Heima er bezt - 01.07.1986, Blaðsíða 52

því að tjöld fykju upp. Snjórinn leitaði alls staðar að komast
inn. Óttast var, að Bjössi í Tóftum væri orðinn veikur, því að
líðan hans var slæm. Reynt var að láta hann drekka kaffi og
hlúð var að honum. Jói í Seli mundi eftir glasinu hans
j Benna í Hlíð, sem hann hafði boðið honum úr á leiðinni
fram daginn áður, og sagði þeim næsta frá. Var nú leitað til
Benna, sem lét fúslega af höndum hoffmannsdropaglas sitt.
Þorbjörn tók að sér lækningastörfin og gaf Bjössa inn úr
glasinu, fyrst í blautum sykri, en síðan var bræddur snjór og
blandað í hoffmannsdropunum, og er á daginn leið fór
Bjössi að smá hressast. Benni og Jói reyndu að halda á sér
hita með ýmsu móti og tuskast. Sveinn gamli á Grund kúrði
niður á milli þess, sem hann bað menn að vera rólega, hann
hafði dreymt fyrir þessu, „en öll él birtir upp um síðir,
treystu forsjóninni,11 kvað hann.
Undir kvöldið slotaði nokkuð veðurofsanum og tók að
rofa til í lofti.
□
Næsta dag var hríðarlaust, en kominn nokkur snjór og
jörð frosin. Leitarmenn tygjuðu sig í hasti, tóku saman
í pjönkur sínar og bjuggu sig til brottferðar. Hestarnir voru
j sílaðir og öll reiðverin frosin.
Er fullbjart var orðið, var lagt af stað. Þorbjörn skipti
leitum, þá sem kunnugir voru, sendi hann á jaðrana við
leitarmörkin og bað þá að hafa gát á að röðin héldist sem
best. En á milli setti hann óreyndari menn og þá sem minna
máttu sín.
Bjössi í Tóftum var nokkru hressari, en þó ekki laus við
svitakóf. og var hann látinn vera með hestana ásamt öðrum
vönum manni, því að enn var hann tæplega göngufær.
Yngstu gangnamennirnir stóðu sig vel. Benni í Hlíð varð
að fara gangandi sína göngu, því að hún var meðfram
Köldukvísl, en að henni lágu ýmist síki eða fúaflár, sem
ófært var með hesta. Aftur ámóti var Jói í Seli látin smala
um Hæðarbungurnar. en þær mátti fara á hesti.
Þorbjörn, Steini á Læk og Sveinn gamli á Grund smöl-
uðu saman því fé, sem eftir var frá fyrsta leitardeginum.
Gekk seint að koma fénu áfram, sökum klamma og
ófærðar. Allir lækir voru fullir af krapi og víða sat féð fast í
keldudrögum og blautum flám.
Framhald.
Frestun á birtingu
nafnaskrárinnar
i
í síðasta blaði tilkynntum við að nafnaskrá Gunnars
j Markússonar yfir þá sem skrifað hefur verið um í Heima er
bezt frá upphafi mundi birtast í þessu blaði. Því miður varð
þvt ekki við komið núna, en hún birtist strax og unnt er.
Utgefendur.

Eiga þessar lýsingar á sönglögnm ennþá við?
Svona greindi Eggert Ólafsson helstu flokka sönglaga
sinnar tíðar
Helstu flokkar
sönglaga
fyrir 200 árum:
1
Lystug lög
hóflega fljót og fallega brevtin að hækkun og lækkun,
til lystugs efnis.
2
Dimm og torveld lög
til sorglegrar ræðu.
3
Jöfn og hæg lög
til sjálfráðrar alvöru. hver ei mjög stjórnast af hryggð
eða gleði.
4
Ójöfn og ákefðarsöm lög
til melankóliskrar tölu.
5
Skemmtin lög
en þó breytileg, til kímilegs efnis (satyrice) og þar
sem blandast saman gaman og alvara.
(Úr formála Eggerts Ólatssonar að kvæöum sínum. ..Kvæöi Hgg-
erts Ólatssonar. útgefin eftir þeim beztu handritum er fengist
gátu". Kaupmannahöfn IX32. Ljósprentaö hjá PÓB 1974).
296 Heimaerhezl