Æskan - 01.02.1967, Síða 51

!• Bjössi og litli strákurinn eru liinir
i'olegustu þarna uppi á hlöðuloftinu og
Sera grin að strákunum, sem nú er far-
að ieiðast aðgerðarleysið. Það er
senn komið miðnætti og elcki líður á
löngu ]>ar til strákarnir gefast upp og
la-'ðast út úr lilöðunni. „Góða nótt,“
hrópar Bjössi á eftir þeim, „og þakka
ykkur fyrir samveruna!“ •— 2. Þótt
strákarnir séu farnir, telur Hjössi samt
ráðlegra að vera kyrr þarna uppi. Það
er aldrei að vita hvað svona hrekkja-
lómar geta átt til. -— 3. Bjössi og stráksi
eru orðnir þreyttir á að hanga þarna á
loftinu, svo þeir leggja sig og sofna
von bráðar. Bjössi vaknar þegar iiðið
er á nóttina, þvi það er liálf kalt þarna
uppi undir þakinu. Það er bjart af
tungli, en samt er nú hálf draugalegt
um að iitast. Og allt i einu, þegar
Bjössi skimar í kringum sig, bregður
honum í brún, þvi skammt frá sér hann
tvö lýsandi grængul augu og heyrir
mikið hvæs. — 4. Bjössi rekur upp hljóð
°S veltir sér við á fjölunum, en það
'efði hann ckki átt að gera, þvi nú
steypist liann út af, en þótt fallið sé
j'okkuð hátt, þá meiðir liann sig sem
<etur fer ekkert, því mikið af heyi er
j lilöðunni. Stráksi hefur vaknað við
•etin og sér á eftir Bjössa fram af
Þallinum. „Nú, varstu svona hræddur
við kattargreyið?" segir liann. „Hann er
alveg meinlaus". — 5. Strákarnir lireiðra
nú um sig á hlöðugólfinu í heyinu og
hlýnar brátt og sofna. En ekki er lengi
friður. Snemma morguns vaknar Bjössi
við það að einhver er að toga í fæturna
á honum. — 6. Bjössi rís upp og nýr
stirurnar úr augunum. Við bjarma frá
lukt, sem stendur á gólfinu, sér liann
griðarstóran mann. Hann er góðlegur
með mikið skcgg og lilær alveg út að
eyrum. „Ég ]>óttist sjá skóna mina
þarna í heyinu,“ segir liann, „svo ég
fór að reyna að ná þeim.“ „Já, ef þú
ert stóri Jón, þá eru þetta þinir skór,“
segir Bjössi.
L
99