Æskan - 01.05.1976, Blaðsíða 23

j ^enr>arinn: Jú, það varðar við lög að aka farar-
... ’’ niaðurinn hefur 0,5 af þúsundi eða meira í
b|oðinu.
Aslaug: Verða menn varir við, að sá, sem hefur
etta áfengismagn í blóðinu, sé reikull í gangi eða
eyrist á mæii hans?
ennarinn: Nei, það verða menn ekki varir við.
Þó er hann ekki fær um að aka bíl, og það er
^ttulegt, að hann fari út í umferðina. Þess vegna
sru ' iögunum viðurlög við því að aka fartæki undir
ahrifum áfengis.
Eva; nve mjkjg áfengismagn í blóðinu hefur mað-
r’ sem er mikið drukkinn?
ennarinn: Verði áfengismagnið yfir fjóra af þús-
nöi (4%c)t er það lífshættulegt. Það kemur fyrir, að
° * drekkur sig í hel. Þá hefur áfengiseitrið lamað
uSastöðvarnar, sem stjórna andardrættinum, svo að
maburinn kafnar.
•afur: stafa öll bílslys af áfengisnautn?
Kennarinn: Nei, svo er ekki. En miklum hluta af
J^ferðarslysum hefði verið hægt að afstýra, ef áfeng-
hefði ekki verið með í leiknum. Við höfum ekki
^ýrslur yfir, hve mörg slys verða af völdum áfengis,
n Þau eru mjög mörg.
^erteinn: Og svo er áfengið líka dýrt?
^ ^ennarinn: Já, það kostar mikið fé. Hve mikið
adig þjg_ ag áfengisneytendur greiði fyrir áfengið
er s landi á einu ári?
Aslaug: Ég get upp á milljón krónum.
Eva: þag eru áreiðanlega 10 milljónir.
. arteinn: Ég held, að það sé miklu meira. Ég
'ska á 100 milljónir.
^enarinn: Það kostar enn þá meira. Á síðastliðnu
f [ 964) greiddu áfengisneytendur 319,2 milljónir
r'r áfenga drykki hjá Áfengisverslun ríkisins.
l. arteinn: 319,2 milljónir! Hugsið ykkur, hve mörg
Us rnætti byggja fyrir þá fjárhæð!
^ennarinn: Og við þetta bætast öll þau útgjöld, sem
áfen
9mu fylgja bæði á heimilinum og í samfélaginu:
lnnutaP. rekstur heilsuhæla fyrir áfengissjúklinga,
lr> lögregla og annað, sem áfengisnautnin hefur
þ 0r með sér. Það væri vissulega margar íbúðir, sem
y9gja mætti fyrir áfengisútgjöldin á ári hverju.
Va> Ég þekki fjöískyldu, sem búið hefur mjög
þröngt í mörg ár. Hún hefur aðeins eitt herbergi og
eldhús. Hvers vegna eru ekki heldur byggðar íbúðir
fyrir þessa peninga?
Kennarinn: Þú ert ekki ein um að spyrja þannig,
Eva. En þið vitið, að við búum í frjálsu landi, og
það er meiri hluti þjóðarinnar, sem ákveður, hvernig
iandinu er stjórnað. Þegar meiri hluti þjóðarinnar vill
hafa áfengissölu, þá verðum við að greiða þau út-
gjöld, sem því fylgja. Þegar þið verðið fullorðin,
verður það meðal annars á ykkar valdi, hvort halda
skuli áfram með áfengisverslun eða ekki. Þess vegna
. eigið þið að hugsa um áfengisvandamálið, svo að
þið getið tekið þá afstöðu, sem þið teljið réttasta.
Áslaug: Ég vildi óska, að engir áfengir drykkir
væru búnir til og ekki verslað með þá. Ég er hrædd
við drukkna menn. Einu sinni voru við stelpurnar
að leika okkur, og þá kom fullur maður til okkar.
Við hlupum sem fætur toguðu og rétt sluppum und-
an honum.
Ólafur: Ég varð að flýja undan drukknum manni
niðri við höfn fyrir skömmu. Hann vildi fá lánað reið-
hjólið mitt. Til allrar hamingju kom lögreglan, annars
hefði ég misst hjólið mitt. •
Kennarinn: Já, það yrði miklu meira öryggi fyrir
okkur öll, ef enginn drykki sig ölvaðan.
Marteinn: , Var mikið drukkið í gamla daga?
Kennarinn: Sagan fræðir okkur um það, að áfeng-
ir drykkir hafi fylgt mannkyninu frá grárri forneskju.