Æskan - 01.05.1976, Blaðsíða 31

Nann #
°9 hjólö3!^*a^'nu undir vögnunum til þess að athuga fjaðrir
oft rrieð* a’.tlann hamraði og boraði. Mamma sá hann ekki
hanri Qan ^ Þessu stóð. Þá sjaldan hann var heima sat
Va9nana teikna3i eitthvað upp til þess að betrumbæta
Sa9ði nf^' niinn, ofþreyttu þig nú ekki á þessu,
ráð fy ■ arnrna- — Þú ert alltaf svo ákafur. Ég gerði ekki
Vjg f'.r a® Þú settist alveg að þarna.
ag hald>rU-rn ' senc,iíerSir fyrir hann og hjálpuðum honum
inni k 9 ' ým‘s,egt fyrir hann. Verkamennirnir I ölgerð-
r>okkrir hU.°ft ^ess Sfa Þessi skrítnu farartæki og
að Vjn Þeirra komu stundum á kvöldin þegar pabbi var
einken 3 °9 hÍa,Puðu honum. Þeim fannst við nú hafa
ha* , ni e9ar> smekk þegar um sumarbústað væri að ræða,
^að hefð
Ur vörub'l V6r'^ mii<lu einía,c,ara fyrir okkur að leigja okk-
En
best
°9 aka á einhvern fallegan stað og tjalda þar.
En Væri auðvitað að leigja sér lítinn sumarbústað
.. eTl|r því o,— l..* ,-. ,------* -------
fóru
Þeir
sem það komst lengra að innrétta vagnana,
__k,r a® breyta um skoðun, og loks sagði einn þeirra:
Og v æsta sumar ætti maður líklega að leigja hestana
9am= 9nana og fara með kerlinguna og börnin sér til
bá K ei“hrað-
Lok r°St' pabbi °9 sagSi: — Við sjáum nú til.
eðg mSlnS’ iúnída9urinn, sem skólanum lauk. Hvorki pabbi
kunnjrarnma 9afu sér almennilegan tíma til að líta á ein-
úr 8|<.nar oi<l<ar- Su sem var hrifnust af því að vera laus
ég haf^nUm var Mirra- Mer fannst það nú líka gott, því
Vfst v nu skki heldur neitt góðar einkunnir. Ég hafði
F|ósa|erir5 be,c,ur mikið úti að leika mér síðari hluta vetrar.
a stóð sig vel eins og venjulega.
búið ætiubum að fara af stað daginn eftir. Allt var til-
húsio'f6013 sid,tin- Dsssí var að búa þau til uppi á hest-
)au vJ,nu' ^un sagði að það væri svo þýðingarmikið að
s'oftinu
Og fQffiru falle9- Pysen vildi helst éta bæði pappír og liti
gergu'J'1'^ fbii< k°m til Þess að horfa á hjá henni og
3egarhana taugaóstyrka. Dessí er oft dálítið skapvond
__ Un er að vinna við listaverk.
m0 1 °9 á að geta lokið við þetta og skiltin orðið þurr
rak I9'Jn’ Ver® ég að fá að vera í friði, sagði Dessí og
sk0ga 6hr? a3 se9Ía pabba frá, þegar hann ætlaði að
vhiá henni °9 siá hvernig gengi.
skiitj 6r'^ bara roie9' e9 heicl að Þetta verði stórfín
aiVe ’ Sa9®i hún. Og það urðu þau líka, þó þau yrðu ekki
það6'ns °9 hún hafði upphaflega ætlað.
Um o||9lampaSi a Þessa grænu, lökkuðu vagna. Við höfð-
ÞySen bjálpast að við að mála þá, nema mamma, litli
streef °9 ° iitia auðvitað- Fremri vagninn leit út eins og
var mSVa9n’ visu ekki eins straumlínulagaður. Hann
Vig átt6'ra ferkantaður. Við vorum svo hamingjusöm, að
Og erfitt með að ráða við okkur. Við bara hoppuðum
p °nsuðum og vildum helst flytja strax inn í vagnana.
skipti 1 atti aS sitja í ekilssætinu og svo ætluðum við til
bag 'S að sitja hjá honum, því það var sæti fyrir tvo.
tl| h ar éál'til lúga í milligerðinni sem maður gat opnað
Ss að geta talað við þá sem sátu aftur í vagninum.
Við höfðum glugga hringinn í kringum vagninn. Það var
bjart og notalegt inni I vagninum. Pabbi sagði að vagn-
inn væri reyndar eins og gluggaverönd, en það var ekkert
einkennilegt. Tvo gluggana hafði hann fengið úr gömlum
bíl og það var meira að segja hægt að skrúfa þá niður
með lítilli sveif. Þetta leit kannski ekki sem allra best út,
en það var handhægt.
Maður gekk inn í vagninn að aftan gegnum litlar dyr.
Inni voru legubekkir meðfram hliðunum. Undir annan bekk-
inn var raðað pappakössum og í þeim voru Píp-katlarnir,
einn í hverjum kassa með notkunarreglum. Undir hinum
bekknum höfðum við hafra í pappírspokum I hæfilega stór-
um skömmtum fyrir Laban og Lottu. Meðfram öðrum lang-
bekknum lá straubrettið mitt upp á rönd. Það höfðu verið
settir á það fætur sem hægt var að leggja upp. Nú átti líka
að nota það sem borð til þess að borða við og setja það
upp á milli bekkjanna. Nú í fyrsta sinn fannst mér það
gott að „rúmið“ mitt hafði ekki verið breiðara. Stærra
borð hefði ekki komist fyrir þarna.
Pabbi hafði hugsað um allt. Undir ekilssætinu var kassi
með verkfærum og vagnfeiti og öll hugsanleg tæki til
þess að gera við með. Heypokana höfðum við á þakinu
undir skiltinu.
Auðvitað verðum við að kaupa fóður fyrir hestana á
leiðinni, en við skulum taka eins mikið með okkur og við
getum af þessu heyi sem við höfum ókeypis. Það er
kannski ekki svo fallegt, en það er hagkvæmara.
Við sátum ágætlega í vagninum. Mamma hafði mjög
virðulegt sæti, það var stóllinn sem hún sat oftast í heima
sem hafði verið skrúfaður fastur I gólfið til öryggis, svo
hún hristist ekki illa til, þegar við ækjum eftir ójöfnum
vegum.
— Þetta gerðir þú vel, Patrik litli, sagði mamma ánægð.
Yfir sætunum voru hillur fyrir dót, alveg eins og í járn-
brautarlest. Þar áttum við að hafa fötin okkar. Eitthvað af
fóðurpokum hestanna átti að hafa þar uppi líka og vara-
hluti í aktýgin.
Svefnvagninn varð uppáhaldsstaður minn frá fyrstu
stund. Hann var líka töluvert stærri en setustofan, eins
og við kölluðum hinn vagninn. En hann var miklu léttari
og hristist miklu meira til þegar maður gekk um hann.
Hann var tvískiptur, eldhús og svefnherbergi með svolitlu
tjaldi á milli. Þetta var voða fínt tjald úr silfurlituðu efni,
29