Æskan - 01.01.1963, Blaðsíða 25

ÆSKAN
JÓN KR. ÍSFELD:
LITLA
LAMBIÐ
Litla lambið jarmaði ákaflega og brauzt
um, eins og það hafði kraftana til. En það
gat ekki losað sig. Þá horfði það með skelf-
ingarsvip til mömmu sinnar og kallaði til
hennar og bað hana að hjálpa sér.
Mamman svaraði ósköp rólega, að það
væri ekkert að óttast. Hún sagðist sjá það
á litlu mönnunum, að þeir ætluðu ekkert
illt að gera því. Við þessar upplýsingar varð
litla lambið mikið rólegra.
Nú fóru börnin að klappa litla lambinu
og strjúka því. Þau töluðu blíðlega við það,
kölluðu það elskuna sína, og Helga gat ekki
stillt sig um að kyssa það beint á litlu
snoppuna. En það þótti litla lambinu ekki
gott. Því fannst ekkert slæmt, þegar börn-
in voru að strjúka því.
Þegar börnin voru búin að gæla nokkra
stund við litla lambið, lét Helga það niður
og sleppti því. Þá var það nú ekki lengi að
taka til fótanna til mömmu sinnar, sem
hafði labbað ofurlítinn spöl frá. En börnin
gengu burtu. Litla lambið stóð lengi í sömu
sporum og horfði á eftir þeim.
Þegar börnin voru komin góðan spöl
burtu, sagði litla lambið við mömmu sína,
að þessir litlu menn skyldu ekki framar fá
að fara eins með sig og áðan. „Og litli
maðurinn, sem tók mig, lét koma smell á
nefið á mér. Það var bara andstyggilegt.
Eg hélt bara að hann ætlaði að bíta í nefið
/ / CC
a mer.
Nú leit mamman upp frá því að kroppa
og sagði: „Nú skal ég segja þér nokkuð.
Litlu mennirnir eru nokkurs konar manna-
lömb, sem eru kölluð börn. Barnið sem
tók þig, er kallað stúlka, en hitt barnið, sem
horfði á, er kallað drengur. Þetta sem
stúlkan gerði, þegar hún lét koma smell,
það kalla mennirnir að kyssa, og þeim þykir
það víst fjarskalega gott. Oft hafa börnin
kysst mig og strokið mér, sérstaklega þeg-
ar ég hefi verið inni í húsinu mínu á vet-
urna.“
„Það er alveg sama, ég skal aldrei láta
mannalömbin kyssa mig aftur. En mamma,
afskaplega er það einkennilegt, hvernig
mannalömbin ganga. Þau standa svona upp
á endann,“ sagði litla lambið og reyndi að
^HÍ-mKBKHKBKBKBKHKBKBKBKBKBWKHKHKBKBHBKHKHKHKHKBKHKBKBKBKHKHKBKBKBKHKHKBKHKHKBKBKHKBKBKí
23