Æskan - 01.11.1951, Qupperneq 6

Jólablað Æskunnar 1951
Svona leið laufabrauðsdagurinn til kvölds.
Daginn eftir kom fátækraþerririnn. Þegar Björn
litli kom út um morguninn, fann hann hlýjan sunn-
anvindinn leika um vanga sinn.
Það var ekki um að villast, að fátækraþerririnn
var kominn.
Bjössi var fljótur að hlaupa inn til móður sinnar
og segja henni fréttirnar.
En liún vissi þegar, að hlákan var komin og var
í óðaönn að undirbúa þvottinn. Hún bað Bjössa að
hlaupa inn og segja stelpunum að fara á fælur. Og
þurfti ekki að ganga eftir Birni að reka það erindi.
„Farið þið strax á fætur. Fátækraþerririuu er kom-
inn, og þið verið að hjálpa mömmu og vera dug-
legar, svo að þvotturinn komizt sem fyrst út i þurrk-
inn og hann verði orðinn þurr í kvöld.“
Að þessu búnu rak hann Ingvar bróður sinn á
fætur og sagði honum að hjálpa sér til að bera
vatn í þvottinn handa kvenfólkinu.
Svo þaut hann fram aftur.
Fátækraþerririnn varð eklci langgæður. Daginn
eftir var komin norðanátt og hríðar hraglandi, og
um kvöldið var kominn versti bylur.
Þvotturinn á Felli náðist þó allur þurr, svo að
ekki þurfti það að draga úr jólatilhlökkun barn-
anna, sem alltaf óx meira og meira, eftir því sem
jqlin nálguðust.
Á aðfangadaginn var vonzku veður, norðanhríð
og allmikið frost. Þó sagði faðir þeirra, að það væri
ratfært á milli bæja innsveitis.
Börnin settu það ekki svo mikið fvrir sig. Þau
vissu, að allt var til reiðu til jólanna. Björn litli
fór út með pabba sínum, til þess að flýta fyrir hon-
um og vinnumanninum með útiverkin. Öll verkin
áttu að vera búin fyrir klukkan sex, bæði utan bæj-
ar og innan. Eftir þann tima mátti enginn gera neitt,
nema aðeins að skammta jólamatinn.
Samt voru börnin ekki vel ánægð með veðrið.
Þau mundu það, að amma gamla hafði sagt þeim,
að það væri hamingjumerki, ef einhver þurfandi
maður kæmi á jólunum, svo hægt væri að líkna
honum og veita honum góðgerðir af jólamalnum.
Það var að vísu ekki sjálfsagt, að hann, ])essi jóla-
gestur, kæmi á jólakvöldið, heldur aðeins einhvern
tíma um jólin. En nú var úlilokað að nokkur gæti
komið i dag í þessu veðri. En þau hugguðu sig við
það, að veðrið yrði betra seinna, og þá gæli ein-
hver komið, sem hægt væri að hlynna að, ef hann
þyrfti þess með.
Börnunum á Felli fannst dagurinn lengi að líða.
Þau gátu ekki leikið sér úti, vegna þess hvað veðrið
var vont, og inni höfðu þau enga eirð að leika sér
106
fyrir tilhlökkun, og stundum voru þau fyrir full-
orðna fólkinu, þegar það var að taka til og gera
allt hreint í bænum. Ilelzt var það til afþreyiugar
að hjálpa eitlhvað til við jólaundirbúninginn. Það
stytti tímann og flýtti fyrir að jólin kæmu.
Ivlukkan 5 voru öll börnin böðuð. Það gekk nú
ekki alveg hljóðalausl af, og jafnvel þó að þau væru
ánægð að gera það, því það var ekkert annað en
sjálfsagður undirbúningur fyrir jólin, þá þurftu allir
að vera hreinir.
Frammi i eldhúsinu var stór vatnsstampur með
volgu vatni. Niður í hann voru þau sett, hvert af
öðru. Stelpurnar fyrst og svo drengirnir á eftir. Þeg-
ar búið var að þvo þau og þurrka, voru þau borin
inn í rúm. Þar áttu þau að láta sér hlýna. Svo máttu
þau byrja að klæða sig i jólafötin.
Öll vissu þau, að þau áttu að fá einhverja nýja
flík, svo ekki þurftu þau að klæða köttinn. Það var
mikið gleðiefni.
Um þetta leyti komu karlmennirnir inn frá úti-
verkunum og fóru að þvo sér og hafa fataskipti. Öll
störf áttu að vera búin klukkan sex, og þá þurftu
allir að vera húnir að hafa fataskipti. Þá var lest-
urinn lesinn og sungnir jólasálmarnir.
Klukkan sex komu stúlkurnar inn og voru þá bún-
ar með frammiverkin. Þær voru ekki lengi að hafa
fataskipti, og þegar það var búið, tók pabbi strax
húslestrarbókina og sálmabækurnar niður af hillu,
og söngurinn og lesturinn hófst. Börnunum gekk
hálfilla að halda alveg kyrru fyrir, meðan lesturinn
var lesinn. Og þeim fannst hann óþarflega langur
og erfitt að halda huganum föstum við efnið, nema
söguna um fæðingu Jesú. Þau mundu vel eftir henni,
þau höfðu lieyrt hana lesna áður, og svo hafði
amma gamla sagt þeim liana, og þá skildu þau hana
bezt. Þegar lesturinn var búinn, bauð allt fólkið
bvort öðru gleðileg jól með handabandi eða kossi.
Eftir þá hálíðlegu athöfn fór nú að lifna yfir börn-
unum. Nú vissu þau, að mamma þeirra mundi fara
að skammta jólamatinn, og þá fengu þau þann starfa
að bera diskana inn, og það þótti þeim gaman.
Skömmu eftir að mamma þeirra fór fram, hlupu
börnin fram i búr. Jú, þarna stóð mamma þeirra
við búrsbekkinn og allir diskarnir í röð á bekknum.
Vinnukonan slóð þarna líka og var að telja sundur
laufabrauðskökurnar og setja þær í smáhlaða, vissa
tölu handa hverjum manni.
Mamma þeirra raðaði á hvern disk hangikjöts-
bita, magálsstykki, sperðilsstúf og svo pottbrauði
og smjörsneið. Svo lét liún á hvern disk laufabrauð-
ið, 5 kökur handa karhnönnunum, 4 handa kven-
fólkinu og 3 handa börnunum. Birni fannst nú salt