Æskan - 01.03.1967, Qupperneq 20

Minnisstæður
atburður.
-<^rú ætla ég að skrifa um minnisstæðan
' atburð. Það er um það, er ég eign-
aðist fyrsta köttinn minn og þegar liann
átti kettlinga. Ég man það eins greinilega
og það hefði gerzt i gær. Það var hinn
átjánda septcmber 1951, að ég, hróðir minn,
pahhi minn og frændi minn, sem ók bíln-
um, fórum upp í Mosfellssveit að sækja
kettlinginn. Við vorum fullar tuttugu mín-
útur á leiðinni og námum hvcrgi staðar.
Bærinn, scm við ætluðum til, heitir Elliða-
vatn. Þegar við gengum inn i húsið, kom
ljómandi snotur kettlingur lilaupandi á
móti okkur. Það var kettlingurinn, sem
við völdum.
Okkur var boðið inn í fallega stofu, og
þar var okkur gefið kaffi. Síðan tók ég
kettlinginn litla í fang mér, klappaði hon-
uin og strauk og sagði að liann ætti nð
lieita Snotra, því að þetta var læða. Þegar
við höfðum þakkað fyrir kaffið og Snotru,
héldum við af stað heimleiðis. Er við kom-
um lieim, fór ég strax að húa til hús úr
tómum pappakössum handa Snotru. Við
ákváðum að liafa liana i kjallaranum og
þangað færði ég lienni mjólk í skál.
Nú ætla ég að lýsa henni dálítið fyrir
ykkur. Hún var snjóhvít með nokkra svarta
bletti á bakinu, hausnum og liliðunum, en
bringan öll livít og skottið svart. Snotra
var yfirleitt ekki dugleg að veiða mýs og
rottur, en stundum kom það fyrir að hún
drap fugla.
Á næsta hæ við okkur er fullorðinn
hundur, sem lieitir Lady. Snotra og Lady
gátu aldrei verið til friðs, heldur linakk-
rifust alltaf Jiegar ]rau sáust. Einu sinni
elti Lady Snotru langar leiðir, en Snotra
komst þó undan og klifraði upp í snúru-
staur. Þegar hún hafði dvalizt hjá okkur í
nokkra mánuði, langaði mig til þess, að
Iiún eignaðist kettlinga. Við fórum þvi nð
hugsa um þetta nánar og cndirinn var sá,
að við ákváðum að fara með Snotru til
næsta hæjar, sem heitir Litla-Hlíð, og
skilja hana þar eftir hjá högna, er Skjóni
hét. Eftir nokkra daga kom hún heim aftur,
og nú varð ég að híða i tæpar tiu vikur,
þangað til hún eignaðist kcttlingana. Síð-
asta daginn, sem ég þurfti að bíða, tók ég
tftir því, að kisa var orðin óróleg, og datt
mér því i hug, að hún væri orðin veilt.
Við fórum því með hana ofan í kjallara og
bjuggum hól handa henni í kompunni. Síð-
an fór ég í skólann í teiknitfma. Þegar ég
kom heim aftur hiðu min dásamlegar frétt-
ir. Snotra var þá húin að eignast kettlinga.
Eg fór strax að heimsækja hana og skoða
kettlingana hennar. Þeir voru fimm, en all-
ir dauðir nema einn. Snotra var liarð-
ánægð með liettlinginn og upp með sér af
honum. Við gáfum henni fisk og mjólk
cftir þetta afreksverk.
Ekki er liægt að segja að hún hafi farið
varlega með kettlinginn sinn. Hún vai'
hrædd uin hann í kjallaranum og fór að
flakka mcð hann upp um allt hús, en
henni hefndist líka fyrir ]>að siðar. Svo
var það eitt sinn, er ég fór niður í kjallara,
að ég sá kisu standa í kjallarastiganum,
en kettlinginn sá ég hvergi. Eg fór ]>ví
strax að leita að honum, og fann Jiann
loks á gólfinu undir stiganum. Kettlingur-
inn lá þar hálsbrotinn og með hlóðug augu.
Eg var í engum vafa um að Iiann væri
steindauður. Eg geri ráð fyrir að Snotra
liafi verið á leið með hann upp úr kjall-
aranum, og ])á hafði liún óvart misst kett-
linginn og hann síðan fallið á milli stiga-
]>repanna niður á kjallaragólfið og Jiáls-
In'otnað. Svona fór um sjóferð þá.
En það tólcst öllu Iietur til i næsta skipti
er kisa mín átti kettlinga öðru sinni, og
nú ætla ég að segja ykkur frá ]>ví.
Tvö ár liðu og ekkert gerðist. En einn
góðan veðurdag skeður það. Kettlingarnir
voru fimm og allir dauðir nema einn, alveg
eins og í fyrra sinnið. Við tókum dauðu
liettlingana og fleygðum þeim í miðstöðv-
arofninn. Kettlingurinn, sem lifði, dafnaði
fljótt og vel. Eftir nokkurn tíma gat hann
larið að lepja mjólk úr skál. Hann var
miklu duglegri við að veiða mýs en móðir
lians. En svo liætti hann að veiða, því að
liann át víst mús, er hafði étið rottueitur-
Eg skýrði hann Villa. Snotra og Villi voru
mjög lík. Það var eliki liægt að þekltja
þau í sundur nema á stærðinni. Villa þótti
mjög góður nýr fiskur, og alltaf þegar ég
opnaði kjallarahurðina og kallaði á liann,
koin liann stökkvandi upp á stigapallinn
og reyndi að ná i fiskinn. Skjóni, sem ég
licf sagt frá áður, og Villi voru eklti leng'
að kynnast. en síðar urðu þeir skæðir
óvinir og hnakkrifust livenær sem þeir
sáust, aðallega út af læðu, sem þeir voru
háðir skotnir i.
Að endingu ætla ég svo að lýsa dauða
lieira bcggja, Snotru og Villa. Þegar Vill*
var orðinn fullorðinn köttur, neyddunist
við til að láta skjóta Snotru. Við gátuin
ekki liaft tvo ketti. Þess vegna var farið
með Snotru í strigapoka inn i Blesugróf,
þar sem hún var skotin. Jæja, þá var hun
dáin, vesalingurinn. Villi dó cinu ári eft,r
andlát móður sinnar. Hann fékk kattarfár
og við urðum einnig að koma honum fyr*r
kattarnef. Ég sá mjög mikið eftir þeim
háðum.
Siggeir Óiafsson.
HeillirígSi, Iiireysti, íegurð
Heilsurækt Atlas
Nafn ..
Heimili

13 æfingabréf með 60 skýringamyndum —
allt i einni hók. Aflraunakerfi ATLAS er
bezta og fljótvirkasta aðferðin til að fá
mikinn vöðvastyrk. Æfingatimi: 10—15
minútur á dag. Árangurinn mun sýna sig
eftir vikutíma. Pantið bókina strax í dag
— hún veröur send um liæl. — Bókin kost-
ar kr. 175,00. — Utanáskrift okkar er:
Ileilsurækt Atlas, pósthólf 1115, Reykjavík.
Ég undirritaður óska eftir að mér verði
sent eitt eintak af Heilsurœkt Atlas og
sendi hér með gjaldið, kr. 175,00.
|(VinsamIega sendið gjaldið i áhyrgðarbréfi eða
Ipóstávisun).
120