Æskan - 01.05.1976, Blaðsíða 10

John Wayne er fæddur í
Winterset, lowa, USA, 26.
maí 1907 Varð fljótt heims-
frægur leikari og hefur leik-
ið í yfir 50 kvikmyndum.

Kosturinn við reiðtúr á
skjaldböku er sá, að fallið
er ekki hátt ef maður skyldi
detta af baki.
II
inu sinni var kóngur, sem var svo sólginn í pönnukökur, a
hann heimtaði þær alltaf, annað hvort með morgunmatnu1111
eða kvöldmatnum.
Öll hirð hans var líka ákaflega matvönd.
Drottningin sagði, að þetta væri engra manna siður og hann 9®
beinlínis orðið veikur af þessu pönnukökuáti.
„Aldrei hef ég heyrt annað eins,“ sagði kóngurinn. „Ég veit ek
betur en pönnukökur séu herramannsréttur."
Drottningin vissi að það var tilgangslaust að þræta við hann. Haa
varð alltaf að beita brögðum, ef hún átti að fá að ráða. Þess vegna
fór hún til eldabuskunnar og fékk hána I lið með sfer.
„Yðar hágöfgi!" sagði yfir-hirð-eldabuskan. „Ég hef reynt að
honum kleinur, jólabrauð og smákökur, en hann vill ekki sjá nei
nema pönnukökur."
„Skiptu þér ekki af því, sem hann segir,“ sagði drottningin og '
Daginn eftir fékk kóngurinn ekki pönnukökur með morgunmatn
um, heldur hveitibrauð. Hann varð hinn versti, en drottningin hug9
aði hann með því, að hann mundi fá pönnukökur með hádegiska
inu. Þá lækkaði í honum rostinn.
En þegar kaffið kom, voru heitar kleinur á borðum en ekki pönnu^
kökur. Kóngur varð svo reiður, að hann þreif silfurfatið, með kle,n
unum á, og fleygði því út um gluggann. Þar voru börn að leika
sér. Þau tíndu upp kleinurnar og höfðu aldrei bragðað annað eins
góðgæti.
Daginn eftir bjóst kóngur við pönnukökum með morgunkaffin0,
En það brást.
Þá varð hann svo geðillur, að drottningin og hirðmeyjarnar gen9u
grátandi frá borðinu.
Nú tók kóngur til sinna ráða. Hann sendi eftir hermönnum sínum
og skipaði þeim að reka yfir-hirð-eldabuskuna úr landi, svo að bun
kæmi aldrei fyrir augu hans framar. Drottningin vissi ekkert unn
þetta, því að hún sat grátandi á rúmi sínu.
Eldabuskunni varð hverft við. Hún hafði þó sinnu á því að hafa
með sér nesti í poka, þegar hún fór.
Þegar hún var komin út á þjóðveginn, mætti hún gamalli konu me
staf í hendi. „Geturðu gefið mér bita?“ spurði kerlingin. „Ég er svo
hungruð."
Eldabuskan leysti frá poka sínum og gaf henni eins og hún vilo •
Þetta var I fyrsta skipti á ævinni, sem kerlingin fékk fylli slna °9
hún bauð eldabuskunni að gera henni einhvern greiða. Eldabuskan
sagði henni raunir sínar og þá sagði kerlingin:
„Fullir kunna flest ráð. Ég held, að ég geti hjálpað þér. Farðu
inn ( kofann þarna við veginn og bíddu m(n ( nokkra daga."