Æskan - 01.04.1972, Qupperneq 43

Sumarhús
úr pappa-
öskjum
érna sjáið þið litla og laglega
brúðustofu, sem þið getið bú-
ið ykkur til svo að segja I
einu vetfangi. Efnlð ( henni er sem sé
ekki annað en ein pappaaskja og ofur-
'ttið af mislitum pappir — afgangar af
veggfóðri eru ágætir, ef þið hafið þá.
Mynd 1 sýnir, hvernig brúðustofan
litur út fullgerð. Botninn ( öskjunni er
bakþil í stofunni. Gluggarnir eru klippt-
lr út úr göflunum á öskjunni og glugga-
hlifarnar gerðar úr sterkum pappir, sem
er límdur fastur utan á þiiið fyrir ofan
9luggann. Stoðirnar undir gluggahlif-
unum eru úr grönnum spýtum, og á
stofugólfið er límdur brúnn eða dökk-
gulur pappir, eins og dúkur á miðjuna,
en gætið þess vel að láta ekki vera
hrukkur i honum, þegar þið límið hann.
Veggirnir þrir eru fóðraðir með einllt-
urn glanspappír eða veggfóðursafgangi
N'eð smágerðu munstri. Gluggatjöldin
eru úr þunnum pjötluafgöngum, og
hiómakassarnlr undir gluggunum eru
fvær ofurlitlar pappaöskjur, sem eru
límdar við þilið. Eru kassarnir fyiltir með
Sfnáum „blómvöndum", sem gerðlr eru
Ur silklpappír (mynd 3). Ef þið kunnið
betur við það, getið þið lika fest blóma-
kassana við gluggaklsturnar að utan-
verðu. Ef þið viljið hafa rúður, getið
þlð limt sellófan eða liknarbelg fyrir
gluggana, en þá skuluð þið gera það
áður en þið llmlð veggfóðrið á þilln.
Að utanverðu getlð þið málað húsið
rautt og teiknað strik á það með reglu-
stiku, svo að það líti út eins og það sé
gert úr múrsteinum, en ef þið viljið hafa
það eftir tlzkunni, getið þið málað það
Ijóst, t. d. gult. Og nú kemur að þvi
að útvega húsgögn i stofuna, og það
er lika fyrirhafnarlítið. Við nefnum að-
eins fátt, en þið getlð þá bætt við af
elgin rammleik.
Mynd 2 sýnlr Ijómandi fallegan borð-
lampa, sem er gerður úr tannstöngli,
sem stungið er í kringlótt pappaspjald.
Skermurinn er úr mlslitu stanjóll utan
af konfektmola. Svo búið þið ykkur til
útvarpstæki úr litilli pappaöskju (sjá
4). Brúnn papplr er límdur utan á öskj-
una og teiknað með blýanti framan á,
svo að það likist útvarpstækl. Hnapp-
arnir á áhaldlnu eru tituprjónshausar
— títuprjónunum stungið gegnum papp-
ann, og lappirnar eru gerðar á sama
hátt. Úr annarri öskju, dálitlð stærri,
er búinn til hægindastóll; þlð klippið
af öskjunnl eftir þvl sem mynd 5 segir
til og limið tvinnakefll undir — það er
fóturinn. Þið getið prýtt stóilnn með
pappír eða pjötlu eftir þv! sem ykkur
sýnist. Loks getið þið búlð ykkur til
borð úr aflangri öskju, sem er á hvolfi,
og fæturnir eru smáspýtur, sem þið
Kmið á öskjuhornln.
°rð Wtt?" Augu hennar Ijómuðu, og sigur-
9 3mpi var [ þeim. Bóndlnn varð þung-
rynn- Hann svaraði og var fastmæltur:
,,Nei- Ég biðlaði ekki til kóngsdóttur held-
°r iét*astúlku. Og svlk og undirferli hata
ég."
®v° fór bóndinn Inn og skellti hurðinni
'ast é eftir sér.
Lotta prinsessa varð óttaslegln. Við
.6SSU hafði hún ekkl búizt. Hún hélt þá
6 ^lelðis með föruneyti slnu.
ré þessum degi var Lotta gjörbreytt.
hié aldrei og viðhafði engin gleðilætl.
|gt9ul °g alvarlep sat prinsessan og hafð-
líu að. Oft sat hún við glugga og
herfði út.
^að var aftur komið vor.
In ,a® n°kkurn reið kóngsdóttirin frá höll-
ni- Hún fór til bóndabæjarins.
n9i bóndinn var að plægja akur slnn.
oidin ilmaði I sólskininu.
Prinsessan beygðl slg I söðlinum og
sagðl: „Plógförin eru bein hjá þér.“ Lotta
var auðmjúk á svlp.
Bóndinn leit upp og sagðl: „Jæja. Þú
hefur skipt um skoðun." Hann horfðlst I
augu við Lottu og sá, að hún var hrygg.
Og ást hans blossaði upp.
Hún var ennþá léttastúlka I augum hans.
„Komdu," sagði hann og brelddi út faðm-
Inn.
Prinsessan iét ekki segja sér það tvlsv-
ar. Hann faðmaði hana að sér, og hún
var sæl.
Svo sagði bóndinn: „En hvað álitur þú,
að konungurlnn segi um þetta mál?“
Lotta svaraði: „Vertu ekki að brjóta hell-
ann um það.“ Þess þurfti heldur ekki.
Konungurlnn varð afarglaður af þvi að
hafa nú lokslns fengið væntanlegan tengda-
son. Og það gladdl hann elnkum, að það
var bóndi.
Hann kvað enga vanþörf að hugsa vel
um landbúnaðlnn. Konungurlnn sagðist sjá,
að mannsefni Lottu væri heiðarlegur og
friður, og honum mundl takast að verða
góður konungur.
Svo giftust þau Lotta prinsessa og bónd-
inn. Á meðan setið var undir borðum, hall-
aðl konungurlnn sér að brúðgumanum og
hvíslaði:
„Er það satt, að hún bæðl þln?“
,,Já,“ svaraði brúðguminn hlæjandl og
horfði ástföngnum augum á hlna fögru
brúði sína. „Hún bað mln tvisvar. En ég
bað hennar jafnoft. Það er þvl jafnt á
komið 1 þessu tillltl.“
Þegar gamli konungurinn andaðist, varð
bóndinn konungur. Þau Lotta og hann
urðu mjög vinsæl og létu sér einkum um-
hugað um landbúnaðinn. En það er hverrl
þjóð nauðsynlegt.
41