Heima er bezt - 01.04.1995, Blaðsíða 23

Haustmánuður hressti vinda
hrakti flesta til að kynda,
grútinn lagði hvíta linda
lokkandi á efstu tinda.
Gormánuður gafoss tóninn
gantaðist með veðrasóninn,
kœldi talsvert laxalónin,
læðistfrá oss gœðabónin.
Ýlirfreran faðma tók
faldinn nauða allan skók,
hrakti oss í haustsins brók,
hefur gnauð við Ijórans krók.
Mörsugur um miðjan vetur
magnað hefur veðraletur,
ýfir Frón og grœði getur
grimmur Kári öllum betur.
Og svo er það
Askorunin
í áskorun 28. þáttar birtum við vísu, sem við skoruðum
á lesendur að svara með annarri samkvæmt þeim gamla
og góða sið, að næsta vísa hæfist á sama staf og sú síð-
asta endaði á. í síðasta þætti birtum við svar Óskars Ingi-
marssonar við þeirri áskorun. Fleiri hafa tekið henni
snaggaralega, ef svo má segja, og birtum við hér fyrst
svar Rögnu S. Gunnarsdóttur í Kópavogi, sem þar með
heldur uppi merki kvenhagyrðinga í þessum þætti. Hún
svarar þannig:
„Að kveðast á lærði ég sem barn heima í Jökuldal, og
þótti okkur oft gaman að því. Eg sendi þér hér nokkrar
frumsamdar vísur í tilefni þess. Sú fyrsta byrjar auðvitað
á „D“ en hinar eru nú svona út í bláinn:“
Dýrt skal kveða um drengi ogfljóð
afdjörfu víkingskyni,
síðan gefa gerðan óð
Guðjóni Baldvinssyni.
Þakka þér fyrir gjöfina, Ragna. Eins og Ragna minnist
á í formála sínum sendi hún okkur fleiri vísur í framhaldi
af þessu svari sínu við áskoruninni og birtum við þær því
hér í þessum lið þáttarins:
I œsku var mér heima hjá
hœgt að stytta vöku.
Mér var kennt að kveðast á
og kirja marga stöku.
Kveði allir mest er mega,
máli halla ei réttu þó.
Rekkar snjallir eflaust eiga
undir skalla afvísum nóg.
Ef gera vísurfljóðin fín
ogfara vel með Ijóðin sín,
yrkja Guðjón óð til þín,
það eflaust metur þjóðin mín.
Ragna bætir við:
„Að lokum er hér ein ellivísa. Hún er ekkert falleg en
ég læt hana þó flakka:“
Elli fellir alla að velli,
illa hrellir kella sú.
Kalli á hellu á skalla skellir,
skolla, mellu og hallarfrú.
„Hún fer ekki í manngreinarálit vil ég meina.“
Við þökkum Rögnu fyrir vísurnar og má segja að hér
hafi merki kvenhagyrðinga þáttarins nú verið reist við
með glæsibrag og vel sótt inn á völlinn Braga.
Okkar ágæti Ásmundur U. Guðmundsson svarar líka
áskoruninni glæsilega og segir þetta:
Dimm þó verði stund og stund,
stökum við að hreyfa,
vona þó aðfljúgi áfund
faðmlaginu veifa.
í síðasta þætti minntist ég á að hugsanlega mætti teygja
svolítið úr þessari áskorun með því að skora á lesendur
að svara vísu Óskars Ingimarssonar í þættinum með sama
hætti, þ.e. á sama staf og vísa hans endaði. Kári Kortsson
henti þá áskorun á lofti og svarar henni svona (loka- og
upphafsstafur „M):“
Mœt er vísan, meyjarsál
mörg jú kveikir bálið,
en vart er sopið súpukál
þó sjáist ausutálið.
Kári tók reyndar einnig vel í að svara vísu Ásmundar
með sama hætti og gerir hann það svona (loka- og upp-
hafsstafur ,,A“):
Aftur til þín einni hér
óðar stöku varpa,
alltaf gaman er það mér
að yrða á svona garpa.
Heima er bezt 131