Æskan - 01.11.1971, Qupperneq 64

Œ%±)
SKÁTAOPNAN
Ritstjórn: HREFNA TYNES
i þetta sinn fáið þiS að kynnast lítilsháttar skátastarfi i Skátafélaginu Ægisbúar i
Reykjavík. Hef ég grun um, að þetta viStal mitt viS félagsforingjann eigi jafnvel fremur
erindi tii foreldra barnanna og gamalla skátaforingja, en einhvern veginn finnst mér
ÆSKAN vera FJÖLSKYLDUBLAÐ, svo þangaS eigi margt erindi. Eitt er víst, að ef vel
á að fara, þá þurfum viS öll bæSi ung og gömul að taka höndum saman.
Þrir ungir skátar úr Ægisbúum hafa svaraS spurningunni: „Hvers vegna er ég skáti?"
Skátafélagið Ægisbúar
Glaðir og frískir skátar.
PegarSkátafélag Reykjavíkur og Kven-
skátafélag Reykjavíkur breyttu
starfsháttum sínum og hófu sam-
eiginlegt skátastarf fyrir stúlkur og drengi,
voru upp úr því stofnuð 6 skátafélög i
Reykjavfk. Skátafélagið ÆGISBÚAR, sem
hefur aðsetur sitt i Vesturbænum, þ.e.a.s.
fyrir vestan læk, er eitt þessara félaga,
og fer nú hér á eftir viðtal við félagsfor-
ingjann, Tómas Grétar Ólason, sem hefur
verið skáti í 26 ár.
H. T.: Og svo að við snúum okkur nú
að efninu, þá langar mig til að spyrja þig,
Tómas Grétar, hvað þú vildir segja mér
um starf Ægisbúa í dag?
Tómas: í Ægisbúum teljum við nú 5
deildir — sem starfa með Ijósálfa, ylfinga
og skáta. Við leggjum mesta áherzlu á
vikulega fundi i flokkum og sveitum, þar
sem kennd eru hin ýmsu skátafræði. Einn-
ig reynum við eftir megni að stunda útilif
— dagferðir — skálaferðir — já, og svo
ýmislegt til lærdóms eða skemmtunar.
T. d. fóru 2 flokksforingjar með flokkana
sina á Sædýrasafnið í dag. Einnig er deild-
arútilega í Arnarsetri þessa helgi.
H. T.: Arnarsetur? Hvar er það?
Tómas: Arnarsetur er skáli sunnan og
austan við Sandskeið — nálægt Bláfjöll-
um. Skálinn er í eigu starfsmanna flug-
málastjóra, en þar sem þeir hafa ekki
notað hann í mörg ár, hafa þeir lánað
okkur Ægisbúum hann, og hafa foringjar
í Ægisbúum lagt mikla vinnu i að halda
honum við og endurbæta hann.
Það má segja, að frá þvi í sept. og
þangað til i maí sé skálinn notaður flest-
ar helgar fyrir útilegur Ægisbúa, en oft
höfum við einnig þurft að fá afnot af öðr-
um skálum, t. d. Saltvík.
H. T.: Hvað eru margir starfandi í fé-
laginu?
Tómas: Núna i byrjun starfsárs er eitt-
hvað á þriðja hundrað unglinga í starfi, og
eitthvað mun þeim fjölga, þegar líður á
veturinn.
H. T.: Og á hvaða aldri eru þessir krakk-
ar?
Tómas: Aðallega á aldrinum 9—14 ára
— en það er varla von, að unglingar i
dag leggi á sig að vera í okkar félagsskap,
þar sem svo ákveðið er lögð áherzla á
þjálfun einstaklingsins — persónuleikans
— það kostar mikla vinnu og fyrirhöfn,
bæði fyrir unglinginn og foringjann, og
sjónarmiðið er að leggja sem minnst upp
i hendurnar á þeim ungu, en stefnt að
þvi, að þau verði sjálfbjarga á alla lund.
Mér virðist sem tíðarandinn sé orðinn
Við varðelda.
62