Æskan

Árgangur

Æskan - 01.03.1967, Síða 27

Æskan - 01.03.1967, Síða 27
 na Tereshkova ö,r»iinum sem farið hefur í geimflug ,.É: lun °ft á stofu muncli ekkert eftir pabba mín- segir Valentína. „En ég horfði myndina af honum, sem var í ^ín; aU: ^að, allt 11 nr og ég spurði líka ömmu <l um hann, og hún svaraði jafn- >Hann var nú ósköp venjulegur Ur. en þó getur nú verið, að þegar fteinur til alls, þá hafði hann ver- ið vel á sig kominn, og laglegur var hann.“ Amma sagði Valentínu líka, að fað- ir hennar og nróðir hefðu verið mjög hamingjusöm, og hún hafði aðeins einu sinni heyrt þau deila, og það var út af nafni Valentínu. Móðirin vildi endilega láta hana heita Rayech- ka, en faðirinn hafði skrifað Valen- tína á nafnseðil hennar þegar hann tilkynnti fæðingu hennar, eins og sið- ur var þar. Tíminn leið og reiðhjól föður hennar ryðgaði, og dag einn var har- monikkan hans sett í geymslu, og var aldrei framar notuð, og þá varð Val- entínu loks ljóst að faðir hennar væri dáinn og myndi aldrei koma lieim framar. Nokkrum mánuðum eftir lát föður hennar, fæddi móðir hennar son, sem var látinn heita í höfuðið á föðurn- um, Vladimir. Fólkið í litla þorpinu hennar Val- entínu lifði flest á landbúnaði, og þar á meðal voru íoreldrar hennar. Eftir lát heimilisföðurins varð lífsbar- áttan erfiðari fyrir móður hennar. Valentína segir frá því, að við sól- arupprás hafi móðir hennar farið frá þeim börnunum til að mjólka kýrn- ar, og þá þurftu þær systurnar að gæta litla bróður, sem oft var erfiður. Ef þær systur voru óvanalega fjörugar og óþekkar, var mamma jreirra vön Valentína Tereshkova í geimbúningnum. að segja: „Ef þið eruð ekki góðar og hegðið ykkur vel, fer ég í burtu frá ykkur, alveg út á heimsenda!" í aug- um eða hugum systranna var heirns- endir í þorpi, sem var í um 20 km fjarlægð. En þessi hótun móðurinnar dugði alltaf og allt endaði á því að móðirin söng þær systur í svefn. Valentína segir svo frá: „Þegar Jrýzki herinn réðist inn í Rússland, voru allir karlmenn kallaðir í herinn, svo að konurnar urðu að vinna þeirra störf líka til viðbótar bústörfum og barnagæzlu. Litla þorpið okkar fyllt- ist fljótt af flóttafólki, sem flýði und- an Jjýzka hernum. Samt var það svo, að Jjó að tilveran væri hörð og mis- kunnarlaus af völdum stríðsins, man ég samt bezt eftir góðu stundunum frá Jressum bernskuárum. Bezti leikurinn var að klifra í trján- um og komast alveg upp í topp, og láta sig svo renna liægt niður á milli greinanna. Stundiun meiddum við okkur í Jressum leik, en aldrei man ég eftir Jrví, að við færum að gráta út af því.“ Ég var orðin átta ára Jregar ég í fyrsta sinn ferðaðist með járnbrautar- lest,“ heldur Valentína áfram. „Ég man það svo vel eins og Jrað hefði ver- ið í gær. Þetta var líka í fyrsta sinn, sem ég sá járnbrautarlest. Þetta skeði er við vorum að flytja til stærra

x

Æskan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.