Æskan - 01.04.1972, Síða 6

Botombo konungur hafði unnið glæsilegan sigur á fjand-
mönnum sínum, og nú átti að reisa varða til minnlngar um
sigurinn. Ákvað konungur, að varðinn skyldi vera nákvæm-
lega tuttugu metrar á hæð og gerður úr nákvæmlega eins
steinum, sem hlaðið væri hverjum ofan á annan.
Maðurlnn, sem konungur fól að byggja varðann, ákvað
að nota I hann eitt hundrað stelna, og skyidi hver þelrra
vera 20 sentimetrar á þykkt. Þá yrði varðinn 20 metra
hár. Hlóð hann svo varðann, en þegar hann var fullgerður,
kom á daginn, að hæð varðans var ekki 100 sinnum 20
sentimetrar eða 20 metrar, heldur var hann 20 sentimetrum
hærri.
Byggingameistarinn fór nú á fund selðmannsins og bað
hann að hjálpa sér, og hann leysti úr gátunnl. — Sjáið þlð,
sagði hann. — Hver steinn er 20 sentimetrar á hæð, en
það verður alltaf svolítið bil milli steinanna, þar sem þeir
eru lagðir saman, svo sem 2 milllmetrar. Þess vegna er
ekki nema eðlilegt, að varðinn hafi orðið 20 sentimetrum
hærri en hann átti að vera. Það er með öðrum orðum elnum
steini of mikið, og þess vegna verðið þið að taka einn
stein burt.
En nú var sá hængur á, að það var von á Botombo kon-
ungi á hverri stundu til þess að skoða minnismerkið. Hann
var á lelðinni, og smíðapallarnir höfðu verið teknir af súl-
unni, svo að það var ekki hægt að komast að þvl að taka
efsta steininn burt. Þetta var vandamál, því byggingameist-
arinn þóttist viss um að verða hálshöggvinn, ef ekkl stæði
allt heima, þvl að konungurinn var strangur og notaði
engar aðrar refsingar en þá elnu að höggva af mönnum
höfuðið, ef þeir gerðu eitthvað af sér.
En sem betur fór vissi seiðmaðurinn ráð sem dugði. —
Það er hægt að bæta úr þessu, sagði hann. — Þið haflð
þarna sterkan rambúkka, og með honum getið þið slegið
varð afgangs
högg á einhvern af neðstu steinunum. En það verður að
vera stutt og snarpt högg. Þá þeytist steinninn, sem fyrir
högginu verður, á burt, en súlan stendur eins og áður,
án þess að missa jafnvægið. Og á eftir verður hún 20
metra há, svo að þú missir ekki hausinn f þetta sinn,
byggingameistari góðurl
Þetta gerðu þeir og allt gekk vel, og svo kom Botombo
konungur og var hinn ánægðasti með verkið. Selðmaður-
inn þekkti nefnilega aldeyfulögmáiið, og ef þú vilt reyna,
hvort ekki er eitthvað til í því, þá er þér bezt að gera
tilraun.
Byggðu lítinn turn úr klossum og taktu reglustriku og
sláðu á einn af neðstu klossunum, stutt og snöggt og alveg
lárétt. Þá þeytist klossinn burt, en hinir standa eftir.
„Ég held ég verði að leggja af stað og leita að hon-
um,“ sagði hún við furuna. „Ég er hrædd um, að eitt-
hvað hafi komið fyrir hann.“
„Já, þú skalt bara fara. Ég skal gæta yrðlinganna á
meðan,“ sagði furan. Hún þrýsti rótinni lengra niður
yfir sprunguna, svo að opið varð næstum ósýnilegt, og
hleypti í sig nýjum kjarki.
Síðan lagði refamamma af stað til þess að leita að
bónda sínum. Hún þefaði og horfði í allar áttir, hvar
sem l'eið hennar lá. Að lokum kom hún þangað, þar sem
refapabbi hafði lent í boganum. Hún nam fljótt staðar.
Hér hlaut eitthvað að hafa gerztl Hún þefaði ákaft, tók
að grafa af miklum krafti og fann hræið af refapabba.
Þá varð hún svo hrygg, að hún settist á skottið og fór
að skæla.
íkorninn Pilli sat uppi í tré nokkru rétt hjá og nagaði
köngul, sem hann sneri fram og aftur milli framlappanna.
Þegar hann heyrði, að einhver grét aumkunarlega, kast-
aði hann frá sér könglinum, hljóp leifturhratt niður
stofninn og horfði allt í kringum sig. Þá kom hann fljótt
auga á refamömmu.
„Halló, — hvað gengur eiginlega að þér?“ spurði hann.
„Ó, ó! Líttu bara á!“ sagði refamamma grátandi og
benti með öðrum framfætinum. „Það er víst refapabbi,
sem þarna liggur. Hann hefur ekki komið heim frá því
snemma í morgun."
Pilli kinkaði kolli. „Nei, alls ekkil Þú sérð sjálf, að
það getur 'ekki verið refapabbi, hann var svo miklu fal-
legri. Mér sýnist þetta bara vera venjulegur hundur/
sagði hann. Svo sat hann kyrr um stund, klóraði sér
4