Æskan - 01.04.1972, Qupperneq 33

*f= t= 1
* 11 L j m - ktU íj 'auv - P-!—r J jj- 'H/i.ktrU. — *. —1 1 " ■>— /YYtAA* , 1 JvJ h
•íN S)'. f 1 Y J } j «* + f £ ~ j " k £ jf— : * * * f 1 t::i Uf i\
y±=l 1 l * í r r T =M=J
ili4 mm r ~i rT j .n J 'hÚ.'ktJJL- A 1 n~ - ?v... A hn n 11 -
r f f 1 r e =3= i \ 4= jfjjj
M= H-M M—1 f- r
Mér var aldrei gefið betra ráð
^^^^^^aðir minn, sem var skólastjórl, kvaddl móSur
mína við útldyrnar og sagði við hana um leið:
„SegSu Harry, aS hann geti slegiS blettinn í
kvöld, ef hann vill.“ Og eftir að hafa gengið
nokkur skref niður götuna sneri hann sér við
°9 kallaði: „SegSu Harry líka, aS þaS sé betra fyrir hann
hafa áhuga á því."
Þessu kvöldi hafði ég hugsað mér að verja á allt annan
eins og flestum unglingum er tamt, en ég fór samt
°9 sló blettinn, brosandi yfir þessari athugasemd föður
rnins- Ég komst að raun um, að þetta var alls ekki svo
ieiSinlegt verk. Áður en því var lokið, var mér melra að
Se9ja farið að geðjast vel að því. Aldrei hefði mér komið
Nl hugar, að sextíu árum seinna mundi þessi gáfulega
ráðlegging enduróma í huga mfnum: „Ef þú faerS ekki
vinnu, sem þér líkar, láttu þér þá geSjast aS þeirri, sem
Þú hefur."
. Ég gat ekkl hætt að hugsa um þetta, jafnvel i skólanum.
^9 hataði stærðfræði. Þegar ég fór I skólann, þráði ég
Þann dag, þegar þessi leiðinlega námsgrein mundi ekkl
hrjá mig, en nú lá skyldunámið fyrir mér — og þann blett
VarS að slá! Ráðleggingar föður mins klingdu fyrlr eyrum
mSr: „Þú þarft aS hafa áhuga á því."
Þið ráðið, hvort þið trúlð þvf, en þegar ég hafði loklð
við þessa skyldunámsgrein, þá tók ég aS fást vlð önnur
stærðfræðileg efni. Smám saman uppgötvaðl ég, að ráð-
legging föður mlns I öllum sfnum elnfaldleika bar vott um
glöggan skilning á flestum daglegum vlðfangsefnum. Þvf
fer nefnilega fjarrl, að það só elngðngu undlr starfl fólks
komið, hvort það finnur þar gleðl og starfslðngun, heldur
viðhorf þess til starfs sfns.
Þessi ráðlegging hefur hjálpað mér, sérstaklega þegar
ég hef átt við örðugleika að etja. Það sklptlr engu, hversu
helllandi er hápunktur köllunarinnar — og ég hef reklzt á
mikið af þeim f kennimennskunni. Sórhver köllun er elns og
borgarís, tlndur hans er sýnilegur, en mestur hlutl hans
er hulinn vatnl, ósýnllegur vani, óskemmtileg smáatrlðl,
erfiðl. Afstaða manns gagnvart þelrrl hlið verks hans
ákvarðar oft allan árangurinn. ( hverrl köllun reka menn
sig á, að það eru márgir blettir, sem verður að slá. Sér-
fræðingar á hverju svlðl, allt frá viðskiptalffinu tll llsta
og tónlistar, munu staðfesta orð mfn.
Nú, þegar ég er orðinn 75 ára og elli hefur sótt mlg
helm, heyri ég enn eftlr öll þessl ár föður mlnn segja:
„Segðu Harry, að það sé betra fyrlr hann að hafa áhuga
á því."
(Úr greln f Reader’s Dlgest eftir Harry Emerson
prófast við Riverside Drlve klrkjuna f New York.)
31