Æskan - 01.04.1972, Qupperneq 14

„Rak þig hingaö á þessa eyju af strönduðu sklpl?"
spurði ég.
„Nei, það var sá illi fantur, Flint sjóræningi, sem átti
mestan þátt i óláni mínu, en svo ég fari fljótt yfir sögu,
þá var ég á skipi Flints, þegar hann faldl fjársjóð sinn
einmitt hér á þessari eyju. Það var þó mörgum árum seinna,
þegar ég var á öðru skipi, sem sigldi af tllvlljun hérna
fram hjá, að ég sagði skipstjóra og öðrum á skipinu frá
fjársjóðnum. Þeir ruku upp til handa og fóta, við fórum
hér í land og leituðum i 10 eða 12 daga, en fundum ekkert.
Þá urðu skipsmenn svo æfir og illir, að þeir fengu mér f
hendur dálitið af matvælum og haka og reku. Sögðu þeir,
að ég skyldi bara leita áfram að gullinu ( nokkrar vikur eða
mánuði, en þeir mundu svo taka mig með aftur i næstu
ferð. En þeir komu aldrei aftur. Slðan hef ég búið hór og
lifað á skelfiski, ávöxtum og geltamjólk. Verst hefur mór
þótt klæðleysið og einmanaleikinn.11
Ég sagði nú Ben Gunn, hvernig stæði á ferðum minum,
og þegar ég minntist á Jón Silfra, þá kannaðist Ben vel
við hann.
„Jæja, Jim,“ sagði hann við mig. „Vertu þess fullviss,
að ég skal hjálpa þér og þeim hinum úr þessari klipu, sem
þið eruð ( nú, en það set ég upp, að fá far með ykkur heim
til Englands, þegar allt er komið í lag, og vita skaltu það,
að ég er nú ríkur maður, en einnig staðráðinn i þvl að
vera hér eftir heiðarlegur maður. En komdu nú með mér
heim I bjálkakofann minn, þótt hann sé fátæklegur."
Rétt I þessu heyrðum við fallbyssuskot kveða við utan
af vlkinni, þar sem skipið lá. Við gengum álelðis tll kofans,
en hvað var að gerast á skipinu? Ég bæti hér inn I dag-
bókarbrotl frá lækninum, og segir hann frá á þennan veg:
6. Skipið yfirgefið
Það var um það bil klukkan hálf tvö, að bátarnlr frá
Hlspaniola fóru I land. Skipstjórinn, dómarinn og ég höfð-
um farið niður I káetu til þess að ráðgast um, hvað bezt
væri að gera nú 1 þessum vandræðum okkar. Einhver
okkar stakk upp á þvi, að við þrír reyndum að taka tll
fanga þessa fáu skipverja, sem nú voru eftir um borð I
skipinu, og sigla sfðan burt, en þá vildi svo illa til, að Jim
Hann stóð þarna á gægjum bak vlð tré. Ég herti nú upp
hugann og gekk I átt til hans. Viðbrögð hans voru þau, að
hann féll á kné og rétti upp báðar hendur.
„Hver ert þú?“ spurði ég.
„Ég er Ben Gunn,“ svaraði þessi mannvera hásum rómi.
„Ég hef ekki séð kristinn mann I þrjú löng ár.“
Þessi veslings maður var nakinn að ofan, en I buxna
stað voru nánast segldúkspjötlur.
ROBERT L. STEVENSON
Gulleyjan
(Stytt og endursögð)
Þarna sem ég stóð við rætur brekkunnar tók ég eftlr
þvl, að eitthvað var á hreyfingu I kjarrinu fyrir ofan mlg,
og loks sá ég einhverja veru skjótast bak við tré. Hvort
það var api eða maður gat ég ekki greint. Ég héit þó
hægt áfram og var ofurlltið hugaðri fyrir það að vita af
hlaðinn! skammbyssunni I vasa minum. Allt I einu kom
ókunna veran aftur I Ijós, og ég sá, að hún hljóp til hliðar
og stefndi I veg fyrir mig. Sá ég nú með vissu, að þetta
mundi vera maður.
5. Eyjarbúinn
12