnahvarmur,
komdu hérna, kæri, hér er minn armur.
Get ég nokkuð huggað þína hrelldu sál?
Hjartans vinur, segðu mér þitt leyndarmál.
Eg sé það eru votar varir þínar,
ó, viltu ekki leggja þær við mínar?
Angela! — Eg á sorg, sem enginn veit.
Undrar þig, þótt renni tár um kinnar heit?
Eg mun hana engum segja,
þótt ætti ég nú strax að deyja,
á undan þér mín elskulega rnevja.
Ég hef eignast vonir, ég hef eignast þrá,
ég hef eignast það, sem ég segi engunt frá.
Allt er horfið frá mér, gleymt ov platað.
Nú get ég ekki lengur veginn ratað.
Margir bréfritarar, og þar á meðal 16 ára ungfrú,
norðlenzk, hafa beðið um Ijóð, sem heitir Kveiktu Ijós.
— Höfundur ljóðsins heitir Hafliði Guðmundsson, en
Karlakórinn Vísir hefur sungið Ijóðið, undir laginu „A
world of our own“.
KVEIKTU LJÓS.
Kveiktu ljós, læstu fljótt,
þá líður þessi nótt
með oss bæði út í fjarskann,
inn í fagran stjörnugeim.
Robbi og undravélin
Félagarnir kvöddu nú Gabba
gamla og flýttu sér heim og hittu
Bangsa-mömmu við hliðið. „Sko,
sjáðu nú bara þetta!“ segja þeir
kátir og háværir og veifa miðun-
um. Bangsa-mamma hlustar alveg
steinhissa á sögu Robba. „Nei,
nú hef ég aldrei .. .. !“ segir
hún brosandi. „Ég þykist svo
sem sjá, að þið ætlið á skemmt-
unina í kvöld“. — Ivátir og fjör-
ugir hlaupa þeir félagar af stað
og leita uppi Villa greifingja og
Feitagissa, og allir fjórir skunda
í skyndi til leikvangsins. „Kom-
ið þið nú, strákar!" kallar Robbi
hlæjandi. „Nú skulum við fyrst
reyna vél-hrússana!" Brátt eru
þeir komnir inn á miðjan leik-
vanginn. Og er þeir ganga fram-
hjá sjálfu skemmtisvæðinu, nem-
ur Robbi allt í einu staðar og
hlustar góða stund. „Þessi högg
og hörku-dynki hefi ég áður
heyrt!" segir hann ákafur. „í
þessa áttina allir saman!" Félag-
arnir taka sprettinn. Og þeir
finna vissulega hrússa-bílana
litlu rétt á bak við hringekjuna.
Og nokkrum andartökum síðar
eru þeir allir á ferð og flugi fram
og aftur í litlu bílunum, sem
rekast á og stangast í sífellu, sitt
á hvað. — „Er þetta ekki alveg
dásamlegt, Alli!“ hrópar Robbi
hærra en allar dunur og dynkir
umhverfis þá. „Og miklu auð-
veldara núna heldur en áðan í
bandvitlausum bíl uppfinninga-
mannsins, skal ég segja þér.“
290 Heima er bezt