Æskan - 01.09.1975, Side 13

A® þessu sinni viljum við ( flugþættinum þessum atburðum er fjöldi mynda sem ekki
hafa birst áður á prenti. Að sjálfsögðu er
sægur mynda af fslenskri flugstarfsemi og
greint frá helstu mönnum hennar, svo sem
Agnari Kofoed-Hansen flugmálastjóra.
“"n 1931—1936. í fslenskum flugmálum ( texta er sagt frá ýmsu sem ekki hefur
,6t,a tfmabil gerðist það helst að Flugfélag verið á allra vitorði fyrr en nú með út-
s ands hætti störfum á árinu 1931, og má komu þessarar bókar. Þetta bindi, eins og
, segja að eftir það hafi orðið hlé á tvö þau fyrri, er þvf nauðsynlegt öllum,
sssum vettvangi til ársins 1936. Þó var sem áhuga hafa á flugmálum og sögu
asvert um merkilegar flugheimsóknir á landsins yfirleit. Eins og 1. og 2. bindið
®ssu árabili og má f þvf sambandi nefna er bókin f stóru broti, prentuð á besta
ðkappana Lindbergh og Balbó. Sá sfðar- myndapappfr með offset-aðferð, sem stór-
ndi kom hingað með heila flugsveit, eykur gæði allra mynda, en eins og að
9 vakti flug þetta heimsathygli. Af öllum líkum lætur voru frummyndirnar misjafnar.
a athygli á þvf, að nú er komið út
• bindi af flugsögu Islands eftir Arngrfm
"'ðurðsson.
* þessu bindi er rakin saga flugmálanna
Um leið og við hvetjum alla til að eignast
þetta 3. bindi flugsögunnar, viljum við
benda á að 1. bindið er að verða uppseit og
mikið er gengið á upplag 2. bindis. Það
fer þvf hver að verða sfðastur að eignast
allt verkið sem út hefur komið fram að
þessu. Vonast er til að framhald verði á,
en óráðið er enn hvenær það verður.
Sem áður fá kaupendur Æskunnar öll
bindin með bestu kjörum (sbr. bókalista).
En munið, að sveltur sitjandi kráka, en
fljúgandi fær.
var sent til Vadstena, úr því var unnið damask. Gesta-
b°ð aðalsins, þar sem silfurborðbúnaður var settur
^ damask-dúkaklædd borð, var nokkuð, sem venju-
|e9ir bændur þekktu aðeins af afspurn. Lestamenn-
'mir komu aldrei þar inn, þeim var í hæsta lagi
boðið í herbergi vinnukonunnar.
Á heimili stórbóndans var vefari starfandi allt ár-
'ð. Hún hét Ebba, ungfrú Ebba. Hún sat og óf dag
eftir dag og. jafnskjótt og einum dúk var lokið var
artnar upp þræddur. Það þurfti mikið efni í allan
tatnað vinnufólksins, barnanna, í sængurföt, dúka
°9 handklæði. Fjósastúlkurnarfengu stundum að vefa
Pokadúk af úrgangslíni, það gerðu þær í hjáverkum.
Um miðja siðustu öld var frúin jafnan í borginni
al,an veturinn með fjölskyldu sína og allt, sem þar
b°rfti til framfæris, var flutt áð heiman. Það var
tlutt á tveim fulllestuðum skútum að haustinu. Það
Var matvara, eldsneyti, búfé og fóður handa því.
Aðalsfólkið ók ævinlega á sérstökum yfrrbyggðum
s|eðum á vetrum og á langferðum var jafnan skipt
um hesta á veitingastöðum.
Aðalsfólkið hélt enn uppi aldagamalli venju að
láta leiguliðana og vinnufólkið þræla og púla fyrir
sig og það hlaut ævinlega að hlýða kalli. Það var
ekki fyrr en árið 1918, að starfsfólk sveitanna varð
eiginlega eigin húsbændur og gat eignast sína eig-
in tilveru sem frjálst og óháð fólk.

11