Æskan - 01.11.1955, Blaðsíða 20

Jólablað Æskunnar 1955
i
fríið, reyndi Bimbó að gera sér mat úr að glettast
við lcrakkana.
Þegar lionum leiddist að príla og ólmast einn úti,
leitaði liann stundum heim að skólaliúsinu, til
þess að reyna að koma krökkunum til við sig. Ef
börnin sátu þögul við vinnu sína, smaug Bimbó
oftast upp í kjöltu kennarans og kúrði sig þar,
meðan allt var bljótt. En ef kennarinn fór svo að
æfa börnin í málfræði eða úllendu máli, sem liann
skildi ekkert í, var eins og skollinn hlypi í hann.
Þá spratt liann upp, álpaðist aftur og fram um
stofuna, lét öllum skrípalátum og hætti ekki fyrr
en allir krakkarnir veltust um af hlátri. Þá var
120
hann ánægður. Eða ef kennarinn stóð einhvers
staðar og sinnti börnunum, en ekki honum, þá átti
hann íil að skella í bakhluta kennarans og hendast
svo út um gluggann.
Að lokum varð Wellesfjölslcyldan að hverfa
heim aftur til Bandaríkjanna. Ekki þótti ráðlegt
að hætta á að taka Bimbó með sér, hversu mjög
sem systkinunum þótli sárt að skiljast við hann.
Vinir fjölskyldunnar, sem bjuggu áfram eyslra,
tóku hann að sér og hétu að annast hann. Og það
var ekki beinlínis líklegt, að bann ætti eftir að sjá
fóslurforeldra sína hinum megin á hnettinum.
En svo var það einn góðan veðurdag, að systkin-