Æskan - 01.01.1963, Blaðsíða 22

ÆSKAN
ViljiS þéí selja íiaim?
Eftir Mark Twain.
EGAR við William Swin-
ton vorum fátækir blaða-
menn, vorum við einu
sinn í hræðilegum peninga-
kröggum. Við þurftum að ná okkur
í þrjá dali áður en dagur væri að
kvöldi kominn. Swinton endurtók
hvað eftir annað með barnslegu trún-
aðartrausti: „Guð gefur okkur áreið-
anlega þessa aura“. Sjálfur tók ég
mér sæti í anddyrinu í hóteli nokkru
og braut heilann um þetta.
Allt í einu kom til mín hundur,
sem lagði höfuðið í kjöltuna a mér.
í sömu andrá gekk Miles hershöfð-
ingi framhjá og stanzaði til að
klappa hundinum.
— Þetta er fallegur hundur, sem
þér eigið þarna, sagði hann. Viljið
þér selja hann?
Ég varð frá mér numinn — því
Swinton ætlaði að reynast sannspár.
— Já, sagði ég. Hann kostar þrjá dali.
Hershöfðinginn varð alveg undr
andi: — Aðeins þrjá dali? f yðar spor-
um mundi ég krefjast 100 dala fyrir
hann. Hugsið yður vel um ...
— Nei, hann kostar aðeins þrjá
dali, sagði ég ákveðinn.
Hershöfðinginn borgaði og fór
með hundinn.
Nokkrum mínútum síðar kom inn
— maður, sem skimaði áhyggjufullur í
allar áttir.
— Eruð þér að leita að hundi?
spurði ég.
Hann Ijómaði af ánægju. — Já, haf-
ið þér séð hann?
— Já, ég hugsa að ég geti fundið
hann fyrir yður. Sjaldan hef ég séð
þakklátari mann. Ég ympraði á því,
að hann hefði sennilega ekkert á
móti því að borga mér þrjá dali fyrir
vikið.
— Nei, það getið þér reitt yður á,
ungi maður, ég borga yður fúslega tíu
dali.
— Nei, sagði ég. — Ég tek aðeins
þrjá dali fyrir það.
Swinton hafði sagt, að guð mundi
áreiðanlega gefa okkur þrjá dali, og
það hefði verið guðlast að krefjast
meira.
Ég fór upp í herbergi hershöfð-
ingjans og sagði honum að ég yrði
því miður að fá hundinn aftur ... að
ég hefði selt hann í stundarveiklyndi
og sæi nú eftir því. Ég borgaði hon-
um þrjá dalina til baka og skilaði
hundinum til eiganda síns.
Með þessu móti þurfti ég ekki að
hafa neitt samvizkubit. Ég hefði
aldrei getað notað dalina þrjá, sem
ég fékk fyrir hundinn, því þá hafði
ég eignazt með óheiðarlegu móti. En
dalina þrjá, sem ég fékk fyrir að
finna hundinn aftur, þá hafði ég
eignast með heiðarlegum hætti. Mað-
urinn hefði kannski aldrei fengið
hundinn sinn aftur, ef ég hefði ekki
komið til skjalanna.
Isliockeyt
ísliockey er ekki leikur, sem allir geta
veitt sér að stunda, ef |)cir eiga að hafa
öll áhöld sem fullkomnust; legghlífar,
skauta og valdar kylfur. En þótt þetta
allt sé ekki sem fullkomnast, þá er kleift
að leika íshockey á einfaldan hátt, ef gott
skautasvell er fyrir liendi. í stað hinna
völdu kylfa er ágœtt að notast við göngu-
stafi með krók og til að verjast meiðslum
undan knettinum er ágætt að binda pappa
um fótleggina. Bezt er fyrir byrjendur að
nota sívalan tréklossa, mátulega þungan,
svo að hann hoppi ekki, en renni eftir
isnum. Liðum er skipt í tvo jafna flokka.
Mörk eru sett á báða enda leikvallarins.
Aðalbaráttan er að koma klossanum eins
oft og hægt er í mark andstæðinganna.
Allir þátttakendurnir verða að kunna
sæmilega á skautum, því að annars verður
mjög dauft yfir öllum leiknum. Markverð-
irnir mega ekki fara nema nokkur skref
frá marki. Einn i hópnum verður að vera
dómari. Hann þarf ekki að vera á skautum,
og liann „gefur upp“ knöttinn i byrjun
leiks.
Þeáar hvessir.
Hefur ])ú reynt að búa til vindhjól? Það
er gaman að liafa það, þegar hvessir. Hér
liefurðu dálitlar leiðbeiningar.
Teiknaðu hring (þú gelur notað undir-
skál til þess) á pappaspjald. Teiknaðu
strik í miðjuna, eins og sýnt er á mynd-
inni). Skerðu síðan eftir strikunum með
beittum hníf og beygðu oddana á víxl til
hliðanna.
20