Æskan - 01.05.1976, Blaðsíða 28

Glæstir draumar
„Óttalegt flón geturðu verið,“ sagði hún. „Ég, sem er
bráðum tuttugu og eins árs. Þú heldur þó ekki að ég,
eða nokkur önnur stúlka á mlnum aldri, haldi að Kfið
allt sé saklaus og rósrauður vordraumur. Það er aðeins
gamla fólkið, sem heldur, að við séum slfkir hvítvoð-
ungar. Og þó er það raunar ekki rétt. Það vill að við
vitum ekkert, heldur að þá líði okkur betur. Þetta er sjálf-
sagt fallega hugsað, en----------. Hvernig ættum við ann-
ars að komast hjá því að vita sitt af hverju. Foreldrar
fjögurra skólasystra minna höfðu skilið og gifst á ný —
út á við. Víst er það ömurlegt að geta ekki treyst ástinni
— að hún sé varanleg og eilíf, á ég við. En þar sem
þetta er nú svona, þá er betra að vita það.“
„Bull er f þér, Tim. Víst er til varanleg ást. Það er
aðeins svo hætt við, að ýmislegt annað komi til sögunn-
ar. Peningar----------.“
„Já, peningar! Ef ég giftist einhvern tfma, þá ætla ég
að ná f ríkan mann, Rfkharðurl"
„Kannski er hægt að samræma þetta tvennt, ástina og
peningana, á ég við,“ sagði Rfkharður.
Hann skildi ekki, hvað hún var að fara, áttaði sig ekki
á, hvers vegna hún vatt sér frá talinu um leikinn að
þessu.
„Hvernig geðjaðist þér að Meleniusi f þessum þætti,"
spurði hann. „Mér líkar hann prýðilega. Það er fur i(
hvað hann getur breytt röddinni, gert hana skrseka-
Tim kinkaði kolli. ^
Nú hófst þriðji þátturinn og hinn síðasti. Ás*fr^on-
krypplingsins var átakanleg. Þegar hann maendi a ^
una, sem hann unni, var eins og hann horfði ^ fgt
veru. En svo komst hann að svikum hennar o9 Qg
og þá bálaði heiftin upp. Hún brýst út eins og 9°® nn
brennir upp allt gott í sál hans. Það er eins og ^
vaxi við hatrið. Röddin fær annan hljóm, uggvsnan
iMspáan. fuf
Svo líður að lokum. Hann drepur konuna, sen ^
notað hann grunlausan til þess að breiða yfir br0 ^
með öðrum og dylja hana. Þegar hann er búinn sS ^
rýtinginn f hana, hnígur hann grátandi niður. í sama
þyrpist fólk inn á leiksviðið, og hann rís aftur upP-
„Já, ég gerði það, það er satt---------------------a{.
Tim kipptist við og teygði sig fram eins og ^ún
Hún hafði heyrt þetta áður.
„Ég játa allt'--------hún dró mig á tálar.“ ag
Já, vfst hafði hún heyrt þetta áður! Og hún vissi, ^
hann mundi segja næst. En skrftið var, að Tim 'a
það ekkert broslegt, þegar hún uppgötvaði, hve ^
lega hún hafði hlaupið á sig, er hún var f njósnafer
■ ■ — ■ ■ ■ -.................................................................................................................................—
Stfna var frekar léleg í relkningl í skólanum, og kenn-
arinn sagSi viS hana aS hún mundi ekkl ná prófi ef hun
gæti ekki leyst dðlitla þraut, sem hann ætlaSI aS legðl11
fyrir hana. En I staS þess aS láta hana leysa venjuleð
reiknlngsdæmi, lagSi hann fyrir hana þessa þraut.
Hún átti aS setja inn tölumar 2, 4, 6, 8, 10, 12, 14 og f6
inn í hringina þannig aS allir hringirnir á hverri hliS ð®ru
samanlagt töluna 28.
Stinu fannst þetta ekki svo mjög erfitt, og eftlr nokkrar
minútur kom hún meS rétt svar. GetiS þlS lika gert þa®7
Tölurnar, sem setja á inn i hringina, eru lika telknaSar
á myndina. ÞaS á aS nota allar tölumar.
SVAR: ByrjiS á hrlrtgnum efst til vlnatrl og aetjiS f
hann töluna 16. SiSan fylgiS þiS sólu og aetjiS i hringins:
4, 8, 14, 6, 12, 10, 2.
2é