Æskan - 01.01.1982, Síða 9

Ui 11111 lilctír uypHöcTyicimpí T áuQum'hculST^
Ég hnippi í Odd til merkis um að við skulum flýta okkur
af stað. Strákarnir eru til alls vísir. Auðvitað erum við bara
smápollar sem þeir eiga alls kostar við.
Hvar eru bremsurnar? spyr langi strákurinn glottandi.
Ha, bremsurnar, svara ég í fáti, þær hafa víst gleymst.
Ha, ha, ha! Hafið þið nokkurn tíma heyrt annað eins,
þrufukeyra bremsulausan bíl. Strákurinn hlær trölla-
hlátri.
Þetta er líklega rétt, bremsurnar hafa gleymst. En nú er
enginn tími til að hugsa um það. Mér sýnist stóri strák-
urinn vera þess albúinn að taka bílinn af okkur Oddi.
Oddur skynjar líka hættuna, hann dembir sér í fram-
sætið.
Ertu tilbúinn, hvíslar hann.
Já.
Oddur spyrnir fætinum fast í gangstéttina, og bíllinn
rennur af stað.
Drepið ykkur ekki, hrópar langi strákurinn, og það er
ekki laust við aðdáun í röddinni.
Hafið engar áhyggjur, hrópa ég. Þaó eru ógurlega
kaldir kallar.
Nýi bíllinn rennur mjúklega undan hallanum. Það er
ósköp þægilegt að renna svona áfram alveg fyrirhafnar-
laust. Sem betur fer sést engin lifandi sál á gangstéttinni,
svo að við erum alveg öruggir. Reyndar er beygja á göt-
unni neðar í brekkunni og hornhúsið byrgir útsýn. En
það á ekki að vera neinn vandi að víkja til hliðar, ef á þarf
að halda.
Bíllinn eykur smám saman hraðann.
Ætlarðu ekki aö lofa mér að keyra líka, kallar Oddur.
Jú, jú, auðvitað, en það er ekki hægt að stoppa í miðri
brekku. Þú stýrir í næstu ferð.
Allt í lagi.
Eftir þvísem hraðinn eykst byrjar bíllinn að titra og ég á
fullt í fangi með að hafa stjórn á honum.
Hvað sýnir hraðamælirinn? hrópar Oddur hlæjandi.
Hann skemmtir sér konunglega.
Hundrað kílómetra, hrópa ég á móti í sama tón.
En það er ekki lengi sem við Oddur hlæjum og gerum
að gamni okkar. Skyndilega sortnar mér fyrir augum.
Fyrir hornið kemur Halla sjoppueigandi kjagandi, hún er
næstum því eins þreið og gangstéttin. Tryllitækið stefnir
beint á hana og vegalengdin er svo stutt að árekstur
virðist ekki umflúinn. Það kemur fát á Höllu, hún fórnar
höndum, en gerir enga tilraun til að forða sér.
Ég legg á stýrið og snarbeygi. Oddur er of seinn að ná
handfestu, hann skutlast út úr bílnum eins og fljúgandi
furöuhlutur og grefst inn í maga sjoppukonunnar. Ég
finn hvernig bíllinn lyftist og rennur áfram stjórnlaus á
tveimur hjólum. Loks hafnar hann utan vegar á hvolfi.
Mér hafði þó tekist að forða bílnum frá árekstri.
Ég skríð undan flakinu og flýti mér uþp á gangstéttina.
Ertu ómeiddur? hrópar Oddur sem rétt í þessu er líka
aö brölta á fætur. Já, en þú?
Oh, fann ekkert til, hún er mjúk eins og svampur.
SUMARBÚSTAÐUR
PÉTURS MIKLA RÚSSAKEISARA
Eftir að Pétur hafði sigrað Karl XII Svíakonung
byggði hann sér sumarhús 30 km frá Pétursborg
(Leningrad). Sumarhúsið heitir Petro-dvorets. Á
myndinni sést hluti af skemmtigarðinum. Þar eru
fagrir gosbrunnar.
Sjoppukonan er öskugrá í framan af reiði. Það er ekki
ykkur að þakka að ekki varð stórslys. Réttast væri að
hringja í lögregluna. Svona peyja á að setja á bak við lás
og slá. Síðan strunsar hún burt.
Við látum raus sjoppukonunnar sem vind um eyrun
þjóta og förum að athuga bílinn. Fyrsta verk okkar er aö
velta bílnum við, það er skemmtilegra að hann standi á
hjólunum. Bíllinn virðist óbrotinn að því frátöldu að hann
hefur eitthvað gefið sig um miðjuna. Okkur kemur saman
um að það þurfi að styrkja betur grindina.
Það er alveg rétt sem stóri strákurinn sagði, það vantar
bremsur á bílinn, segir Oddur vandræðalegur. Það er
merkilegt að sjoppukonan skyldi ekki haggast við
áreksturinn.
Já, hugsaðu þér ef þú hefðir lent á einhverri hor-
beyglu, þá hefði orðið stórslys.
Oddur hlær.
Ég verð að biðja pabba að hjálpa okkur að smíða ein-
hvers konar bremsur á bílinn, segi ég íhugandi.
Oddur kinkar kolli og dregur upp snæri úr vasa sínum
og bindur um bitann milli framhjólanna. Við drögum bíl-
inn til skiptis. Lengri verður reynsluferðin ekki að þessu
sinni.